Λογοκρισία: Το δημοσιογραφικό περιβάλλον δεν ήταν ποτέ πιο ασφυκτικό

Πολύς λόγος, δικαιολογημένα, για τη λογοκρισία σε κοινωνικά δίκτυα και αλλού. Η άλλη όψη του νομίσματος, εξίσου σοβαρή, η αυτολογοκρισία, η «ζυγοστάθμιση» σε μικρά και μεγάλα δημοσιογραφικά μαγαζιά.

Χρυσοί κανόνες:

-Όποιος αποκλίνει ας φροντίζει να μην αποκλίνει.

-Αλλιώς ας μη γράφει για όσα «μάς χωρίζουν» και «μας στενοχωρούν». Τόσα πράγματα έχει να γράψει (είμαι βέβαιος πως στην πιάτσα κυκλοφορεί άτυπο index απαγορευμένων θεμάτων και προσώπων).

-Ή, στο κάτω κάτω, ας γράφει αλλά σε λίγο θα είναι ανώδυνος, κάποιοι θα φροντίσουν να φορτωθεί τη στάμπα του γραφικού και ακίνδυνου.

Το δημοσιογραφικό περιβάλλον δεν ήταν ποτέ πιο ασφυκτικό. Θες να ασκείς κριτική; Σε λίγο θα μπορείς να το κάνεις μόνο σε «σκληροπυρηνικά» αντιπολιτευόμενα έντυπα.

Είναι τραγική η κατάντια των μεγάλων κυριών του Τύπου, εκείνων που δίδαξαν γενιές πώς τηρούνται τα προσχήματα και οι κανόνες της ουσία και τύπω πολυφωνίας. Δεν ανέχονται πια ούτε αντιπολιτευτικό φρέντο στο κυλικείο του ημιωρόφου.

Η αυτολογοκρισία μετατρέπει αξιόλογες κριτικές φωνές σε χάχανα, ξελιγώματα, γαλιφιές και ξεμωράματα. Το πιο ωραίο: συχνά δε γίνεται καν για τα λεφτά. Κάποιοι αυτοακρωτηριάζονται μην αντέχοντας να επιλέξουν την αιδήμονα σιωπή.

Και πόσο δύσκολη αλήθεια είναι η αιδήμων σιωπή…