Μαλβίνα Κάραλη: «Κανείς δεν είναι πιο επικίνδυνος από τα μειλίχια ανθρωπάκια, τους μικροαστούς»

Tο 2002, έφυγε από τη ζωή η αγαπημένη Μαλβίνα Κάραλη. Αντισυμβατική, με γλώσσα σκληρή και καυστική αλλά πάντα στοχευμένη. Ασυμβίβαστη, όμορφα αθυρόστομη, έξυπνη και με μια τρομερή ικανότητα να μιλά με ευκολία για ποικίλα θέματα, αποδεικνύοντας τον πλούτο γνώσεων, που την χαρακτήριζε.

Πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, που είχε στόχο να αφυπνίσει συνειδήσεις, να ασκήσει κριτική στα κακώς κείμενα, με όπλο της το χιούμορ και το πηγαίο ταλέντο της.

Η Μαλβίνα γεννήθηκε στις 2 Φεβρουαρίου του 1954 στη Χαλκίδα ως Μαρία Ελένη Σακκά. Φοίτησε στο Αρσάκειο όπου είχε επεισοδιακά μαθητικά χρόνια και έπειτα σπούδασε κυβερνητική στο Παρίσι.

Εργάστηκε για πολλά χρόνια ως δημοσιογράφος σε εφημερίδες όπως η Απογευματινή και η Ελευθεροτυπία και ως αρθρογράφος σε περιοδικά όπως η Γυναίκα, το Κλικ, το Φαντάζιο, τα Επίκαιρα, το Ο1, το Symbοl του Επενδυτή. Κάποιες στήλες της, μάλιστα, άφησαν εποχή, όπως το “Επ`αυτοφόρω” στη Γυναίκα και “Σαββατογεννημένη” στο Symbol.

Η τηλεοπτική της καριέρα ξεκίνησε στην ΕΡΤ και συνέχισε στους τηλεοπτικούς σταθμούς , ΑΝΤ1, ΣΚΑΙ, Mega Channel, Star Channel κ.α. Η Μαλβίνα Κάραλη, έχει αφήσει ιστορία κυρίως με τις απολύτως προσωπικές συνεντεύξεις επωνύμων που έκανε στο Seven και με τα σατιρικά προγράμματά της.

Οι πιο δημοφιλείς εκπομπές της ήταν το Mea Culpa (Seven X), το Malvina Live (SKAI), το Μalvina Hostess (Mega Channel), το Malvina Rixten (Star Channel) κ.α.

Παρότι η Μαλβίνα ήταν ήδη γνωστή λόγω των περιοδικών στα οποία υπέγραφε, το ιδιαίτερο στιλ της το παρουσίασε πιο διαδεδομένα στο ευρύ κοινό μέσα από το Mea Culpa. Ένα talk – show, το οποίο έφερνε απέναντι από την παρουσιάστρια σπουδαίες προσωπικότητες του καλλιτεχνικού, αλλά και εναλλακτικού χώρου.

Από το Mea Culpa πέρασε, η Αλίκη Βουγιουκλάκη, η Μιμή Ντενίση, ο Αντώνης Καφετζόπουλος, ο Τάκης Ζαχαράτος , η Πάολα Ρεβενιώτη και πολλοί άλλοι.

Η εκπομπή Mea Culpa την οποία παρουσίαζε η Μαλβίνα στο κανάλι Seven X το 1990, αποτέλεσε μια από τις πιο προχωρημένες και “ακομπλεξάριστες” εκπομπές που πέρασαν από την ελληνική τηλεόραση, δεδομένης μάλιστα της εποχής.

Παράλληλα, ως σεναριογράφος, τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες «Ξένια» (1989) του Πατρίς Βιβάνκος και «Κρυστάλλινες Νύχτες» (1992) της Τώνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του Πάθους» (1987) του Νίκου Βεργίτση και «Ζωή Χαρισάμενη» (1993) του Πατρίς Βιβάνκος.

Ακόμη, ως συγγραφέας, η Μαλβίνα έγραψε τα βιβλία «Αθώος σαν αγαπημένος» (εκδόσεις Καστανιώτη), «Τα κορίτσια της Σαβάνα» (εκδόσεις Νεφέλη), «Πιο πολύ, πιο πολλοί» (εκδόσεις Αστάρτη), τη συλλογή δημοσιευμάτων «Ο έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» από την περίοδο 1989-1996 (εκδόσεις Κάκτος) και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής υπό τον γενικό τίτλο «Η κουζίνα της Μαλβίνας-Μαλβινέζικα» (εκδόσεις Αστάρτη). Επίσης, έγραψε την μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Γλυκό κορίτσι»)

Η Μαλβίνα παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε τρία παιδιά. Την Μελίτα, τον Μίνωα και την Μαριάννα. Ο δεύτερος γάμος της ήταν με τον σκηνογράφο Γιώργο Πάτσα και ο τρίτος με τον συγγραφέα Διονύση Χαριτόπουλο. Πέθανε στην Αθήνα στις 7 Ιουνίου του 2002, ύστερα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο.

Το άστρο της έσβησε γρήγορα, όμως η λάμψη του θα φωτίζει αέναα. Η Μαλβίνα, μια πολυσχιδής προσωπικότητα, που συνήθιζε να μιλά ελεύθερα, χωρίς ταμπού και “δηθενιές”, όπως της άρεσε να λέει.. Μια γυναίκα που ένιωθε, που ζούσε και δεν είχε δεύτερες σκέψεις για τις απόψεις και τα λεγόμενά της… Αλλά κυρίως δεν είχε δεύτερες σκέψεις για το νόημα της ζωής.. Την αγάπη!

“Δεν υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, έξυπνοι και χαζοί, όμορφοι και άσχημοι. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που αγαπήθηκαν και άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν” .

Aπόσπασμα από το άρθρο της Μαλβίνας Κάραλη, «Βλέπει τσόντα ο Πρόεδρος;» (Περιοδικό 01, 1995)

«Αυτοί οι τύποι, οι μικροαστοί, δε σκέφτονται ποτέ τους να αυτοκτονήσουν γιατί η ζωή τους ανήκει στο Θεό, αλλά στην ουσία, επειδή δεν αποφασίζουν ούτε για τη ζωή τους, ούτε για το θάνατό τους. Είναι αμνήμονες εκεί που τους συμφέρει, αλλά οραματιζόμενοι το μέλλον δε ζουν ποτέ ένα παρόν της προκοπής.

Κάνουν μακροπρόθεσμα όνειρα που, κατά κανόνα, τα προφταίνει ο θάνατος. Χτίζουν ντουβάρια. Αγοράζουν οικοπεδάκια. Δεν ψάχνουν τσάντες, γιατί σπάνια ερωτεύονται και όπως όλοι οι βλάκες, ποτέ δε νιώθουν ανίσχυροι.

Τρέμουν τις υποχρεώσεις, αλλά τελικά παντρεύονται μια υπομονετικιά, αφού την πρήξαν επί χρόνια τόσο, που δε θέλει πια ούτε να τους χέσει. Κάνουν δύο μόγγολα, γιατί “ένα ίσον κανένα”. Ή τρία, αν τα δύο πρώτα είναι κορίτσια. Και βέβαια, τους αρέσουνε πολύ οι βιζιτούδες, τις οποίες πάντα ρωτάνε μετά το πήδημα: “Πώς ξέπεσες έτσι;”

Όχι, δεν έχουν αρκουδάκι οι μικροαστοί. Μόνο σκουπίδια. Σε τρόφιμα, σε ιδέες, σε τρόπο ζωής, σε πράξεις. Την ξέρω απέξω κι ανακατωτά την Αδελφότητα […]. Τρέμει μην πιαστεί κορόιδο και πάντα πιάνεται. Υπεκφεύγει. Στρεψοδικεί. Αναβάλλει. Υποκρίνεται. Ζητάει τα πάντα και δε δίνει τίποτα. Παριστάνει τη Δίκαιη.

Αρνείται τα τεστ πατρότητας για να γλιτώσει τη Διατροφή και πάντα είναι από κοντά ένας μειλίχιος και τίμιος επαρχιακός δικηγοράκος, πρόθυμος να σπιλώσει την άπορη κακομοίρα.

Ο Μικροαστός δε θέλει μπλεξίματα. Γι’ αυτό δε μπορεί να είναι ποτέ επαναστάτης, άρα παλικάρι. Δεν είναι αντιπαθής σαν υπέρμετρος, είναι σιχαμένος σαν πλαγιοδρόμος. Νομίζει πως είναι διπλωμάτης και πως λύνει γόρδιους δεσμούς, στην ουσία όμως ξεμπερδεύει μόνο τον εαυτό του και τρελαίνει όλο τον κόσμο γύρω του.

Κανείς δεν είναι πιο επικίνδυνος από αυτά τα ήσυχα, μειλίχια ανθρωπάκια, τους μικροαστούς».

*Πηγές: NEWS 24/7, Κουτί της Πανδώρας, 3pointmagazine