Όλο και πληθαίνουν οι ανακοινώσεις εκπαιδευτικών σωματείων αναφορικά με πειθαρχικές διώξεις συναδέλφων τους για συνδικαλιστική δράση, που στόχο έχουν, καταπώς φαίνεται, την ποινικοποίηση του συνδικαλισμού που δεν είναι αρεστός στη διοίκηση. Τρανό παράδειγμα, η ίδια η υπουργός Παιδείας, που σέρνει τις ηγεσίες των εκπαιδευτικών σωματείων στα δικαστήρια κάθε φορά που εκείνες καταλήγουν σε αποφάσεις με τις οποίες διαφωνεί.
Το τελευταίο κρούσμα εκδικητικότητας έρχεται από τη διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Α’ Αθήνας, η οποία παραπέμπει στο Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο τρεις γυναίκες εκπαιδευτικούς που διδάσκουν σε σχολείο της περιοχής του Γαλατσίου επειδή συμμετείχαν στην απεργία-αποχή που είχε προκηρύξει η Γ’ ΕΛΜΕ Αθήνας από την εφαρμογή του μέτρου του μέντορα και του ενδοσχολικού συντονιστή.
Οι τρεις εκπαιδευτικοί είχαν οριστεί από τη διεύθυνση του σχολείου στις θέσεις των ενδοσχολικών συντονιστών και του μέντορα, ωστόσο -όπως και η πλειονότητα των εκπαιδευτικών της σχολικής μονάδας- αποφάσισαν να απέχουν από την εφαρμογή του μέτρου επικαλούμενες τη νόμιμα προκηρυγμένη απεργία-αποχή της τοπικής ΕΛΜΕ που τις εκπροσωπεί. Ομως, τα ονόματά τους έφτασαν στον διευθυντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Α’ Αθήνας, ο οποίος ζήτησε αρχικά εξηγήσεις για τη μη συμμετοχή τους στη διαδικασία και, καθώς δεν φάνηκε να πείθεται από την εξήγηση ότι συμμετείχαν στην απεργία-αποχή που είχε προκηρύξει η Γ’ ΕΛΜΕ Αθήνας, προχώρησε σε κλήση για έγγραφη απολογία τους για το πειθαρχικό παράπτωμα της «παράβασης υπαλληλικού καθήκοντος».
Εκπρόσωποι της Γ’ ΕΛΜΕ Αθήνας συναντήθηκαν δύο φορές μαζί του, τονίζοντάς του ότι, ενώ δεν έχει καμία αρμοδιότητα εκ του νόμου να κρίνει αν η απεργία-αποχή είναι παράνομη ή μη, ωστόσο αποφασίζει αυθαίρετα ότι είναι παράνομη και προχωράει σε πειθαρχική δίωξη τριών εκπαιδευτικών τις οποίες και κρατά σε ομηρία έως ότου ολοκληρωθεί η διαδικασία. Μάλιστα, όπως μας μεταφέρουν εκπρόσωποι της τοπικής ΕΛΜΕ, ο διευθυντής φέρεται να δήλωσε: «Είναι προσωπική μου επιλογή και αναλαμβάνω την ευθύνη».
Ο συγκεκριμένος διευθυντής Εκπαίδευσης έχει απασχολήσει στο παρελθόν και την ΟΛΜΕ (Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης), η οποία σε ανακοίνωσή της τον κατήγγειλε για «απαράδεκτη συμπεριφορά», υποστηρίζοντας ότι «προσπαθεί να επιβάλει ένα καθεστώς απειλών και τρομοκράτησης με σκοπό τον εκφοβισμό της εκπαιδευτικής κοινότητας». Η Ομοσπονδία αναφέρει ενδεικτικά ότι τη μία φορά που συναντήθηκε με τους εκπροσώπους των ΕΛΜΕ της Α’ Αθήνας αποχώρησε από τη συζήτηση, ενώ έχει αρνηθεί πολλές άλλες να τους συναντήσει. Μάλιστα, μία φορά που οι εκπρόσωποι των ΕΛΜΕ απαίτησαν να τον δουν κάλεσε την Αστυνομία.
Το δείγμα «γραφής» του, σύμφωνα με την ΟΛΜΕ, είναι ενδεικτικό: Είχε δώσει εντολή να επιβληθούν υποχρεωτικές πεντάωρες υπερωρίες σε εκπαιδευτικούς προκειμένου να καλυφθούν λειτουργικά κενά που έφταναν ακόμη και τις δέκα ώρες. Με εντολή του στάλθηκαν στα σχολεία της Α’ Αθήνας υπεύθυνες δηλώσεις προκειμένου οι εκπαιδευτικοί να υπογράφουν τη νόμιμη άσκηση του δικαιώματός τους για απεργία, στάση εργασίας και αποχή, εντολή που πάρθηκε πίσω μετά την αντίδραση των τοπικών ΕΛΜΕ. Επέβαλε σε εκπαιδευτικό την πειθαρχική ποινή του προστίμου έξι ημερομισθίων με την κατηγορία της «κακόβουλης άσκησης κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής που γίνεται δημοσίως, γραπτώς ή προφορικώς», επειδή μίλησε για τα κενά σε σχολείο που υπηρετεί.
Μπορεί να μην είναι η πρώτη φορά που ονόματα εκπαιδευτικών φτάνουν σε διευθύνσεις Εκπαίδευσης εξαιτίας της συμμετοχής τους σε απεργία που έχουν προκηρύξει τα συνδικαλιστικά τους όργανα, ωστόσο είναι η πρώτη φορά που φαίνεται ότι η πειθαρχική δίωξη προχωράει.
Θυμίζουμε την περίπτωση του διευθυντή του 8ου Γυμνασίου Πειραιά και μέλους της ΕΛΜΕ Πειραιά που στις αρχές του μήνα παραπέμφθηκε επίσης στο Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της Περιφερειακής Διεύθυνσης Εκπαίδευσης Αττικής με την κατηγορία της παράβασης καθήκοντος διότι δεν όρισε μέντορες και συντονιστές στο σχολείο του.
Ο διευθυντής απάντησε δηλώνοντας πως συμμετέχει στην απεργία-αποχή που κήρυξε η ΕΛΜΕ Πειραιά από κοινού με τη συντριπτική πλειοψηφία των καθηγητών του σχολείου και, όπως και στην περίπτωση των τριών του Γαλατσίου, ο διευθυντής ΔΙΔΕ Πειραιά έκρινε πως πρέπει να παραπεμφθεί στο Πειθαρχικό Συμβούλιο, χωρίς καν η απεργία να έχει προσβληθεί σε κάποιο δικαστήριο. Ομως, όπως πληροφορούμαστε, σε αυτή την περίπτωση φαίνεται να υπάρχει υποχώρηση και η δίωξη να μην προχωράει περαιτέρω.
