Καρυστιανού: Αυτό που συνέβη στο δικό μου παιδί δείχνει πώς λειτουργεί το βαθύ κράτος

Σε μια συγκινητική εξομολόγηση για τις τελευταίες στιγμές με την κόρη της πριν τη σιδηροδρομική τραγωδία στα Τέμπη, προχώρησε η Μαρία Καρυστιανού.

Μιλώντας στον δημοσιογράφο Αλέξανδρο Στεφανόπουλο, η πρόεδρος του Συλλόγου Συγγενών Θυμάτων «Τέμπη 2023» που συνεχίζει να παλεύει και εκτός συνόρων για να δικαιωθούν τα θύματα του πολύνεκρου δυστυχήματος, μοιράστηκε τις τελευταίες συνομιλίες που είχε με την κόρη της Μάρθη και όσα της είχε πει.

«Λίγο πριν φύγει η Μάρθη, ήμασταν στο αυτοκίνητο, πήγα σε ένα ραντεβού κατ΄ οίκον, δεν θα αργούσα, με περίμενε στο αυτοκίνητο και πήγαμε μετά να πιούμε ένα κρασί. Γυρίζει ξαφνικά και μου λέει:

“Μαμά θέλω να σου πω, να σου δώσω συγχαρητήρια για το πως μεγάλωσες τον αδερφό μου, τον Παναγιώτη. Εγώ που να βρω έναν τέτοιο άνδρα σήμερα; Έχει ανεβάσει πολύ τον πήχη, νοιάζεται για την γνώμη των γυναικών, θέλει να περνάει καλά η κοπέλα του, μπράβο, μπράβο που τον μεγάλωσες έτσι”».

Γύρισα και την κοίταξα. “Πως σου ήρθε τώρα έτσι αυτό να μου το πεις;” την ρώτησα. Μου λέει: “Τίποτα, το σκέφτομαι καιρό και ήθελα να στο πω, μπράβο, μπράβο”. Το έχω πει πολλές φορές στον γιο μου κι έχουμε κλάψει και οι δύο πολύ πάνω σ’ αυτό…» είπε μεταξύ άλλων η Μαρία Καρυστιανού.

Ακόμη, θυμάται συγκινημένη: «Το συμβάν έγινε 23:24 ακριβώς και 23:19 είχε πάρει τον αδερφό της τηλέφωνο. Το σήκωσε ο Παναγιώτης αλλά δεν είχε σήμα. Μάλλον το τρένο ήταν σε τούνελ. “Δεν ξέρω γιατί με πήρε γιατί είχαμε μιλήσει νωρίτερα”, μου είπε ο γιος μου. Ήθελε να ακούσει τη φωνή του; Δεν ξέρω».

Όπως δήλωσε η Μαρία Καρυστιανού στη συνέχεια: «Αισθάνομαι τύψεις γιατί σαν κομμάτι αυτής της κοινωνίας επέτρεψα κι εγώ να συμβεί», εξομολογείται η Μαρία Καρυστιανού και επισημαίνει:

Ανακαλώντας τη στιγμή που πληροφορήθηκε για το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, η Μαρία Καρυστιανού αναφέρει:

«Δεν μπορούσα να καταλάβω, οι εικόνες δεν είχαν νόημα, είχα μια άρνηση να πιστέψω τι έχει γίνει. Μετωπική σύγκρουση τρένων, δεν μπορούσα να το διανοηθώ. Πήρα τηλέφωνο την αστυνομία, το σήκωσε ένας νεαρός το κατάλαβα από τη φωνή του, δεν ήξερα τι να κάνω. Προσπαθούσε να με ηρεμήσει, μου είπε ότι όλα θα πάνε καλά. Μου είπε να πάρω τηλέφωνο στο νοσοκομείο της Λάρισας. Αισθανόμουν σαν πέντε χρονών που δεν ήξερα τι να πράξω…

Παρακαλούσα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου να είναι στη λίστα με τους τραυματίες και να έχω μια ευκαιρία να την κάνω καλά. Μια ευκαιρία ακόμα. Να τη βοηθήσω να κρατηθεί στη ζωή».

Τέλος, η ίδια τόνισε ότι δικαίωση «δεν μπορεί να έρθει όταν χάνεις τον άνθρωπό σου, το κενό είναι δυσαναπλήρωτο».

«Δικαίωση σίγουρα αναφέρομαι σε μια παραδειγματική τιμωρία των υπευθύνων γιατί αυτό που συνέβη στο δικό μου παιδί και στους άλλους επιβάτες δείχνει πώς λειτουργεί το βαθύ κράτος. Έχει συμβεί και στο παρελθόν. Έχουμε παρόμοιες ιστορίες στο παρελθόν που οι άνθρωποι αυτοί παρέμειναν ατιμώρητοι. Αυτό πρέπει να αλλάξει εντελώς».