Το κόστος στέγασης βρίσκεται εκτός ελέγχου για έναν στους τρεις Ελληνες που ζουν σε αστικά κέντρα και για πάνω από έναν στους πέντε που ζουν σε αγροτικές περιοχές, σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat,.
Tο 32,4% του αστικού πληθυσμού της Ελλάδας ζούσε το 2021 σε νοικοκυριά που έπρεπε να πληρώνουν περισσότερο από το 40% του διαθέσιμου εισοδήματός τους για ενοίκιο ή τόκους στεγαστικού δανείου και τους λογαριασμούς της κατοικίας τους.
Υψηλό βάρος και στις αγροτικές περιοχές
Το ποσοστό αυτό είναι το υψηλότερο στην Ευρωπαϊκή Ενωση, όπου μόνο το 10,4% των πολιτών της αντιμετωπίζει ένα τέτοιο σημαντικό βάρος. Είναι χαρακτηριστικό ότι το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό μετά την Ελλάδα είχε η Δανία με 21,9%, ενώ από την άλλη πλευρά υπάρχουν χώρες, όπου το πρόβλημα αυτό είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο, όπως η Λιθουανία (ποσοστό μόλις 1,6%), η Μάλτα (2,9%) και η Ουγγαρία (3,1%).
Στις αγροτικές περιοχές, το 22% του πληθυσμού της Ελλάδας ζούσαν σε νοικοκυριά που πλήρωναν πάνω από το 40% του διαθέσιμου εισοδήματός τους για δαπάνες στέγασης. Το ποσοστό αυτό είναι επίσης το υψηλότερο στην ΕΕ, όπου ο μέσος όρος ήταν 6,2%. Μετά την Ελλάδα, τα υψηλότερα ποσοστά είχαν η Βουλγαρία (13,3%) και η Ρουμανία (10,8%).
Το 34,2% του εισοδήματος πηγαίνει στην κατοικία
Υπάρχει, όμως, και ένας άλλος δείκτης από τον οποίο φαίνεται ότι η κατοικία είναι δυσπρόσιτη στην Ελλάδα. Σύμφωνα με την Eurostat, το 2021 οι Ελληνες δαπάνησαν το 34,2% του διαθέσιμου εισοδήματός τους για τις ανάγκες στέγασής τους, σχεδόν διπλάσιο από το μέσο ποσοστό στην ΕΕ (18,9%). Και πάλι, η απόσταση από τη Δανία, τη χώρα με το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό (26.3%) ήταν μεγάλη.
Πρωταθλητές και στις καθυστερήσεις πληρωμών
Το υψηλό κόστος στέγασης σε σχέση με το εισόδημα αντανακλάται σε αντίστοιχα υψηλές καθυστερήσεις στις πληρωμές των στεγαστικών δανείων, των ενοικίων ή των λογαριασμών.
Πάνω από ένας στους τρεις Ελληνες (36,4%) ζούσαν το 2021 σε νοικοκυριά που είχαν τέτοιες ληξιπρόθεσμες οφειλές. Αν και το ποσοστό αυτό μειώθηκε σημαντικά μετά το 2015 (49,3%) παραμένει με διαφορά το υψηλότερο στην ΕΕ, όπου από το 12,4% το 2010 υποχώρησε στο 9,1% το 2021. Το δεύτερο υψηλότερο ποσοστό είχε η Βουλγαρία και ήταν πολύ μικρότερο από της Ελλάδας (20,4%).
