Κ. Τσουμάκας – Καθηγητής Παιδιατρικής: «Κάτω τα χέρια από το Παίδων Πεντέλης»

«Η εντολή που δόθηκε από την κυβέρνηση, να μην εφημερεύει το Παιδιατρικό νοσοκομείο Πεντέλης, το ένα από τα μόλις τρία που ως χώρα διαθέτουμε, με βρίσκει πλήρως αντίθετο. Δεν έχουμε την πολυτέλεια να κλείνουμε νοσοκομεία γιατί οι άρρωστοι δεν θα έχουν που να απευθυνθούν και τέτοιες κινήσεις αποτελούν υποβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών υγείας, συνολικά για τη χώρα», είπε, μιλώντας Στο Κόκκινο, ο καθηγητής Παιδιατρικής στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, Κώστας Τσουμάκας.

«Προέρχομαι από φτωχή οικογένεια, από τα ορεινά Τζουμέρκα και τα δημόσια νοσοκομεία ήταν για την κοινωνία που μεγάλωσα το αποκούμπι μας. Όταν αποφάσισα να γίνω γιατρός, στα δημόσια νοσοκομεία έμαθα ιατρική υψηλοτάτου επιπέδου, γιατί καθηγητές όπως οι Ν. Ματσανιώτης, Χ. Κατάμμης και Σπ. Δοξιάδης, προσπάθησαν και ανέβασαν το επίπεδο κάνοντας τα δημόσια νοσοκομεία να μη έχουν να ζηλεύουν σε τίποτα από τα δημόσια νοσοκομεία μεγάλων κρατών, της Αγγλίας ή και της Αμερικής. Δημιούργησαν νοσοκομεία ισάξια με τα προαναφερόμενα, προσφέροντας υψηλού επιπέδου ιατρική σε όλους τους ανθρώπους, απ’ όπου και αν προέρχονται και πολύ περισσότερο σε αυτούς που δεν έχουν άλλη επιλογή. Εμείς θέλουμε να απολαμβάνουν υπηρεσίες από τα δημόσια νοσοκομεία και οι άνθρωποι που δεν έχουν πού την κεφαλήν κλίναι, οι άνθρωποι που δεν έχουν την δυνατότητα να απευθυνθούν στον ιδιωτικό τομέα.

Αυτό που θα περιμέναμε από το κράτος, είναι να στρέψει όλη την προσοχή του στο πώς θα αναβαθμιστούν, στο πως θα γίνουν καλύτερα έτσι ώστε οι άρρωστοι να μην περιμένουν στις ουρές για να εξεταστούν. Θα περιμέναμε από την κυβέρνηση να μεγαλώσει τους χώρους τους, να αυξήσει τους γιατρούς και το νοσηλευτικό τους προσωπικό για να προσφέρουν καλύτερες υπηρεσίες στον κόσμο. Δεν πηγαίνει καν το μυαλό μου στο ότι υποβαθμίζονται τα δημόσια νοσοκομεία, στρέφοντας τον κόσμο στον ιδιωτικό τομέα, που έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να στραφεί. Επειδή πέρασα απ’ όλες τις θέσεις στο σύστημα υγείας αλλά και ως πανεπιστημιακός δάσκαλος, είμαι σε θέση να γνωρίζω τόσο το υψηλό επίπεδο του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού, όσο και την συμπεριφορά του απέναντι στους ασθενείς. Όταν ακούω ότι μπορεί να υποβαθμιστεί, είναι σαν να μου γκρεμίζουν το σπίτι».