Ελένη Κωστοπούλου: «Εύχομαι το χαμόγελο και η αλήθεια του Ζακ να κατακάψουν κάθε ψέμα»
Η Ελένη Κωστοπούλου γράφει για τις προκλητικές απολογίες των ανθρώπων που χτύπησαν βάναυσα το παιδί της.
«Εύχομαι το χαμόγελο και η αλήθεια του Ζακ σας, του Ζαχαρία μου, να λάμψουν τόσο δυνατά που να κατακάψουν κάθε ψέμα» τονίζει η μητέρα του Ζακ, Ελένη Κωστοπούλου έπειτα από τις προκλητικές απολογίες των κατηγορουμένων για τον θάνατο του παιδιού της κι ενόψει της εισαγγελικής πρότασης.
Με κείμενό της στην Εφημερίδα των Συντακτών, η Ελένη Κωστοπούλου μοιράζεται τα συναισθήματά της από την δικαστική αίθουσα όπου άκουσε τις απολογίες των ανθρώπων που χτύπησαν βάναυσα το παιδί της.
«Σήμερα κάθισα για πολλοστή φορά σε ένα κάθισμα μιας δικαστικής αίθουσας του Εφετείου Αθηνών. Ακουσα τις απολογίες των δύο κατηγορούμενων για τη δολοφονία του γιου μου. Τα μάτια μου γέμισαν αίματα, γυαλιά, βία και τα αυτιά μου άκουσαν ψέματα, προσβολές στη μνήμη του νεκρού, έλλειψη μεταμέλειας και αποδοχής των πράξεων που οδήγησαν το παιδί μου στον θάνατο. Ολον αυτόν τον καιρό, πεντέμισι χρόνια τώρα, προσπαθώ απελπισμένα να ισορροπήσω ανάμεσα στο δίκαιο και το άδικο, τη λογική και τον παραλογισμό, τον άνθρωπο που αναγνωρίζει τις πράξεις του και το άτομο που θρέφει μίσος και ξερνάει βία και θάνατο.
Από τον κοσμηματοπώλη άκουσα ξανά ψέματα, ότι παρασύρθηκε, ότι δεν άκουσε τις φωνές που του έλεγαν να σταματήσει γιατί θα τον σκοτώσει. Είδα τα κροκοδείλια δάκρυά του για την κατάσταση που βρίσκεται και τον άκουσα να επιμένει ότι η πόρτα δεν άνοιγε με κανέναν τρόπο πάρα μόνο με το κοντρόλ που κρατούσε, ενώ παράλληλα έλεγε ότι ο Ζαχαρίας την έσπρωξε και μπήκε στο μαγαζί του.
Ο έτερος κατηγορούμενος, ο μεσίτης, δήλωσε ξανά ότι είναι αθώος, ο σκοπός του ήταν να βοηθήσει τον Ζαχαρία, φοβήθηκε από το επικίνδυνο άτομο με το περιβόητο μαχαίρι και ονόμασε αναξιόπιστους τους αυτόπτες μάρτυρες που περιέγραψαν τη θανατηφόρα δράση του. Δήλωσε αλτρουιστής και ότι δεν θέλει να αδικηθεί γιατί είναι εργατικός και οικογενειάρχης και θέλει να βοηθάει τον συνάνθρωπό του.
Δεν γνωρίζω αν μπορείτε να συναισθανθείτε πώς είναι να σφίγγεις τα δόντια και το στομάχι σου μένοντας σιωπηλός όταν τα αυτιά σου ακούν τους δολοφόνους του παιδιού σου να απολογούνται και ταυτόχρονα να βλέπεις το πρόσωπο του νεκρού παιδιού σου παντού μέσα στην αίθουσα να σου ζητά να κάνεις τα πάντα για να δικαιωθεί, να υπάρξει τιμωρία των φονιάδων του, να προστατεύσουν τα επόμενα θύματα, να έρθει η κοινωνία στα συγκαλά της και να γίνει η αγκαλιά που εκείνος ονειρευόταν και αγωνιζόταν να δημιουργηθεί.
Αυτή η επιθυμία κατακλύζει το είναι μου και εύχομαι το χαμόγελο και η αλήθεια του Ζακ σας, του Ζαχαρία μου, να λάμψουν τόσο δυνατά που να κατακάψουν κάθε ψέμα, κάθε προσβολή, κάθε σταγόνα λάσπης, κάθε σκοτεινό μυαλό και μαύρη καρδιά».
