ΕΣΑμεΑ: Επιστολή στον Ά. Γεωργιάδη για δίκαιο συνταξιοδοτικό και ασφαλιστικό σύστημα στα άτομα με αναπηρία

Με επιστολή της στον υπουργό Εργασίας Άδωνη Γεωργιάδη απευθύνθηκε η ΕΣΑμεΑ σχετικά με ζητήματα που αφορούν άτομα με αναπηρία και χρόνιες παθήσεις, όπως ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά.

Το αναπηρικό κίνημα διεκδικεί:

Θέσπιση νέων ενιαίων κανόνων για όλες τις συντάξεις αναπηρίας και παροχές αναπηρίας του e-ΕΦΚΑ. Επιτέλους να ολοκληρωθούν οι εργασίες της Ομάδας Εργασίας του υπ. Εργασίας υπό την προεδρία της κ. Καρασιώτου, πρώην Γ.Γ. Κοινωνικών Ασφαλίσεων, προκειμένου να τεθούν σε ισχύ ενιαίοι κανόνες συνταξιοδότησης και απονομής ασφαλιστικών παροχών λόγω αναπηρίας, μερικοί από τους οποίους είναι οι εξής:

• Α. Επαναφορά ευνοϊκών ρυθμίσεων για τη συνταξιοδότηση των γονέων/ συζύγων/ αδελφών που έχουν στη φροντίδα τους άτομα με βαριά αναπηρία, οι οποίες καταργήθηκαν άδικα με το 3ο μνημόνιο.
• Β. Ενιαίες διατάξεις σε όλα τα ασφαλιστικά ταμεία για τη μονιμοποίηση σύνταξης λόγω αναπηρίας.
• Γ. Μετατροπή σύνταξης λόγω αναπηρίας σε σύνταξη λόγω γήρατος ή γήρατος λόγω αναπηρίας.
• Δ. Τροποποίηση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης με προϋπάρχουσα αναπηρία και άλλα ζητήματα.

•  Ευρεία αναμόρφωση του ν.4387/2016 (ΦΕΚ 85 τ. Α’) με τον οποίο έχουν καταργηθεί σημαντικά δικαιώματα και παροχές στον τομέα της κοινωνικής ασφάλισης των ατόμων με αναπηρία, με χρόνιες παθήσεις και των οικογενειών τους και έχουν θεσπιστεί άδικες διατάξεις, όπως η διάταξη των άρθρων 7 και 27, η οποία αφορά στην αναλογική μείωση του ποσού της εθνικής σύνταξης βάσει του ποσοστού αναπηρίας του δικαιούχου. Η σύνταξη δεν είναι επίδομα αναπηρίας, για να δίνεται με βάση τη βαρύτητα αναπηρίας και για το λόγο αυτό ζητάμε την άμεση εφαρμογή της χορήγησης του 100% του ποσού που αντιστοιχεί στην Εθνική Σύνταξη σε όλους τους συνταξιούχους με αναπηρία ανεξαρτήτως ποσοστού αναπηρίας.

•  Αποκατάσταση των αδικιών που έχουν υποστεί οι συνταξιούχοι αναπηρίας και γήρατος του ιδιωτικού τομέα με την ψήφιση των εφαρμοστικών νόμων του 2ου μνημονίου και την εναρμόνισή τους με τα ισχύοντα στο δημόσιο τομέα, καθώς επίσης και αποκατάσταση των αδικιών που έχουν υποστεί οι συνταξιούχοι γήρατος γονείς ατόμων με βαριές αναπηρίες του ιδιωτικού τομέα.
•  Μη περικοπή της σύνταξης σε περίπτωση απασχόλησης συνταξιούχων λόγω αναπηρίας.

•  Τιμητική σύνταξη στη μητέρα παιδιού με αναπηρία, σε περίπτωση που δεν θεμελιώνει η ίδια συνταξιοδοτικό δικαίωμα. Η τιμητική αυτή σύνταξη να αποδοθεί όταν η μητέρα συμπληρώσει τα 62 έτη και ανεξαρτήτως κοινωνικο-οικονομικών, περιουσιακών και άλλων κριτηρίων, αναγνωρίζοντας την προσφορά της στην κοινωνία, στην πολιτεία και στο παιδί της και αναγνωρίζοντας ότι αυτή η γυναίκα στερήθηκε τη δυνατότητα να μετέχει στην εργασία όπως άλλοι πολίτες, λόγω της αναπηρίας του παιδιού της και η οποία, εξαιτίας της απουσίας δομών στήριξης αφιερώθηκε στη φροντίδα αυτού του ατόμου.

• · Αναμόρφωση του ν.612/1977 και του Π.Δ. 169/2007:
• Α. Αλλαγή του τρόπου υπολογισμού της σύνταξης όσων συνταξιοδοτούνται στην 15ετία με τον ν.612/1977 ή με τις διατάξεις του Π.Δ. 169/2007. Κρίνεται απαραίτητο να γίνεται στη βάση των 40 ετών και όχι των 35.
• Β. Διόρθωση του τρόπου υπολογισμού της επικουρικής σύνταξης για τα άτομα που συνταξιοδοτούνται με τον ν.612/1977 ή το Π.Δ. 169/2007, όπως ισχύει και στις κύριες συντάξεις.
• Γ. Ένταξη νέων κατηγοριών αναπηρίας στις ευεργετικές διατάξεις συνταξιοδότησης στην 15ετία, με τον ν.612/1977 ή το Π.Δ. 169/2007 για λόγους ισονομίας, όπως πασχόντων από συγγενείς καρδιοπάθειες με Π.Α. 67%, κωφών-βαρηκόων με Π.Α. 67%, ασθενών που πάσχουν από Ενδιάμεση Θαλασσαιμία και Αιμοσφαιρινοπάθεια, κ.α.

• Αποσύνδεση των συντάξεων από τα επιδόματα του ΟΠΕΚΑ, με την κατάργηση των διατάξεων που επιφέρουν διακοπή του προνοιακού επιδόματος των ατόμων με βαριά αναπηρία όταν τους χορηγείται σύνταξη του/της θανόντος/ούσας γονέα τους. Η διακοπή του εν λόγω επιδόματος, το οποίο αξίζει να αναφέρουμε ότι δίνεται για την κάλυψη του πρόσθετου κόστους των αναγκών που προκύπτουν από την αναπηρία, δημιουργεί πολύ σοβαρά προβλήματα στην αξιοπρεπή διαβίωση των ατόμων με αναπηρία και των οικογενειών τους, εάν λάβουμε υπόψη την έλλειψη κρατικών υποστηρικτικών δομών.