Οι επόμενες δύο εβδομάδες είναι κρίσιμες… αρκεί να μην παραδεχτούμε ότι αποτύχαμε

Η επιλογή της κυβέρνησης για απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 18:00 το απόγευμα και μετά τα Σαββατοκύριακα, έπειτα από την “εισήγηση της επιτροπής”, ήρθε για να αποτυπώσει την σκανδαλώδη κυβερνητική αποτυχία στην διαχείριση της πανδημίας.

Προφανώς και οι ανθρώπινες ζωές πρέπει να τίθενται πάνω απ’ όλα. Η ανθρώπινη ζωή είναι η ύψιστη αξία απ΄την οποία εκπορεύονται όλες οι υπόλοιπες. Ωστόσο, είναι σε όλους φανερό ότι πλέον τα μέτρα και οι αποφάσεις που λαμβάνονται δεν αφορούν την διατήρηση της αξίας αυτής, αλλά την επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης που ζούμε, με τον δημοσκοπικά πιο ωφέλιμο τρόπο.

Το lockdown και η απαγόρευση κυκλοφορίας ως τα πιο σκληρά μέτρα, προκαλούν την ψευδαίσθηση πως καταβάλλεται κάθε δυνατή προσπάθεια για την διαφύλαξη της ανθρώπινης ζωής. Από εκεί και έπειτα σταματούν οι κυβερνητικές ευθύνες και απομένουν μονάχα οι ευθύνες των πολιτών. Αφού η κυβέρνηση “έκανε ότι μπορούσε”. Αφού η κυβέρνηση “έλαβε δρακόντεια μέτρα”. Και μάλιστα οι φίλοι της κυβέρνησης θα πουν, ότι αυτά τα μέτρα ελήφθησαν “με πολιτικό κόστος” και σίγουρα ‘όχι από βίτσιο”.

Σαφώς και κάθε κυβέρνηση θα προτιμούσε να μην κλείνει την οικονομία της και σίγουρα οι σκληρές απαγορεύσεις δεν είναι κάποιο κυβερνητικό “βίτσιο”. Είναι όμως κάτι άλλο χειρότερο. Πρόκειται για την επικοινωνιακή διαχείριση μιας αποτυχίας. Διότι, πλέον η κυβέρνηση είχε χρόνο να ενισχύσει το ΕΣΥ με προσωπικό και υποδομές ικανά να αντέξουν πολύ μεγαλύτερη πίεση. Διότι αν το κίνητρο ήταν μονάχα η ανθρώπινη ζωή θα είχαν αυξηθεί σημαντικά τα δρομολόγια στα ΜΜΜ, θα εφαρμοζόταν 100% τηλεργασία και θα δίνονταν ικανοποιητικές αποδοχές σε όσους δεν εργάζονται λόγω πανδημίας.

Όμως δεν συμβαίνουν τα παραπάνω. Και αφού δεν συμβαίνουν είναι φανερό, πως οι σκληρές απαγορεύσεις και το διαρκές lockdown έρχονται, για να “θεραπεύσουν” μια πιθανώς έκρυθμη κατάσταση σε περίπτωση αύξησης των κρουσμάτων. Μια κατάσταση, που θα ξεπεράσει τις δυνάμεις του ΕΣΥ, ξεγυμνώνοντας την ανετοιμότητά του παρά τον σχεδόν ένα χρόνο που είχε η κυβέρνηση, για να το προετοιμάσει. Άρα ναι η κυβέρνηση δεν έχει βάλει την χώρα σε ένα διαρκές lockdown “από βίτσιο”, αλλά από στυγνό εκλογικό συμφέρον.

Και όποιος αντιδρά, υπενθυμίζοντας ότι υπήρχαν πόροι για προσλήψεις ειδικών φρουρών, μετακλητών –ρεκόρ 10ετίας-, οικονομικής στήριξης στα κανάλια, κατηγορείται σχεδόν αυτόματα ως υπονομευτής της “εθνικής προσπάθειας”. Ακόμα χειρότερα κατηγορείται ως λαϊκιστής ή στην πιο ακραία περίπτωση αμφισβητίας της υπέρτατης αξίας της ανθρώπινης ζωής.