Δολοφονία Άλκη: «Δεν είναι οπαδικές οι διαφορές – Είναι φασίστες» λέει ο πρόεδρος Ομοσπονδίας Γονέων
«Όταν ακούς συνθήματα όπως “μαχαίρι στην καρδιά του κάθε αντιφασίστα“, αυτό έχει ξεκάθαρη πολιτική προέλευση».
Άμεση σύνδεση της άγριας δολοφονίας του 19χρονου Άλκη στη Χαριλάου με τις επιθέσεις φασιστών που έχουν γίνει το τελευταίο διάστημα στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης βλέπει ο Θανάσης Κοκονάς, Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Κεντρικής Μακεδονίας.
Ροπή προς την ακροδεξιά, δυσλειτουργικό περιβάλλον, φανατισμός, χουλιγκανισμός. Αυτό δείχνει να είναι το προφίλ των ατόμων που ταλανίζουν το τελευταίο διάστημα τη Θεσσαλονίκη, αφενός με τα επεισόδια στα ΕΠΑΛ που ξαναήρθαν στο προσκήνιο πριν λίγες μέρες και αφετέρου με την άγρια δολοφονία του 19χρονου Άλκη, τα ξημερώματα της Τρίτης.
Άτομα νεαρής ηλικίας, που βρίσκουν τον στόχο τους και χτυπούν οργανωμένα και όλοι μαζί, σκορπίζοντας τον τρόμο τόσο σε μαθητές μέσα στα ίδια τους τα σχολεία σχολεία όσο και σε φιλάθλους που τυγχάνει να υποστηρίζουν ομάδα που φορά διαφορετικό χρώμα φανέλας από τη δική τους.
«Εμφανίζονται κάτω από τον μανδύα μιας φανέλας και μιας ομάδας. Αλλά δεν είναι οπαδικές οι διαφορές. Είναι φασίστες. Δεν κρύβονται κιόλας. Βγάζουν στα social media ξεκάθαρα αυτό που πιστεύουν. Όταν ακούς συνθήματα όπως “μαχαίρι στην καρδιά του κάθε αντιφασίστα“, αυτό έχει ξεκάθαρη πολιτική προέλευση», επεσήμανε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Γονέων Κεντρικής Μακεδονίας, μιλώντας στο thesstoday.
«Ξεμοναχιάζουν – Πηγαίνουν με σκοπό να κάνουν κακό»
Στο ίδιο μήκος κύματος και η Ελένη Μαυροπούλου, μέλος Δ.Σ Δ’ ΕΛΜΕ εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης και μέλος του γενικού συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, η οποία επεσήμανε ότι «τα παιδιά έχουν πάρα πολλά αδιέξοδα. Το σχολείο γίνεται μάλλον όλο και λιγότερο ελκυστικό. Ο φασισμός τους φαίνεται σαν κάτι αντισυστημικό, το οποίο βέβαια είναι πιο συστημικό κι απ’ τα συστημικά.».
Όπως επεσήμανε «Για να διοχετεύσουν όλη αυτή την οργή στοχοποιούν είτε τον πιο αδύναμο, κάποιον με διαφορετικό σεξουαλικό προσανατολισμό ενδεχομένως, διαφορετική φυλή, διαφορετική ομάδα».
Και συμπληρώνει πως αυτά τα άτομα σκορπούν τον τρόμο και δρουν συνειδητά με σκοπό να προκαλέσουν κακό. «Βρίσκουν τον εύκολο στόχο. Ξεμοναχιάζουν. Βρίσκουν ένα ή δύο παιδιά και ξεσπούν την οργή, κατευθυνόμενοι από τους καθοδηγητές τους. Δεν δρουν αυθόρμητα. Τα παιδιά μαλώνουν. Είναι δεδομένο ότι θα μαλώσουν. Αλλά εδώ μιλάμε για στοιχεία με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Πάνε με σκοπό να κάνουν κακό. Κι αυτό το κακό δεν μπορούν να το προσδιορίσουν. Αν θα είναι δηλαδή ένα χαστούκι, ένα σπασμένο πόδι ή φόνος».
Το οξύμωρο όπως υπογραμμίζει μάλιστα είναι ότι πολλά από αυτά τα παιδιά είναι παιδιά φτωχών οικογενειών αλλά και μεταναστών τα οποία έχουν δεχθεί και τα ίδια στη ζωή τους διακρίσεις. «Αυτά τα παιδιά έχουν βιώσει ενδεχομένως φαινόμενα αποκλεισμού, οικονομικά ζητήματα, να βλέπουν δηλαδή ότι δεν έχουν τα πράγματα που έχουν τα άλλα παιδιά. Και επίσης καλλιεργείται και μια κουλτούρα ομάδας. Ότι δηλαδή ο άλλος θα πει μη φοβάσαι είσαι με μας. Το να είναι κάποιος μέλος μιας ομάδας, ειδικά όταν αισθάνεται δυνατή, είναι το ζητούμενό τους».
