Γονείς: Το νομοσχέδιο Κεραμέως φυλακίζει όνειρα

Κατά του νέου νομοσχεδίου του υπουργείου Παιδείας τοποθετούνται οι γονείς της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων του Δήμου Δάφνης – Υμηττού.

«Τέσσερις μήνες πριν τις Πανελλαδικές αλλάζει, εν μέσω κρίσης και πανδημίας, με κλειδωμένες στα σπίτια τους όλες τις φωνές που επηρεάζονται άμεσα, τις προϋποθέσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση» επισημαίνουν σε ανακοίνωσή τους.

«Η Κοινωνιολογία, τα μαθήματα τέχνης και όσα μοιάζουν να ταράζουν τα νερά λιθοβολούνται»​​​​​​​ προσθέτουν στην ανακοίνωσή τους που δημοσιεύει το Alfavita.

«Καλούμε όλους να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο, που έρχεται εν μέσω πανδημίας, εν μέσω ευαλωτότητας της κοινωνικής αντίδρασης!» τονίζουν.

Η ανακοίνωση των γονέων

Αναλυτικά, η ανακοίνωση της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων του Δήμου Δάφνης – Υμηττού με αφορμή το νέο νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας:

Αντιμετωπίζοντας την αλαζονεία ενός Υπουργείου που παραμένει αμέτοχο της κοινωνικής πραγματικότητας

Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο νόμο για την Παιδεία, που αυτές τις μέρες συζητείται στη Βουλή και πιθανόν να ψηφιστεί διεκπεραιωτικά και με πρόχειρο τρόπο από την πλειοψηφία των βουλευτών που ανήκουν στο κυβερνών κόμμα. Είναι ένα ακόμα νομοσχέδιο που ψηφίζεται αγνοώντας τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της βάσης του εκπαιδευτικού δυναμικού δηλαδή τους μαθητές, τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, αυτό που μας μουδιάζει μπροστά στην αναλγησία της Κυβέρνησης και ακόμη πιο συγκεκριμένα της Υπουργού κας Κεραμέως, είναι η επικίνδυνη επιλογή να αλλάξει σημαντικά το εκπαιδευτικό σύστημα εν μέσω μίας πρωτόγνωρης παγκόσμιας κοινωνικής κρίσης και με τα σχολεία να είναι κλειστά.

Αν σπείρεις ανέμους θα θερίσεις θύελλες και πραγματικά δεν μπορεί παρά να ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων η μη συμμετοχή του Υπουργείου Παιδείας στην κοινωνική πραγματικότητα και η αλαζονεία του να επιμένει αυταρχικά και αυθαίρετα σε αλλαγές που βρίσκονται εκτός τόπου και χρόνου.

Τέσσερις μήνες πριν τις Πανελλαδικές αλλάζει, εν μέσω κρίσης και πανδημίας, με κλειδωμένες στα σπίτια τους όλες τις φωνές που επηρεάζονται άμεσα, τις προϋποθέσεις εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Καθιερώνεται από φέτος Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα Πανεπιστήμια, γεγονός που, προφανώς, αφήνει εκτός δημόσιας τριτοβάθμιας εκπαίδευσης πολλές χιλιάδες υποψηφίων, ενώ παράλληλα εξαφανίζει Πανεπιστήμια της επαρχίας, αποδυναμώνοντας οικονομικά και κοινωνικά την Περιφέρεια. Και ενώ οι μαθητές της τρίτης λυκείου επαναπροσδιορίζουν, μεσούσης της χρονιάς, μια κορονοχρονιάς, τους στόχους και τα όνειρά τους, τα ιδιωτικά κολέγια, τα πτυχία των οποίων εξισώνονται με των δημόσιων ΑΕΙ, μειδιάζουν ειρωνικά, καθώς εκεί το μόνο ακαδημαϊκό κριτήριο εισαγωγής είναι η τσέπη του γονέα και όχι κάποια Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής.

Αλλά και οι μαθητές που ακολουθούν, εκτός από τη βάση εισαγωγής, έχουν να αντιμετωπίσουν και ένα νέο σύστημα συμπλήρωσης μηχανογραφικών, το οποίο περιπλέκει τόσο τον τρόπο επιλογής τους, που μόνο να θολώσει μυαλά και αποτελέσματα μπορεί. Όσο για την επαναφορά της καρμανιόλας της Τράπεζας Θεμάτων, απορούμε γιατί δεν έχει ανακληθεί ακόμα η εφαρμογή της, τουλάχιστον για φέτος, που τα παιδιά μας ….τηλε(εκ)παιδεύονται. Θυμίζουμε ότι στα δύο ακαδημαϊκά έτη που εφαρμόστηκε κρίθηκε ως αντιεκπαιδευτική και αποτυχημένη, αυξάνοντας κατά 600% τον αριθμό των μετεξεταστέων.

Το νομοσχέδιο που ετοιμάζεται να ψηφίσει η Βουλή φυλακίζει όνειρα. Εξάλλου, αυτή η φιλοσοφία το διαπερνά. Τιμωρητική για όσους εξακολουθούν να ονειρεύονται, να διεκδκικούν και να πιστεύουν στη δημόσια παιδεία, στην ελευθερία της σκέψης, στη διαμόρφωση ενός σκεπτόμενου πολίτη.

Δυστυχώς, οι νόμοι που κομίζει η Υπουργός Παιδείας γίνεται φανερό ολοένα και περισσότερο ότι γυρνάνε την εκπαίδευση χρόνια πίσω, σε πρακτικές οι οποίες έχουν ήδη δοκιμαστεί και αποτύχει. Να θυμίσουμε και τι ψηφίστηκε ήδη:

Εν μέσω πανδημίας, στην οποία ο συγχρωτισμός και η στενή επαφή ατόμων πρέπει να αποφεύγεται αυξήθηκε ο αριθμός των μαθητών σε 26 ανά τάξη στην Πρωτοβάθμια, ενώ στη Δευτεροβάθμια αποφασίζεται κάθε χρόνο ο μέγιστος αριθμός των ατόμων με υπουργικές αποφάσεις και φέτος έχουμε μπόλικα 27άρια τμήματα, ενώ υπάρχουν κενές αίθουσες. Ένα πάγιο αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας για μείωση των μαθητών ανά τάξη εξελίσσεται σε παιχνίδι λάστιχο.

Επανήλθε η καταγραφή της διαγωγής στο απολυτήριο του Λυκείου, ένα αντιπαιδαγωγικό και αναχρονιστικό μέτρο, το οποίο μόνο αρνητικά μπορεί να συμβάλλει στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του μαθητή.

Προωθείται με κάθε μέσο η αριστεία και τα σχολεία πολλών ταχυτήτων, αγνοώντας τα κοινωνικά προβλήματα που επιφέρει αυτή η αντιμετώπιση σε μια κοινωνία, η οποία δεν παρέχει ίσα δικαιώματα εκπαίδευσης.

Στα ΕΠΑΛ εισήχθη ανώτερο όριο εγγραφής στα 17 έτη, αποκλείοντας χιλιάδες μαθητές που, λόγω ειδικών συνθηκών που αντιμετωπίζουν, έχουν ξεπεράσει αυτό το όριο ηλικίας.

Εισήχθησαν τα αγγλικά στο Νηπιαγωγείο, αλλά δεν δόθηκε καμία λύση στη μεγάλη πληγή που συνεχίζει να ταλανίζει ακόμη το Δημόσιο Σχολείο, όπου τα παιδιά διδάσκονται δύο ξένες γλώσσες, αλλά για καμία από αυτές δεν αποκτούν πιστοποιητικό επαρκούς γνώσης μέσω του σχολικού συστήματος.

Στο Γυμνάσιο αυξήθηκαν τα εξεταζόμενα μαθήματα από 4 που είναι σήμερα σε 7, κάνοντας το φροντιστήριο να γίνεται απαραίτητο στους μαθητές, όσο το δυνατόν νωρίτερα και ειδικά φέτος, με το σύστημα να κυνηγάει την ουρά του.

Εισήχθη η λογική του «κόντρα» μαθήματος στην Γ’ Λυκείου για την υποτιθέμενη ενίσχυση της γενικής παιδείας, προσθέτοντας έτσι, ένα ακόμα άγχος και επιπλέον ώρες φροντιστηρίου στα εξαντλημένα παιδιά της Γ’ Λυκείου.

Θεσμοθετήθηκε ο Σύμβουλος Σχολικής Ζωής, ρόλο που αναλαμβάνει ένας εκπαιδευτικός. “Γίνονται” έτσι οι εκπαιδευτικοί μας ψυχολόγοι, φορτώνονται έναν ακόμα ρόλο που θα είναι αδύνατον να υποστηρίξουν και μια ευθύνη που δεν τους αναλογεί και αποδυναμώνεται εντέλει μια ουσιαστική ανάγκη.

Εισήχθησαν προτεραιότητες στις ανάγκες για την Ειδική Αγωγή γεγονός που σημαίνει ότι κάθε χρόνο θα μένουν εκτός χιλιάδες μαθητές χωρίς παράλληλη στήριξη, τμήματα ένταξης κ.λπ.

Η Κοινωνιολογία, τα μαθήματα τέχνης και όσα μοιάζουν να ταράζουν τα νερά λιθοβολούνται.

Τα δύο νομοσχέδια της κας Κεραμέως εξαντλούν κάθε ίχνος λογικής και εξολοθρεύουν κάθε είδος ελπίδας. Την ίδια στιγμή, παρά τη συνεχιζόμενη τηλεκπαίδευση, τα περίφημα voucher των 200 ευρώ προς τους μαθητές για αγορά tablets δείχνουν να έχουν παγώσει. Οι κενές αίθουσες σχολικών κτιρίων δεν αξιοποιούνται, ενώ οι μαθητές συνεχίζουν να στριμώχνονται καθ’ όλη της διάρκεια της πανδημίας. Δεν προσλαμβάνονται αναπληρωτές απαραίτητοι για τη διδασκαλία σε τάξεις με λιγότερα παιδιά, ούτε ενισχύεται η τριτοβάθμια εκπαίδευση που στο σύνολό της υποφέρει από χρόνια υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση, λόγω υποτιθέμενης οικονομικής στενότητας, ενώ εύκολα σχεδιάζεται η αστυνόμευση των Πανεπιστημίων με εκτιμώμενο κόστος 30 εκ. ευρώ! Το προσωπικό καθαριότητας που αγκομαχεί ενισχύεται μόνο στα χαρτιά, ενώ η Υπουργός διατείνεται ότι τα σχολεία καθαρίζονται σχολαστικώς δύο τουλάχιστον φορές την ημέρα. Δωρεάν τεστ για τα σχολεία, έστω έξυπνα και δειγματοληπτικά όπως τα είπαν, εξαγγέλλονται, αλλά όπως τόσα και τόσα παραμένουν μόνο ως είδηση τα δελτία των τηλεοράσεων σε μια εικονική πραγματικότητα που μας παρουσιάζεται. Πίσω ολοταχώς και η νομοθεσία και οι πρακτικές των αρμοδίων!

Από την έναρξη της πανδημίας, η κυβέρνηση έχει το θράσος να εγκαλεί συνεχώς τους μαθητές, φοιτητές και γενικότερα τους νέους ως ανεύθυνους, πετώντας εύκολα στις νεανικές πλάτες τους τη δική της ανευθυνότητα και ανεπάρκεια. Όμως, αυτοί οι ίδιοι νέοι δεν έκαναν άλλο από το να ακολουθήσουν τις πολιτικές που εφαρμόζονται για τον περιορισμό της πανδημίας. Φόρεσαν τις μάσκες τους, κλείστηκαν στα σπίτια τους και επικοινωνούν εδώ και μήνες μόνο από οθόνες. Ποιος σκέφτεται ότι είναι τα ίδια παιδιά που γίνονται κάθε μέρα κοινωνοί πολιτικών που εφαρμόζονται χωρίς διάλογο, σαν κανείς να μην αντιλαμβάνεται, ότι αυτή η επικίνδυνη έλλειψη διαλόγου οδηγεί όχι μόνο στην έξαρση της οργής, όχι μόνο στη δημιουργία αντιδημοκρατικών κοινωνιών, αλλά και σε μία μορφή θανάτου όπου όλα είναι ίδια και επαναλαμβανόμενα.

«Ο διάλογος είναι μια λεπτή ισορροπία που θέλει διακριτικότητα, προσοχή, ανοχή, σεβασμό για τον διπλανό. Είναι μια αξία λεπτεπίλεπτη όσο πιο σύνθετη και πολυάριθμη είναι η κοινωνία. Διάλογος σημαίνει κοινωνικότητα. Είναι η βάση της φιλίας, της αγάπης, της οικογένειας, της κοινωνίας, της δημοκρατίας». Δανειζόμαστε αυτό το απόσπασμα από σημαντική ομιλία του Βάλτερ Πούχνερ με θέμα «Διάλογος, Δημοκρατία, Θέατρο» για να αναδείξουμε το γεγονός ότι υγιείς άνθρωποι και υγιείς κοινωνίες δημιουργούνται μέσα από την έκφραση της δημοκρατίας, τον διάλογο. Κάτι που δυστυχώς, με μεγάλη ανησυχία, παρατηρούμε όλο και περισσότερο να εκλείπει.

Καλούμε όλους να διατρανώσουν την αντίθεσή τους στο υπό ψήφιση νομοσχέδιο, που έρχεται εν μέσω πανδημίας, εν μέσω ευαλωτότητας της κοινωνικής αντίδρασης!

Για την Ένωση Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Δήμου Δάφνης-Υμηττού

Η Πρόεδρος Χριστινάκη Όλγα

Η Γενική Γραμματέας Δημητροπούλου Μαρία