Λ. Δροσάκη για δίκη Φιλιππίδη: Έσφιγγα τόσο πολύ τα δόντια μου που τα έσπασα
«Υψώνεις ανάστημα και καταθέτεις την αλήθεια σου. Αυτό έκανε η Λένα και όσοι ήταν εκεί. Και είναι τόσο ισχυρό αυτό που μπορείς να καταρρεύσεις».
«Από την πολλή πίεση, έσφιγγα τόσο πολύ τα δόντια μου που τα έσπασα» δήλωσε η Λένα Δροσάκη αναφερόμενη στην δίκη Φιλιππίδη.
Για το πώς βιώνουν την δίκη Φιλιππίδη, μίλησαν μεταξύ άλλων οι ηθοποιοί Λένα Δροσάκη και Αλέξανδρος Μπουρδούμης στην Γεωργία Οικονόμου και στο NEWS 24/7.
Για δίκη Φιλιππίδη
-Πώς βιώνετε τώρα τη δίκη Φιλιππίδη;
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Καταρχάς, να πούμε πως η Λένα παρίστατο σε μία δίκη στην οποία δεν ήταν παρούσα. Ήταν μόνη της, έξω από μία αίθουσα γιατί ήταν μάρτυρας. Και οι μάρτυρες δεν μπορούν να παρουσιαστούν στην αίθουσα παρά μόνο στην κατάθεσή τους. Εγώ ήμουν συνέχεια μέσα και παρακολουθούσα δηλαδή και η Λένα έξω μόνη της. Αυτό το βρίσκω συγκλονιστικό. Και όταν έφτασε η στιγμή δεν είχε τη δική μου εμπειρία μέσα στην αίθουσα. Εγώ της είχα μεταφέρει όσο μπορούσα την αίσθηση, όμως κακά τα ψέματα, δεν τη βοήθησα τόσο πολύ. Όλο αυτό μέσα στη αίθουσα του δικαστηρίου δεν είναι γύρισμα ταινίας ή σειράς στην τηλεόραση.
Λένα Δροσάκη: Κατέθεσα πριν λίγες μέρες. Ακόμη δεν έχω συνέλθει. Από την πολλή πίεση, έσφιγγα τόσο πολύ τα δόντια μου που τα έσπασα. Δεν έχω βγει ακόμη από αυτό όλο. Είναι πολύ ισχυρό μέσα μου. Έρχονται στιγμές που λέω “α με ρώτησε εκείνο και είπα αυτό..” Δε θυμάμαι πάντως πολλά. Μόνο το ότι περπατούσα στην αίθουσα και ένιωθα σαν να είμαι σε έναν δρόμο με φως. Αυτήν την αίσθηση είχα.
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Υψώνεις ανάστημα και καταθέτεις την αλήθεια σου. Αυτό έκανε η Λένα και όσοι ήταν εκεί. Και είναι τόσο ισχυρό αυτό που μπορείς να καταρρεύσεις και να φτάσεις ψυχολογικά σε μια κατάσταση που να μην μπορείς να συνεχίσεις. Η Λένα βρήκε το σθένος και κατέθεσε. Είπε δε θα καταρρεύσω, το οφείλω στον εαυτό μου και σε όλους.
Ένιωσες φόβο Λένα;
Λένα Δροσάκη: Τα συναισθήματα διαδέχονταν το ένα το άλλο. Και μετά είπα μέσα μου “απλώς θα μιλήσω, θα πω την αλήθεια”. Δεν ξέρω πάντως ποιο συναίσθημα επικρατούσε πιο πολύ. Έλεγα πως οφείλω να το κάνω αυτό για να ένα καλύτερο αύριο. Για να μάθει ο γιος μου ο Αναστάσης να υπερασπίζεται τον εαυτό του και να μπορεί να ορθώνει το ανάστημά του και να βάζει όρια. Δεν ξέρω αν είναι τυχαίο, αλλά η πρώτη λέξη που έμαθε να λέει είναι το “όχι”. Και εμένα με συγκλονίζει αυτό. Και πρέπει να σέβομαι το “όχι” του. Και οφείλω να το κάνω για να το ξέρει μετά στη ζωή του.
Λένα Δροσάκη: Από τη στιγμή όμως που έχεις φέρει έναν άλλο άνθρωπο στη ζωή, οφείλεις να του δείχνεις τον δρόμο. Να τον εφοδιάζεις για να ζήσει μία ζωή που του αξίζει. Και το να στηρίζει ο μπαμπας τη μαμά και το αντίστροφο είναι πολύτιμο. Γιατί μαθαίνει στη στήριξη, στις σχέσεις. Αυτή είναι η βάση της ζωής.
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Όλο αυτό μας βγήκε τόσο αυθόρμητα. Δεν μπορούσα να φανταστώ πως δε θα κρατώ το χέρι της γυναίκας μου σε αυτή τη διαδικασία. Είναι η προέκτασή μου η Λένα. Και έτσι το αισθανόμουν. Και αυτό για μένα πρέπει να είναι ο κανόνας.
-Δεν είναι ο κανόνας πάντως.
Λένα Δροσάκη: Γιατί κοστίζει. Γιατί παίρνεις θέση. Και σε εμάς έχει κοστίσει πάρα πολύ. Εγώ έχω υπάρξει πολλά χρόνια στη ζωή μου να αιωρούμαι. Να είμαι λίγο καλή μαζί σου, λίγο με τον Αλέξανδρο, αλλά αυτό κόστισε σε μένα στο τέλος. Ήμουν τόσο μπερδεμένη, αγχωμένη και άδεια και έλεγες γιατί να το κάνω αυτό; Για να φαίνομαι καλή;
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Και μη γελιόμαστε. Το γεγονός πως πήραμε θέση, αυτομάτως μας βάζει απέναντι σε άλλους. Δε μας χειροκρότησαν όλοι. Αυτόματα διαλέξαμε στρατόπεδο.
Λένα Δροσάκη: Είπε κάτι συγκλονιστικό η Κάτια (Δανδουλάκη): “το έκανα γιατί έτσι μίλησε η ψυχή μου. Και συζητάμε τώρα κάτι τόσο απλό και δεδομένο”. Και έχει τόσο μεγάλο δίκιο, αλλά είμαστε τόσο μακριά σαν κοινωνία. Και κάνουμε θέμα κάτι που θα έπρεπε να είναι δεδομένο.
-Δεν ήταν εύκολο πάντως αυτό που έκανε η Κάτια Δανδουλάκη
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Μα βέβαια. Ήταν παραγωγός η Δανδουλάκη. Της κόστισε που έδιωξε τον Φιλιππίδη. Ξέρεις πόσα λεφτά έχασε; Καθυστέρησε δυόμισι μήνες να ανέβει η παράσταση. Δεν έχει ξαναγίνει αυτό. Υπάρχουν ιστορίες που έχουν φύγει από μόνοι τους ηθοποιοί, ακόμη και πρωταγωνιστές. Μέχρι εκεί… Προσπαθούσα να θυμηθώ τι σκεφτόμουν όταν είχαμε διαβάσει την απομάκρυνσή του από το καστ, γιατί δεν την είχα γνωρίσει τότε τη Λένα. Γνωριστήκαμε τέσσερις μήνες μετά. Όταν βγήκε το νέο στην πιάτσα, όλοι υποψιαστήκαμε πως κάτι συνέβη, ήταν top όνομα ο Φιλιππίδης.
Λένα Δροσάκη: Και κοίτα τώρα που θεωρούμε επανάσταση το δεδομένο.
-Στη συνεργασία σου με τον Φιλιππίδη στην ΕΡΤ, στο “Χαιρέτα μου τον Πλάτανο” Αλέξανδρε… Πώς ένιωθες;
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Έχω ερωτηθεί πολλές φορές γι΄αυτό και πλέον το θεωρώ και σαν ένα είδος μπούλινγκ. Όταν εγώ έκλεισα να παίξω στη σειρά δεν ήταν ο συγκεκριμένος άνθρωπος να παίξει. Όταν το έμαθα, τα θέατρα ήταν κλειστά, η Λένα ήταν λεχώνα, είχαμε πάρει ένα σπίτι. Ήταν πολύ δύσκολο τότε να πω στον παραγωγό πως φεύγω…
Λένα Δροσάκη: Μα με όλα τα θέατρα κλειστά και τις δουλειές κλεισμένες… πού θα πήγαινε; Δε δούλευε σε ένα δικηγορικό γραφείο που μπορείς να πας από το ένα γραφείο στο άλλο. Η ανάγκη για δουλειά ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορούσε να κάνει κάτι άλλο.
Αλέξανδρος Μπουρδούμης: Μετά από αρκετό καιρό έγινε μία κουβέντα μεταξύ εμού και του κύριου Φιλιππίδη. Όφειλα να την κάνω για να πάρω θέση και για να ξέρουμε ποιος είναι τι, να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους. Και ότι έγινε μεταξύ μας έμεινε εκεί. Και έγινε η κουβέντα αυτή και μετά από ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, ήρθε η ιστορία και έγραψε ότι έγραψε.
Λένα Δροσάκη: Κι φτάσαμε στο σήμερα. Έχουν περάσει 3 χρόνια περίπου. Έχουν όλα πάρει ένα δρόμο πια.
