Πριν αγοράσεις στην Black Friday θυμήσου: Οι εκπτώσεις αφορούν μόνο εργασιακά δικαιώματα

Η Black Friday ξεκίνησε ως τροχαίο. Ή μια σειρά από αυτά. Στη Φιλαδέλφεια, στις αρχές της δεκαετίας του 1960, η αστυνομία παρατήρηση ότι οι δύο ημέρες μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών χαρακτηρίζονταν από μεγάλη κίνηση και, τα ταξίδια με αυτοκίνητο ήταν επικίνδυνα, ενώ δημιουργούσαν ακόμη πιο αιματηρό χάος από το συνηθισμένο για την εποχή.

Η σχέση μεταξύ της επιπλέον κίνησης και των πωλήσεων στο κέντρο της πόλης είχε παρατηρηθεί από νωρίς, και οι έμποροι ήταν δυσαρεστημένοι που το δυσοίωνο όνομα έμεινε σε μια από τις καλύτερες μέρες για πωλήσεις. Αναμφίβολα αυτό είχε συμβεί και αλλού, αλλά στη Φιλαδέλφεια οι επιχειρήσεις είχαν τον Abe Rosen ως δημοτικό εκπρόσωπο. Ένας από τους κορυφαίους γκουρού δημοσίων σχέσεων της χώρας, ο Rosen πρότεινε να μετονομάσει η πόλη τις δύο ημέρες μετά την Ημέρα των Ευχαριστιών σε «Μεγάλη Παρασκευή» και «Μεγάλο Σάββατο».

Η ιδέα λειτούργησε, αλλά όχι όπως είχαν σχεδιάσει. Το “Μεγάλο Σάββατο” “κατέρρευσε”. Η «Μεγάλη Παρασκευή» έκανε μεν αίσθηση, αλλά απλώς επανήλθε στην προηγούμενη ονομασία της ως «Μαύρη Παρασκευή». Μέχρι τη δεκαετία του 1980, το όνομα άρχισε να διαδίδεται σε όλη τη χώρα.

Η επιστροφή από «Μεγάλη Παρασκευή» σε «Μαύρη Παρασκευή» ήταν αναπόφευκτη. Οι μαύρες μέρες έχουν ιστορία όσο το ημερολόγιο και συνδέονται με πολλά γεγονότα, αλλά έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό: την ανατροπή. Στη νεωτερικότητα έχει προσκολληθεί στην οικονομική κατάρρευση, τη φυσική καταστροφή, την τρομοκρατία και τη στρατιωτική ήττα. Στο ρωμαϊκό ημερολόγιο, μια «ημέρα μαύρων γραμμάτων» ήταν εκείνη που σημειωνόταν με κάρβουνο στο ημερολόγιο τοίχου, που έπρεπε να περιμένει κανείς με προσοχή.

Καθώς η μέρα γινόταν πιο γνωστή κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1990 και του 2000, με ολοένα και πιο δραματικές μειώσεις τιμών, ολοένα μεγαλύτερα πλήθη προσπαθούσαν να αγοράσουν και να καταναλώσουν περισσότερα προϊόντα.

Μια παρωδία κατανάλωσης

Όπως με όλες τις πτυχές της αμερικανικής κατανάλωσης τη δεκαετία του 2000, απέκτησε μια σουρεαλιστική όψη. Τα αντικείμενα που έβαζαν στα καρότσια τους σωρηδόν ήταν τόσο μεγάλα, τα εμπορικά κέντρα ήταν τόσο μεγάλα, τα αυτοκίνητα ήταν τόσο μεγάλα που το θέαμα ήταν σχεδόν μια παρωδία κατανάλωσης.

Τα τελευταία χρόνια, η καταπάτηση της «Μαύρης Παρασκευής» για την Ημέρα των Ευχαριστιών έχει έρθει στην προσοχή της ευρύτερης κουλτούρας. Εδώ και χρόνια, οι εργαζόμενοι διαμαρτύρονται για τα αιτήματα των εταιρειών, να εργάζονται όταν όλοι οι υπόλοιποι κλάδοι βρίσκονται σε αργία, όμως οι διαμαρτυρίες τους παραβλέφθηκαν.

Η υπερκατανάλωση είναι συνυφασμένη πια με την «Μαύρη Παρασκευή». Υπερκατανάλωση για τους αγοραστές, υπερεργασία για τους υπαλλήλους. Τι εννοούμε;

Οι εργοδότες, ακολουθούν στρατηγικές πωλήσεων που όχι μόνο καταστρέφουν τον υγιή ανταγωνισμό, αλλά εκμεταλλεύονται και τους εργαζόμενους με σύμφωνο πια τον νόμο, αφού έχουν το “ελευθέρας” από την κυβέρνηση και ο εργαζόμενος όχι απλά δε θα αμοίβεται για τις υπερωρίες του, δεν θα παίρνει ούτε ρεπό, αφού θα είναι αδήλωτες.

Στην Ελλάδα φαίνεται πως ο εργασιακός μεσαίωνας πρόκειται να επιστρέψει, αφού η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με την υπογραφή του υπουργού Εργασίας, κ. Χατζηδάκης καταργεί την υποχρέωση των εργοδοτών να δηλώνουν την υπερεργασία των εργαζομένων τους.

Επιτρέπει πια στους εργοδότες να κρατάνε έως και μία ώρα μετά το ωράριο τους τους εργαζόμενους τους χωρίς καμία δυνατότητα ελέγχου, εντάσσοντας την υπερεργασία ως νόμιμη!