Ευθύνες στον Ζακ από τον μεσίτη: «Χτυπούσα στον αέρα, το πρόσωπό του ήρθε σε επαφή με το πόδι μου»

Συνεχίζεται η δίκη για την άγρια δολοφονία του ακτιβιστή Ζακ Κωστόπουλου, με τη διαδικασία των απολογιών των κατηγορουμένων, δύο επιχειρηματιών και τεσσάρων αστυνομικών, στο Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο.

Ευθύνη στον Ζακ Κωστόπουλο για τα χτυπήματα που δέχθηκε προσπάθησε να αποδώσει και ο δεύτερος κατηγορούμενος για τη δολοφονία του ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστή, ο οποίος υποστήριξε ότι αυτό που προσπάθησε να κάνει ήταν να τον προστατέψει από το να χτυπήσει σοβαρά, ενώ ισχυρίστηκε πως ο Ζακ έπεσε μόνος του πάνω στο πόδι του.

Ο μεσίτης, που κατέθεσε μετά τον κοσμηματοπώλη, χαρακτήρισε «πάρα πολύ λυπηρό» το γεγονός του θανάτου ενός νέου ανθρώπου, ωστόσο είπε ότι «δεν αποδέχεται το κατηγορητήριο που του αποδίδεται» και ότι δηλώνει «αθώος». Μίλησε μάλιστα για «εσφαλμένες παραδοχές της ιατροδικαστικής που έχουν φανεί και στο δικαστήριό σας».

Όπως είπε, στην απολογία του, όταν διαπίστωσε ότι ο Ζακ κρατούσε μαχαίρι, αντέδρασε ενστικτωδώς «για να προστατέψει τον κόσμο» και υποστηρίζοντας ότι ο Ζακ «δεν είχε συναίσθηση και θα μπορούσε να είναι πολύ επικίνδυνος», όπως δημοσιεύει η «Εφημερίδα των Συντακτών».

Είπε ότι έσπασε την τζαμαρία του κοσμηματοπωλείου «για να περάσει ο Ζακ χωρίς να τραυματιστεί από τα γυαλιά» και ότι την ώρα που «κλοτσούσε στον αέρα, το πρόσωπο του Ζακ έπεσε πάνω στο πόδι του». Ωστόσο δεν μπόρεσε να εξηγήσει γιατί αυτό έγινε επανειλημμένα, όπως φαίνεται και από τα χτυπήματα που εντόπισε η ιατροδικαστική έρευνα στο πρόσωπο και στο σώμα του θύματος.

Επανέλαβε ότι ενήργησε ενστικτωδώς και ότι είναι «στοιχείο του χαρακτήρα του» να βοηθάει τον κόσμο και γι’ αυτό ενήργησε έτσι.

Στην παρατήρηση της προέδρου του δικαστηρίου ότι αν όλοι ενεργούσαμε ενστικτωδώς, θα ζούσαμε σε ζούγκλα, ο κατηγορούμενος για την υπόθεση μεσίτης είπε ότι «χρησιμοποίησα όλη τη λογική του ώστε η δράση μου να μην του κάνει κακό».

Ισχυρίστηκε δε ότι όταν έμαθε ότι ο Ζακ Κωστόπουλος πέθανε «είχα την εντύπωση ότι αυτοκτόνησε. Γι’ αυτό και είχα την εντύπωση και είχα κάνει και δηλώσεις ότι αυτοκτόνησε. Έμαθα ότι δεν είναι αυτή η αιτία. Έμαθα τη Δευτέρα ότι κανένα από τα τραύματά του δεν είναι θανατηφόρα».

Η στιχομυθία:

Ο 59χρονος μεσίτης υποστήριξε πως το θύμα σε «αλλόφρονα κατάσταση πήρε τον πυροσβεστήρα, είχε πάρει την ταμειακή και τη χτύπαγε 2-3 φορές στο τραπέζι, προφανώς για να ανοίξει το συρτάρι το οποίο δεν μπόρεσε. Τον είδα να πιάνει τζάμια και προφανώς από εκεί μάτωσαν και τα χέρια του και έδειχνε να είναι σε κατάσταση αμόκ. Δεν μπορώ να την εξηγήσω. Τον βλέπω ότι η προσπάθειά του όλη βρίσκεται στο να διαφύγει διότι προφανώς είχε μπει για να κλέψει και εγκλωβίστηκε. Όταν άνοιξε την κάτω βιτρίνα για να βγει προς τα έξω είναι και το σημείο που είδα να κρατάει το μαχαίρι. Σκέφτηκα ότι αν βγει, θα γίνει κακό. Στην προσπάθειά του να διαφύγει, κάποιον μπορεί να μαχαιρώσει. Την ώρα που χτυπάει με το κεφάλι του την τζαμαρία για να σπάσει, λειτούργησα ενστικτωδώς και σκέφτηκα να φύγω για την ασφάλειά μου και μετά σκέφτηκα να τον περιορίσω για να μη βγει έξω και μαχαιρώσει κανέναν άνθρωπο. Έχοντας σπάσει με το κεφάλι του την τζαμαρία, εξείχαν τζάμια και σε κλάσματα δευτερολέπτου, αφού δεν είχε έρθει η αστυνομία, πήγα, έσπασα με λακτίσματα τα κομμάτια με το τζάμι για να μην τραυματιστεί κανείς και του φώναξα «κάτσε μέσα». Όταν έβγαλε το κεφάλι του έξω, τον βρήκαν ένα-δύο, δεν θυμάμαι, τον τραβάω έξω, του δεσμεύω τον καρπό και πραγματικά το κρατούσε πολύ σφιχτά. Εκείνη τη στιγμή έρχεται ο τραυματιοφορέας και σε λίγα λεπτά, αν θυμάμαι καλά, έρχεται και η αστυνομία. Η αστυνομία έκανε έναν κύκλο ασφαλείας γύρω του και κανένας δεν πείραξε τον Κωστόπουλο. Χτυπάει, λοιπόν, με μια κλωτσιά την τζαμαρία ο Κωστόπουλος, παίρνει ένα γυαλί και προσπαθεί να καρφώσει τον ΕΚΑΒίτη. Εκείνος έκανε πίσω, και τότε στράφηκε προς το πλήθος, που έκανε κι αυτό πίσω, μετά στρέφεται προς τους αστυνομικούς, κάνουν κι αυτοί πίσω γιατί φοβήθηκαν, και τότε ένας απ’ τους αστυνομικούς του χτύπησε το χέρι με ένα πτυσσόμενο γκλομπ και τον ρίχνει κάτω. Εκείνη τη στιγμή βλέπω τον Κωστόπουλο να πηγαίνει το τζάμι προς το λαιμό του. Τότε ένας από τους αστυνομικούς, νομίζω συγκατηγορούμενος, του λέει ”μην το κάνεις” και τότε οι αστυνομικοί μας λένε να φύγουμε. Εγώ όταν έμαθα ότι πέθανε ο Κωστόπουλος είχα την εντύπωση ότι αυτοκτόνησε».

Κατηγορούμενος: Θυμάμαι με το που αφήνει την ταμειακή επικεντρώνεται στο πώς θα βγει έξω. Ψάχνεται αν μπορεί να πηδήξει πάνω από τη βιτρίνα. Τον είδα ότι το σκέφτηκε γιατί τον κοίταξα στα μάτια και μου έκανε εντύπωση γιατί το βλέμμα του ήταν περίεργο, σαν να μην έχει συναίσθηση τι κάνει.
Πρόεδρος: Και πώς καταλάβατε ότι ήθελε να πάει από πάνω;
Κατηγορούμενος: Εκείνη την ώρα αυτό σκέφτηκα. Εκείνη τη στιγμή είχε εγκατελείψει αυτή την προσπάθεια.
Πρόεδρος: Και γιατί εγκατέλειψε αυτή την προσπάθεια;
Κατηγορούμενος: Και πού να ξέρω; Μάλλον κατάλαβε ότι δεν του έβγαινε. Μετά σκέφτηκα ότι αυτός θα βγει, να φύγω και μετά είπα ότι έτσι και βγει με το μαχαίρι θα γίνει κακό και σκέφτηκα ότι μπορώ να τον περιορίσω μέχρι να έρθει η αστυνομία.
Πρόεδρος: Και δεν θα κοβόταν από τα γυαλιά;
Κατηγορούμενος: Ούτως ή άλλως θα έβγαινε. Κλώτσησα την τζαμαρία για να μη γίνει κανένα κακό.
Πρόεδρος: Ενώ κρατούσε το μαχαίρι εκείνη την ώρα;
Κατηγορούμενος: Nαι, το κρατούσε.
Πρόεδρος: Aυτό που λέτε είναι αντιφατικό γιατί από τη μια κρατούσε το μαχαίρι και φοβόσασταν μη βγει, αλλά μετά λέτε «κλώτσησα τα τζάμια για να βγει».
Κατηγορούμενος: Ναι εγώ δεν ήθελα κάτι τέτοιο. Δεν ήθελα να πάθει κακό ο άνθρωπος. Κλώτσησα τον αέρα, προσπάθησα να τον περιορίσω και σταμάτησα, δεν συνέχισα.