Μάγδα Φύσσα: «Σηκώσαμε τον φασισμό στις πλάτες μας- Μην ξεχνάμε την μητέρα του Ζακ»

Η Μάγδα Φύσσα είναι μια μάνα που δεν έχασε το παιδί της. Της το σκότωσαν. Ο Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου του 2013, στο Κερατσίνι, από τον φασίστα Γιώργο Ρουπακιά. Έκτοτε με τους αγώνες και τη στάση της έχει καταφέρει να σηκώσει στις πλάτες της το φασισμό όλης της χώρας και να βάλει κάτω από τις δικές της μητρικές φτερούγες, όλο το αντιφασιστικό κίνημα.

Είναι πια στη συλλογική συνείδηση μία γυναίκα – σύμβολο που ενώ αναζητούσε δικαίωση για το παιδί της δεν ξέχασε ποτέ και τα άλλα θύματα του φασισμού. Όλα αυτά τα χρόνια την είδαμε να στέκεται στο πλευρό της μητέρας της αδικοχαμένης Ελένης Τοπαλούδη και να ζητά δικαιοσύνη για τον Ζακ Κωστόπουλο.

Μία μέρα πριν την Γιορτή της Μητέρας, η Μάγδα Φύσσα μίλησε στον DEBATER και στον Λάζο Μαντικό:

Μάγδα Φύσσα: Έχουμε χωριστεί στα δύο. Είναι οι μητέρες που αύριο γιορτάζουν, γιατί έχουν ολοκληρωμένη την οικογένειά τους στο σπίτι τους. Και οι μητέρες που έχουν χάσει είτε ένα μέλος, είτε ένα παιδί, είτε είχαν ένα και το έχασαν και δεν έχουν κανένα άλλο, οπότε στην ουσία είμαστε χωρισμένες στα δύο.

Αυτό που έχω να πω στις μητέρες που έχουν τα παιδιά τους, είναι να ζήσουν, να τα χαίρονται και να έχουν πραγματικά τον τίτλο και τον ρόλο της μητέρας. Είναι πράγματι ένα σεβάσμιο πρόσωπο στην κοινωνία η μητέρα, σε όποια ηλικία και αν είναι.

Αυτοί που γιορτάζουν λοιπόν σήμερα ας την χαρούν την ημέρα αυτή και να χαίρονται την κάθε μέρα με τα παιδιά τους.

Η Μάγδα Φύσσα μιλώντας στο DEBATER και τον Λάζο Μαντικό με αφορμή την Ημέρα της Μητέρας δήλωσε πως υπάρχουν και εκείνες οι μητέρες που έχουν χάσει ένα από τα παιδιά τους και ειδικά με έναν πολύ άγριο τρόπο και χωρίς να φταίνε σε τίποτα και χωρίς να είναι δική τους επιλογή “επειδή κάποιοι αποφάσισαν να τους αφαιρέσουν τη ζωή με το έτσι θέλω”.

Εγώ συγκεκριμένα έχασα το παιδί μου από τους φασίστες, από τους νεοναζί αυτής της χώρας. Σήμερα θα είμαι μισή. Το ένα μου παιδί δεν θα είναι εδώ να μου πει χρόνια πολλά. Το άλλο μου παιδί που είναι εδώ λοιπόν, θα πάρει όλο αυτό το βάρος επάνω του και θα μου πει χρόνια πολλά και για εκείνον και για τον αδερφό του που λείπει. Είναι πάρα πολύ δύσκολο πράγμα. Δύσκολο για όλους.

Σήμερα είναι η ημέρα της μητέρας. Μιλώ ως μητέρα χαμένου παιδιού, το οποίο δολοφόνησαν οι νεοναζιστές αυτής της χώρας. Δεν είμαι μόνο εγώ σύμβολο. Είναι πάρα πολλές μητέρες εκεί έξω. Που πονούν, αφού και εκείνες έχουν χάσει το παιδί τους. Ας μην ξεχνάμε και την μητέρα του Ζακ Κωστόπουλου, ο οποίος δολοφονήθηκε σε δημόσια θέα και πόσες άλλες.

Θα ήθελα να πω και δυο λόγια για αυτούς τους πατεράδες. Είναι εξίσου το ίδιο τραγικά πρόσωπα κι αυτά. Πονούν κι αυτοί εξίσου το ίδιο, αφού και για αυτούς διαλύθηκαν οι οικογένειές τους.

Ως μητέρα, αν θα μπορούσατε να αλλάξετε κάποια πράγματα, ποια θα ήταν αυτά;

Αυτό που θα άλλαζα στην κυριολεξία, θα ήταν να βλέπω ευτυχισμένα παιδιά. Ειρήνη σε όλο τον κόσμο. Δεν υπάρχει κάτι πιο δυνατό και πιο σπουδαίο. Όταν υπάρχει ειρήνη όλα λύνονται. Να μπορούσαμε να συμπράξουμε όλοι μαζί να μην υπάρχουν διαφορετικότητες. Τον κόσμο όλο θα άλλαζα. Αλλά δυστυχώς δεν μπορώ.

Νιώθετε μόνη; Έχετε την υποστήριξη της πολιτείας;

Αν εννοείτε το κρατικό κομμάτι, της εξουσίας, όχι βέβαια. Στην πορεία όλων αυτών των χρόνων – πάμε στον όγδοο χρόνο – είναι πολύς κόσμος μαζί μας. Ήταν πάρα πολύ δύσκολα αυτά τα χρόνια, γιατί όπως είπα και στην αρχή χρειάστηκε να σηκώσουμε στις πλάτες μας, όχι μόνο εγώ, η οικογένεια όλη, και φίλοι και αδέλφια να σηκώσουμε τον φασισμό αυτής της χώρας στις πλάτες μας. Και να προχωρήσουμε. Νομίζω ότι το αποτέλεσμα στις 7 Οκτώβρη έδειξε ότι τα καταφέραμε τελικά και κάτι κάναμε.

Η ποινή σας δικαίωσε;

Η ποινή, όχι, δεν με δικαίωσε, ξέροντας ότι σε λίγα χρόνια θα είναι όλοι τους έξω. Δεν ήταν η ανώτερη ποινή, αλλά ούτε η χαμηλότερη. Το θέμα είναι ότι ακούστηκε η εγκληματική οργάνωση. Αυτό το κόμμα, το οποίο κάποιοι το έβαλαν στη βουλή μέσα – και δεν είναι λίγοι, είναι αρκετοί – οι ψηφοφόροι είναι ακόμα πιο επικίνδυνοι από αυτούς που έχουν το κόμμα. Γιατί είναι έξω. Δεν τους βλέπεις δεν τους ξέρεις. Αυτό το κόμμα το έβαλαν στη βουλή και εμείς το βάλαμε στη φυλακή. Και αυτό είναι το σημαντικό. Σαν ποινή, όχι, δεν είναι μεγάλη. Αλλά δυστυχώς, αυτός είναι ο ποινικός κώδικας. Τα ισόβια, όμως είναι ισόβια.