«Η στάση του Αλέξανδρου ήταν προετοιμασία για το τέλος-Δεν ήταν ηττοπάθεια, ήταν γενναιότητα»
Ο αθλητής που μετέτρεψε το φευγιό του σε ακόμη μία πράξη προσφοράς, όπως είπε η σύζυγός του αντιμετώπισε την ασθένεια με γεννειαότητα.
Δύο μήνες πέρασαν αφότου ο Αλέξανδρος Νικολαϊδης έφυγε από τη ζωή αφήνοντας πίσω του μία σπουδαία παρακαταθήκη για τα παιδιά, αφού τελευταία του επιθυμία ήταν να δημοπρατηθύν τα μετάλλιά του και τα χρήματα να δοθούν σε παιδιά που τα έχουν ανάγκη.
Ο αθλητής που μετέτρεψε το φευγιό του σε ακόμη μία πράξη προσφοράς κι αλληλεγγύης, όπως είπε η σύντροφος της ζωής του Δώρα Τσαμπάζη, αντιμετώπισε τον καρκίνο με γενναιότητα προσπαθώντας να προετοιμάσει την οικογένειά του.
Μιλώντας στην Δώρα Αναγνωστοπούλου η σύζυγος του Αλέξανδρου Νικολαΐδη Δώρα Τσαμπάζη, δήλωσε μεταξύ άλλων:
«Η ασθένεια δεν ξέρουμε πότε ακριβώς ήρθε. Μπορεί και να ήρθε τον καιρό που γεννιόταν ο γιος μας. Άρχισε να έχει το μούδιασμα και τις πρώτες ενοχλήσεις στο δεξί πόδι τον Αύγουστο του 2020, όταν ο μικρός μας ήταν 3 μηνών. Ήταν ένας μεταστατικός όγκος από τον πνεύμονα, είχε πάει στον εγκέφαλο και πίεζε το νεύρο της αισθητικότητας κι είχε αυτά τα μουδιάσματα… Αυτό μπορεί και να είχε δημιουργηθεί, όσο ήμουν έγκυος ή όταν γεννούσα. Τον προβλημάτιζε, άρχισε να το ψάχνει και στην αρχή ασχολήθηκε πολύ με τη μέση του, επειδή είναι σμπαραλιασμένη από τους αγώνες. Ωστόσο δεν τον ικανοποιούσαν οι απαντήσεις των γιατρών, διότι ήξερε το σώμα του πάρα πολύ καλά. Είπε ότι τη μέση την έχω χτυπήσει πολλές φορές, αλλά τέτοιο πράγμα πρώτη φορά έχω πάθει. Είναι κάτι άλλο», είπε αρχικά η Δώρα Τσαμπάζη.
«Έψαχνε και τα Χριστούγεννα του 2020 προς 2021 κάναμε μία μαγνητική κι είδαμε ότι υπήρχε όγκος εκεί που πιέζει αυτό το νεύρο της αισθητικότητας. Μπήκε σκληρά το 2021 και μπήκαμε στο χειρουργείο, ελπίζοντας ότι ο όγκος είναι καλοήθης. Τελικά η βιοψία έδειξε ότι είναι μεταστατικός από τον πνεύμονα. Εκεί ήταν το σοκ γιατί καταλαβαίνεις ότι κι ο άνθρωπός σου έχει καρκίνο, αλλά και χωρίς να το καταλάβει έχει φτάσει στο επίπεδο 4», συνέχισε η Δώρα Τσαμπάζη.
«Στην αρχή ήμασταν πολύ δυνατοί κι ο μόνος που ήταν συνειδητοποιημένος ήταν ο Αλέξανδρος. Στο περιβάλλον του είχαμε μία βεβαιότητα ότι “έλα μωρέ θα τα καταφέρεις κι είσαι Ολυμπιονίκης”. Μας έλεγε “χαλαρώστε παιδιά δεν έχω γρίπη, έχω καρκίνο κι υπάρχει περίπτωση να μην τα καταφέρω”. Εμείς δεν μπορούσαμε να διανοηθούμε ότι θα συμβεί αυτό το πράγμα. Ο ίδιος αντιμετώπιζε τον καρκίνο, όπως τους αντιπάλους στο Τάε Κβον Ντο. Έμπαινε σε έναν αγώνα με το δεδομένο ότι μπορεί να χάσει από τον πρώτο αγώνα. Δεν ήταν ηττοπάθεια, ήταν σεβασμός σε αυτόν που έχω απέναντί μου, αυτοέλεγχος κι ότι πρέπει να είμαι έτοιμος ακόμα και για το χειρότερο σενάριο. Η στάση του ήταν προετοιμασία για το τέλος. Δεν ήταν ηττοπάθεια, ήταν γενναιότητα», τόνισε η ίδια.
