Η Σ. Γιαννακά οργίζεται με τα… «τάγματα εφόδου» της Αριστεράς και «ξεπλένει» τους ακροδεξιούς

Οι φασιστοειδείς δολοφονικές επιθέσεις στη Σταυρούπολη, επανέφεραν στο προσκήνιο μέσω των δημοσιολογούντων τη θεωρία “των δύο άκρων”. Πολλοί μάλιστα έσπευσαν να επιχειρήσουν την εξίσωση των φασιστών με το αντιφασιστικό κίνημα.

Μία εξ αυτών και η κ. Σοφία Γιαννακά, η οποία με αρκετά άρθρα της έχει ξεσηκώσει κύμα αντιδράσεων. Φυσικά οι δολοφονικές, φασιστικές επιθέσεις στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης, δεν την άφησαν “ασυγκίνητη”. Δε δίστασε μάλιστα να χρησιμοποιήσει τη θεωρία των “δύο άκρων”, στοχοποιώντας  την ΚΝΕ, τους φοιτητικούς συλλόγους και τη δράση τους που παρομοιάζει με… “τάγματα εφόδου”.

Ανατριχιαστική η περιγραφή της, στο άρθρο του iefimerida, για όσα είδαμε στη Σταυρούπολη

Πρώτα τα γεγονότα: Φοιτητές αντιεξουσιαστές, μέλη της ΚΝΕ και της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, μοίραζαν κομματικά φυλλάδια έξω από το πρώτο και δεύτερο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης. Δέχτηκαν φραστική επίθεση από άτομα εντός ΕΠΑΛ, που ανήκουν στον ακροδεξιό χώρο. Με αυτή την αφορμή, οι απέξω οργάνωσαν αντιφασιστική συγκέντρωση μπροστά από το σχολικό συγκρότημα. Οι από μέσα επιτέθηκαν και τα πράγματα τελικά ξέφυγαν, όπως είδαμε και στις οθόνες μας. Η ΕΛΑΣ μάζεψε πιστόλια, σουγιάδες, γκλοπ, σφαίρες και μαζί 40 ανήλικους.

Τα πραγματικά γεγονότα όμως ήταν έτσι όπως παρουσιάζονται από την κ. Γιαννακά; Σύμφωνα με καταγγελίες και ντοκουμέντα που είδαν το φως της δημοσιότητας, οι παρακρατικές ομάδες μπούκαραν με τις πλάτες της διεύθυνσης αλλά και της αστυνομίας στο σχολείο, πραγματοποιώντας δολοφονική επίθεση στο συγκεντρωμένο πλήθος με πέτρες και μολότοφ. Η κ. Γιαννακά βέβαια κατάλαβε ότι: “Τα πράγματα τελικά ξέφυγαν…”.

Κλείνοντας, μάλιστα, κάνει λόγο για τα ευρήματα της ΕΛΑΣ και τον οπλισμό των νεοναζί: πιστόλια, σουγιάδες, γκλοπ και σφαίρες. Ξέχασε -μάλλον- να αναφέρει την ταυτότητα των κατόχων τους. Αν είσαι λοιπόν ανυποψίαστος, μένεις με την εντύπωση πως εκατέρωθεν υπήρχε ο ίδιος οπλισμός, ενώ θα μπορούσε κανείς να πει πως ίσως ήταν και “ραντεβού” θανάτου, ξεκαθάρισμα λογαριασμών κλπ.

Αφού λοιπόν παρουσίασε από την οπτική της τα δρώμενα, η κ. Γιαννακά, συνεχίζει το ναζιστικό “ξέπλυμα” αποδίδοντας μάλιστα στο “αριστερό άκρο” προθέσεις ιδεολογικού προσηλυτισμού.

Ξέρετε κανένα ευρωπαϊκό, ασιατικό, αυστραλιανό ή αμερικανικό σχολείο έξω από το οποίο συναθροίζονται ακροαριστεροί «φοιτητές» για να κάνουν ιδεολογικό προσηλυτισμό στους μαθητές του, εν έτει 2021;

Το πιο συγκλονιστικό στην όλη περιγραφή της, ωστόσο, είναι ότι ταυτίζει την αντιφασιστική συγκέντρωση με “ιδεολογικό προσηλυτισμό”. Το ίδιο άραγε έλεγε και για την εξόρμηση φοιτητών, την πρώτη κιόλας μέρα, με υλικό ενάντια στην Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής, που πετάει μαζικά τους μαθητές έξω από τα Πανεπιστήμια και τους προστατεύει από τον… “ιδεολογικό προσηλυτισμό” των φοιτητικών παρατάξεων; Εξάλλου είναι πια γνωστό, πως όποιος διαφωνεί με την κυβερνητική “γραμμή” είναι αιρετικός και επιχειρεί να προσηλυτίσει τις μάζες.

Η κ. Γιαννακά, όμως δε μένει εκεί, και παρομοιάζει τους “αιρετικούς ακροαριστερούς” με τάγματα εφόδου που τρομοκρατούν τους μαθητές στα σχολεία.

Το ερώτημα είναι: γιατί οι ακροαριστεροί ή τα μέλη της ΚΝΕ πάνε στα σχολεία, με κοντάρια και πανό, για να μοιράσουν κομματικά φυλλάδια; Γιατί κάνουν πορείες σαν τάγματα εφόδου, με κράνη και Full Face, με συντονισμένο βηματισμό, φωνάζοντας συνθήματα, κρατώντας ρόπαλα και πέτρες στα χέρια; Τι σόι «φοιτητικοί σύλλογοι» είναι αυτοί που μαζεύονται έξω από σχολεία ανηλίκων, με κράνη και στυλιάρια;

Είναι γνωστό εξάλλου, πως τα πανό, τα φυλλάδια και τα συνθήματα είναι αυτά που τρομοκρατούν, όχι οι φασιστικές ιδέες, οι σουγιάδες, οι αλυσίδες οι δολοφονικές επιθέσεις. Σωστά;

Μεθοδικά λοιπόν, η αρθρογράφος φτάνει στην κατακλείδα

Η ελληνική κοινωνία, σε αντίθεση με άλλες χώρες του δυτικού κόσμου, νίκησε την ακροδεξιά συμμορία. Δεν την έβαλε στη Βουλή. Για τους άλλους, με τα κράνη και τα στυλιάρια, γιατί να μη δικαιούται να ανησυχεί;

Η ελληνική κοινωνία δεν είναι ένα σώμα. Για χρόνια ένα μέρος της, μεγάλο δυστυχώς όχι απλά ανεχόταν τους νεοναζί, αλλά τους έστειλε και στη Βουλή. Το χείριστο όλων είναι ότι δε συνέβη μια μόνο φορά, αλλά και μετά τη στυγερή δολοφονία του Παύλου Φύσσα. Το “ξέπλυμα” μάλιστα του ακροδεξιού μορφώματος υπήρχε από μεγάλο μέρος των ΜΜΕ, είτε δίνοντάς τους δημόσιο λόγο, είτε με παραινέσεις για “διακριτική” παρουσία, ώστε να μην μπορούν να τους προσάψουν οτιδήποτε.

Τρεις ημέρες πριν την επέτειο ενός έτους φυλάκισης της εγκληματικής ναζιστικής οργάνωσης και μερικές μόλις ώρες μετά τις δολοφονικές ναζιστικές επιθέσεις, σίγουρα δεν περιμέναμε και δε θέλαμε να υπάρχουν τέτοιου είδους σχόλια από κανέναν, πόσο μάλλον από δημοσιολογούντες.