Οι λέξεις της Μαρίας Λαζαρίδου συγκλονίζουν για το πώς βίωσε ως επιβάτιδα της τραγικής αμαξοστοιχίας στα Τέμπη, η οποία συγκρούστηκε με εμπορικό τρένο.
«Γράφω τι μου συνέβη για να μην ξεχαστεί, για να φτάσει ίσως στους υπεύθυνους και μπορέσουν έτσι να νιώσουν τι βιώσαμε, για να συναισθανθούν ίσως πώς είναι να χάνεις το παιδί σου έστω για λίγα λεπτά ή να συνεχίσουν να κουνούν το δάχτυλο θεωρώντας ότι είναι ανώτεροι από τους πολίτες αυτής της χώρας…», γράφει η Μαρία Λαζαρίδου σε ανάρτησή της, αναφερόμενη στο τραγικό δυστύχημα που κόστισε τη ζωή σε 57 ανθρώπους.
Η περιγραφή των στιγμών είναι συγκλονιστική: «Άνοιξα τα μάτια. Ήμουν πεσμένη κάτω στον διάδρομο. Δεν ήξερα που βρισκόμουν. Σηκώθηκα. Κοίταξα δεξιά και αριστερά. Σκοτάδι. Καπνός και φωτιά κοντά. Άνθρωποι χτυπημένοι και εγκλωβισμένοι. Φωνές και ουρλιαχτά. Βλέπω τη μαμά μου. Η μικρή μου όμως λείπει. Δεν είναι πια στην αγκαλιά μου».
Η απελπισία και ο αγώνας για επιβίωση περιγράφονται με λεπτομέρειες: «Προσπαθώ να ανέβω αλλά γλιστράω. Όλοι χρησιμοποιούν τα χέρια τους. Δεν μπορώ. Έχω τη μικρή στην αγκαλιά μου. Ξανά προσπαθώ. Πέφτω πάνω στη μικρή. Γλιστράω προς τα πίσω. Τους καθυστερώ, σκέφτομαι. Κάνω στην άκρη. Δεν θα τα καταφέρω. Έρχεται ένας διασώστης φέρνει ένα σκοινί. Όμως εγώ δεν μπορώ να το χρησιμοποιήσω. Τον παρακαλάω να κατέβει να με βοηθήσει. Και το κάνει. Με σπρώχνει από πίσω ώστε να ανέβω».
Στο τέλος, η Μαρία Λαζαρίδου αναφέρει την ευγνωμοσύνη της προς όλους όσους της έδωσαν βοήθεια και στήριξη σε αυτή τη δύσκολη περίοδο.
