Ο Δ. Ινδαρές απαντά στον πρωθυπουργό: Τραγικό να αντιμετωπίζεται ο αδικούμενος πολίτης ως πολ. αντίπαλος
Ο σκηνοθέτης που μαζί με την οικογένειά του έζησε μέσα στο σπίτι του την αστυνομική βία, απαντά στον πρωθυπουργό μετά τις σημερινές του δηλώσεις
Την απάντηση του σκηνοθέτη Δημήτρη Ινδαρέ που με την οικογένειά του τον Δεκέμβρη του 2019 έζησαν στο σπίτι τους την αστυνομική βαναυσότητα, προκάλεσαν οι αναφορές του Κυριάκου Μητσοτάκη από το βήμα της Βουλής.
Ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητοτάκης νωρίτερα σήμερα στην ομιλία του από το βήμα της Βουλής αναφέρθηκε στην υπόθεση του Δημήτρη Ινδαρέ, για την οποία δήλωσε ότι από τις δικαστικές αποφάσεις «αποδείχτηκε» ότι τα γεγονότα δεν είναι όπως καταγγέλθηκαν και ότι η δικαιοσύνη δεν έχει αποφανθεί για τις κατηγορίες της αστυνομίας κατά της οικογένειας του σκηνοθέτη.
Ο Δημήτρης Ινδαρές και η οικογένειά του, που άνδρες της ΕΛ.ΑΣ. ξυλοκόπησαν κι έδεσαν στην ταράτσα του σπιτιού τους στο Κουκάκι, έχει βρεθεί πλέον κατηγορούμενος, καθώς η Εισαγγελέας Δ. Σιδηροπούλου έκρινε ότι οι αστυνομικοί στην ταράτσα του σπιτιού τους ενέργησαν «στα πλαίσια των υπηρεσιακών τους καθηκόντων», με το δικαστήριο κατά της οικογένειας Ινδαρέ εκκρεμεί.
Ο σκηνοθέτης σήμερα, με ανάρτησή του στο facebook απαντά στον πρωθυπουργό:
«Ακούσαμε μόλις από το στόμα του ίδιου του Πρωθυπουργού πως η υπόθεσή μας δεν έχει τελεσιδικήσει. Πως όταν έφτασε στο δικαστήριο αποδείχτηκαν τα πράγματα διαφορετικά…. Ανακρίβειες εν τη ρίμη του λόγου; Ελλιπής (παρα-) πληροφόρηση; Ή μήπως ένας πολύ προσεκτικός, πονηρός τρόπος διατύπωσης, που επιβεβαιώνει την αδίστακτη θυσία μιας αδικούμενης οικογένειας στις παραταξιακές σκοπιμότητες της εκτελεστικής εξουσίας;
Ξέρει ο πρωθυπουργός ή μήπως δεν ξέρει τι γίνεται κάτω από τη μύτη του, κι έχει μεταβληθεί σε έρμαιο των καθ’ ύλιν “αρμοδίων”; Από πότε η απόρριψη των εγκλήσεών μας από εισαγγελείς, με σκανδαλώδες, μάλιστα, σκεπτικό, που προκαλεί κλαυσίλγελω και στον τελευταίο αδαή πολίτη, αναβαθμίζονται σε ακροαματική διαδικασία;
Για μια ακόμη φορά αθροίζουμε απρέπειες. Θεσμικές και προσωπικές. Καθώς δεν είμαστε κόμμα, ούτε κίνημα, εκτός από δικηγόρους πρέπει να δώσουμε κι άλλα πολλά για τη θεραπεία μας από την ανηλεή κακοποίηση. Από αστυνομία, λειτουργούς, τρολ, την ιεραρχία της πολιτείας ως και την κορυφή της.
Αγωνιζόμαστε να κρατήσουμε την ανάσα μας ενεργή. Να μη σκάσουμε. Είναι τραγικό ν’ αντιμετωπίζεται ο αδικούμενος πολίτης ως πολιτικός αντίπαλος.»
