Αττικόν: «Ντρεπόμαστε που δουλεύουμε εκεί – Δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο αυτή η κατάσταση»
ΚΟΙΝΩΝΙΑ

Αττικόν: «Ντρεπόμαστε που δουλεύουμε εκεί – Δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο αυτή η κατάσταση»

SHARE THIS

«Όχι για εμάς ή για τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε τη δουλειά μας, αλλά για την τελικά παρεχόμενη ποιότητα φροντίδας υγείας που φτάνει στον ασθενή» γράφει χαρακτηριστικά η γιατρός σε ανάρτησή της.

Η κατάσταση στο ΕΣΥ είναι εκτός ελέγχου. Ράτζα στους διαδρόμους, ασθενείς διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ, γιατροί και νοσηλευτές υπό κατάρρευση.

Το φως της δημοσιότητας είδε σήμερα μια νέα καταγγελία για τις τραγικές συνθήκες που επικρατούν στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Αττικόν.

Σε δημοσίευση της ιατρού Δήμητρας Πέτρου, στο Facebook, η φωτογραφία απαθανατίζει τριτοκοσμικές συνθήκες υγειονομικής περίθαλψης. Πιο συγκεκριμένα, το πρώην -πια- σαλόνι, είναι γεμάτο ράντζα και ασθενείς που βρίσκονται σε κοινή θέα, χωρίς να μπορούν να λάβουν την απαραίτητη φροντίδα. Η εικόνα μαρτυρά ένα νοσοκομείο σε εγκατάλειψη από την πολιτεία, με ασθενείς που δε μπορούν να λάβουν σωστή περίθαλψη, αλλά και υγειονομικούς και εργαζόμενους, που δεν τους αξίζει αυτή η άθλια εικόνα και ποιότητα εργασίας.

«Φτάσαμε να ντρεπόμαστε εμείς που δουλεύουμε εκεί. Όχι για εμάς ή για τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε τη δουλειά μας, αλλά για την τελικά παρεχόμενη ποιότητα φροντίδας υγείας που φτάνει στον ασθενή» γράφει χαρακτηριστικά η γιατρός.

Αναλυτικά η ανάρτηση:

Σημερα στο Αττικό Νοσοκομείο κατά τη διάρκεια των πρωινων αιμοληψιων ακούστηκε μία συνάδελφος να λεει “ντρέπομαι που δουλεύω σε αυτό το νοσοκομείο”. “Κι εγώ” είπε ο διπλανος μου.
Πηγαίνοντας στο θάλαμο νοσηλείας του δικού μου ασθενούς πέρασα από το πρώην σαλόνι ανάπαυσης ασθενών και συνόδων.
Είναι ο χώρος της φωτογραφίας.
5 ασθενεις έκθετοι σε όλους μας πάνω σε ραντζα στοιβαγμένα το ένα δίπλα στο άλλο, συν 2 συνοδοί για τους μη αυτοεξυπηρετουμενους.
Γιατί προφανώς δεν φτάνουν ούτε οι νοσηλευτές, ούτε οι γιατροί, ούτε οι κλίνες σε αυτό το νοσοκομείο.
Οι συνθήκες νοσηλείας στο Αττικό Νοσοκομείο ειναι ως επί το πλείστον δύσκολες λόγω όλων των παραπάνω, αλλά δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο η σημερινή κατάσταση.
Και φτάσαμε να ντρεπόμαστε εμείς που δουλεύουμε εκεί. Όχι για εμάς ή για τον τρόπο με τον οποίο κάνουμε τη δουλειά μας, αλλά για την τελικά παρεχόμενη ποιότητα φροντίδας υγείας που φτάνει στον ασθενή.
Για το νοσοκομείο αυτό πρέπει να δοθεί μια λύση. Αλλά πρώτα πρέπει να πάψουν οι ιθύνοντες να εθελοτυφλουν και να αναγνωρισουν ότι υπάρχει πρόβλημα. Έπειτα να θελήσουν να το λύσουν. Και μόλις τέλος, να το λύσουν.
Exit mobile version