Μονή κάνει έξωση σε κοινωνικό παντοπωλείο για να στεγάσει κέντρο κατά των αμβλώσεων, σύμφωνα με δημοσίευμα

Μία εξαιρετικά σοβαρή υπόθεση για την στάση της Εκκλησίας απέναντι σε ανθρώπους που βρίσκονται σε ανάγκη, δημοσιεύει ο Ημεροδρόμος.

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Τζένης Κριθαρά, η Μονή Γουβερνέτου στον νομό Χανίων φαίνεται πως έχει μείνει ασυγκίνητη από το πνεύμα κατάνυξης που διακατέχει τους  πιστούς την περίοδο του Πάσχα, αλλά και ανεπηρέαστη από τον σκοπό που θα έπρεπε να πρεσβεύει και να υπηρετεί.

Αυτό τουλάχιστον μαρτυρούν οι αποφάσεις και οι πράξεις της το τελευταίο διάστημα, που έχουν προκαλέσει οργή στην τοπική κοινωνία και απόγνωση σε πολίτες που δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Συγκεκριμένα, η Μονή Γουβερνέτου πήρε την απόφαση να τερματίσει τη δωρεάν παραχώρηση δύο ακινήτων που ο δήμος Χανίων χρησιμοποιεί για τη στέγαση του κοινωνικού παντοπωλείου και για τη στέγαση του κοινωνικού ιατρείου-φαρμακείου αντίστοιχα. Και παρότι για το κοινωνικό ιατρείο-φαρμακείο ο δήμος κατάφερε να βρει μία προσωρινή λύση, για το κοινωνικό παντοπωλείο τα πράγματα είναι πιο δύσκολα.

Το παραχωρητήριο έληξε τον Απρίλιο του 2022 και κατόπιν συνεννόησης με το δημοτικό συμβούλιο παρατάθηκε μέχρι τον Δεκέμβριο του 2023 χωρίς δικαίωμα ανανέωσης. Ο ηγούμενος της Μονής Ειρηναίος φρόντισε να ενημερώσει τον δήμο πως η Εκκλησία σκοπεύει να αξιοποιήσει το ακίνητο που έχει στην κατοχή της για τη δημιουργία ενός κέντρου ενάντια στις αμβλώσεις. Ιδιαίτερα αλγεινή εντύπωση προκαλεί το γεγονός πως η Μονή Γουβερνέτου ασκεί συνεχείς πιέσεις στον δήμο και δεν διαπραγματεύεται την έξωση του κοινωνικού παντοπωλείου, παρά τις προτάσεις που έκανε το δημοτικό συμβούλιο για την πληρωμή κάποιου αντιτίμου.

Πλέον, το δημοτικό συμβούλιο Χανίων έχει περάσει στη διαδικασία διακήρυξης για την εύρεση κτιρίου ικανού να στεγάσει το κοινωνικό παντοπωλείο. Ωστόσο, πέραν των πρακτικών ζητημάτων που αφορούν στην αξιοπρεπή διαβίωση 1.200 κατοίκων της πόλης (τόσοι είναι οι ωφελούμενοι του κοινωνικού παντοπωλείου), τίθεται και ένα θεμελιώδες ερώτημα: ποιος είναι ο κοινωνικός ρόλος της Εκκλησίας; Η προστασία των πλέον ευάλωτων συμπολιτών μας ή η προάσπιση της (τεράστιας) ακίνητης περιουσίας της; Αντί να συντρέξει τους κατοίκους της πόλης που δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα, η Μονή Γουβερνέτου συμπεριφέρεται σε μία κοινωνική δομή όπως ο ιδιοκτήτης ενός εμπορικού ακινήτου σε έναν μπαταχτσή νοικάρη.

Μιλώντας στον Ημεροδρόμο, η αντιδήμαρχος κοινωνικής πολιτικής του δήμου Χανίων, Ελένη Ζερβουδάκη, σημειώνει: «οι δικαιούχοι του κοινωνικού παντοπωλείου ανήκουν αποδεδειγμένα σε ευπαθείς ομάδες, καταθέτοντας τα αντίστοιχα έγγραφα από την εφορία. Κάθε χρόνο γίνεται ενημέρωση αυτών των στοιχείων. Το παντοπωλείο μας στηρίζεται κατά 90% από πόρους του δήμου, ενώ το υπόλοιπο 10% προέρχεται από δωρεές επιχειρήσεων, τοπικών συλλόγων ή μεμονωμένων ατόμων». Στην ερώτηση αν η Εκκλησία έχει στηρίξει με κάποια δωρεά το κοινωνικό παντοπωλείο, η απάντηση είναι σαφής: «όχι». Παράλληα, η κυρία Ζερβουδάκη αναφέρει: «Με έχει πάρει τρεις φορές τηλέφωνο από την αρχή του έτους ο θεοφιλέστατος για να μου υπενθυμίσει ότι στο τέλος του χρόνου λήγει η συμφωνία μας και να με ρωτήσει αν έχουμε προχωρήσει τη διαδικασία εύρεσης κτιρίου. Υπάρχει πίεση επειδή είχε προηγηθεί συμφωνία πάνω σε αυτό. Ο δήμος έχει κάνει πρόταση αντιτίμου, αλλά η Εκκλησία δεν το δέχεται γιατί θέλει να αξιοποιήσει η ίδια την περιουσία της. Ο θεοφιλέστατος μού έχει πει ότι θέλει να χρησιμοποιήσει το ακίνητο για κέντρο στήριξης μητρότητας και κέντρο κατά των αμβλώσεων». Η απόφαση της Εκκλησίας έχει προβληματίσει σύσσωμο το δημοτικό συμβούλιο.«Θεωρώντας ότι ο ρόλος της Εκκλησίας είναι να επιτελεί κοινωνικό έργο στήριξης και αλληλεγγύης ευπαθών ομάδων σε συνεργασία με τον δήμο, πιστεύω ότι αυτή η απόφαση δεν συνάδει με αυτόν τον ρόλο. Από την άλλη πλευρά, βέβαια, είναι ένα κτίριο της Εκκλησίας και αυτή μπορεί να το αξιοποιήσει όπως επιθυμεί. Το ένα είναι το ηθικό κομμάτι και το άλλο το καθαρά νομικό και οικονομικό. Εξαρτάται τι θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας και τι ρόλο επιτελούμε», συμπληρώνει η κυρία Ζερβουδάκη.

Φαίνεται πως η Μονή Γουβερνέτου έχει αποφασίσει ακριβώς τον ρόλο που θέλει να επιτελέσει. Κλείνει μία κοινωνική δομή για να λειτουργήσει έναν μεσαιωνικό μηχανισμό. Γιατί να βοηθάς ανθρώπους που βρίσκονται σε ανέχεια, όταν μπορείς να διαιωνίζεις σκοταδιστικές αντιλήψεις; Γιατί να διευκολύνεις την πρόσβαση σε αξιοπρεπείς συνθήκες σίτισης, όταν μπορείς να προπαγανδίζεις την ανισότητα η οποία με τον ένα ή τον άλλο τρόπο οδηγεί πάντα στην εξαθλίωση; Η απόφαση της Μονής Γουβερνέτου να κάνει έξωση σε ένα κοινωνικό ιατρείο- φαρμακείο και σε ένα κοινωνικό παντοπωλείο είναι ούτως ή άλλως αμφιβόλου ηθικής. Η απόφαση να στήσει έναν χώρο κατά του δικαιώματος στην άμβλωση και κατ’ επέκταση ενάντια στην ελευθερία του σώματος (κατά παράβαση της εθνικής και διεθνούς νομιμότητας) είναι χυδαία.

Το αν η απόφαση της Μονής Γουβερνέτου είναι χριστιανική ή όχι, θα το κρίνουν οι πιστοί της. Το γεγονός, όμως, πως πρόκειται για μία προκλητικά αντικοινωνική κίνηση είναι αυταπόδεικτο. Η Εκκλησία «ψαλιδίζει» τις δυνατότητες που έχει μία δημοτική αρχή για τη στήριξη των ευάλωτων πολιτών της στερώντας της την πολύτιμη αξιοποίηση των κατάλληλων ακινήτων. Και πως περιήλθαν, άραγε, αυτά τα ακίνητα στην ιδιοκτησία της Εκκλησίας; Μήπως τα άφησαν στην Μονή κάποιοι άλλοι πολίτες θεωρώντας πως κάνουν αγαθοεργία; Ή μήπως τα αγόρασε η Μονή; Και αν τα αγόρασε, γιατί τα αγόρασε; Για να τα μισθώνει ως κερδοσκοπική εταιρεία ή για να βοηθάει ανθρώπους σε ανάγκη;