KLELIA RENESI A / FACEBOOK
Κ. Ρένεση: Η σημερινή κοινωνία έχει αποδεκατίσει την έννοια της κοινότητας
SHARE THIS
"Οι γυναίκες είμαστε πλασμένες να ζούμε στην θαλπωρή της κοινότητας, της αλληλεγγύης, να ξέρουμε ότι είναι στήριγμα η μία για την άλλη".
Για την εκκωφαντική απουσία της Πολιτείας στην στήριξη των γυναικών γράφει σε ανάρτησή της με αφορμή την Γιορτή της Μητέρας, η Κλέλια Ρένεση.
Η ηθοποιός στέλνει το δικό της μήνυμα προς την πολιτεία που επιμένει να μην αναγνωρίζει τον σημαντικό ρόλο των μητέρων που καθημερινά δίνουν τον δικό τους αγώνα για να επιβιώσουν.
Ένας αγώνας που πολλές φορές σκοντάφτει στην αδιαφορία και την κοινωνική ανισότητα.
“Οι γυναίκες είμαστε πλασμένες να ζούμε στην θαλπωρή της κοινότητας, της αλληλεγγύης, να ξέρουμε ότι είναι στήριγμα η μία για την άλλη. Σε όλες τις φυλές ανά τους αιώνες, οι ομάδες γυναικών ανέστησαν γενιές ολόκληρες κ κρατούσαν ταυτόχρονα την τοπική κοινότητα δυνατή.
Η σημερινή κοινωνία έχει αποδεκατίσει την έννοια τις κοινότητας.
Όσα επιδόματα κ να δώσετε η υπογεννητικότητα θα συνεχίζει να υφίσταται.
Οι γυναίκες δεν θέλουν μόνο χρήματα για να αισθανθούν ασφάλεια να γίνουν μάνες. Θέλουν έναν ολόκληρο μηχανισμό ασφαλείας. Εργασιακό, οικογενειακό, κοινοτικό. Θέλουν να μπορούν, να απολαύσουν την μητρότητα ξέροντας ότι αναγνωρίζεται ολούθε το ιερό έργο
τους.
Μια μάνα θέλει να ξέρει πως αν μια μέρα αρρωστήσει, υπάρχουν άλλα ζεστά γυναικεία χέρια να πασπαλίσουν το μικρό της με χαρά, με γνήσια αγάπη κ αποδοχή κοινής αποστολής. Φέρνουμε σε πέρας τη νέα γενιά.
Μια μάνα θέλει να ξέρει πως μπορεί να απέχει από τα εργασιακά της μέχρι το μικρό της να δυναμώσει, κ χωρίς να φοβάται τον εργασιακό αποκλεισμό ή την έλλειψη χρημάτων.
Πρέπει, επίσης να ξέρει πως την περιμένει μια θέση εργασίας ακριβώς εκεί που της αξίζει.
Μια μάνα θέλει να ξέρει πως το μικρό της αγαπιέται κ φροντίζεται γενικώς, κ όχι μόνο από τα πολύ κοντινά πρόσωπα. Γιατί μιας μάνας, της κόβεται το αίμα στην σκέψη κ μόνο πως μπορεί αυτή να πάθει κάτι κ «ποιος θα νοιαστεί για το μικρό μου σαν εμένα»
Μια μάνα θέλει να παλεύει κ να μάχεται για το καλό όλων των παιδιών κ να προσφέρει για το καλύτερο του συνόλου, μιας κ καταλαβαίνει ότι αυτό το σύνολο αγκαλιάζει τις φτερούγες του μικρού της.
Τέλος, αν θέλετε να βλέπετε χαρούμενες φουσκωμένες κοιλίτσες ολούθε, φταίξτε το έκτρωμα που λέγεται «σημερνή κοινωνία», ανοίξτε μυαλά κ καρδίες, κ διεκδικήστε από τους «διαχειριστές των ζωών μας» να φταίξουν μέριμνες κ συνθήκες ανθρώπινες.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Και αφήστε τα δικαστήρια για αυτούς που δεν τα κατάφεραν ή για αυτούς που ούτε καν προσπάθησαν. Η αποτυχία είναι συνολική κ ανήκει σε όλους μας.
Μέρα της μητέρας. Κι εγώ εύχομαι να έχουν οι μάνες πάντα μια ζεστή αγκαλιά κ μια φλόγα δίπλα τους να τους ζεσταίνει από το ψύχος των φόβων“.
