Πατέρας θύματος Τεμπών: Δεν θα πατήσω στον χώρο εκείνο αν δεν δικαιώσω πρώτα τον Δημήτρη
«Μόνο στο μπάζωμα και στο σβήσιμο των ονομάτων ήταν γρήγοροι» τονίζει ο πατέρας του Δημήτρη Ασλανίδη που έχασε την ζωή του στα Τέμπη.
Για την απώλεια του παιδιού του και τους χειρισμούς της Πολιτείας στη διερεύνηση της σιδηροδρομικής τραγωδίας των Τεμπών, μίλησε ο πατέρας του 26χρονου Δημήτρη Αλανίδη, Παύλος που ανήμερα της μαύρης επετείου βρέθηκε στο Σύνταγμα κι έγραψε με κόκκινη μπογιά το όνομα του νεκρού γιου του έξω από την Βουλή.
Συνέντευξη στην Εφημερίδα των Συντακτών και τον Απόστολο Λυκεσά
«Μου δώσανε χαρά τα παιδιά, οι φοιτητές που ξαναπήγαν στο Σύνταγμα κι έγραψαν τα ονόματα των νεκρών στα Τέμπη. Χάρηκα γιατί είδα ξανά γραμμένο το όνομα του γιου μου του Δημήτρη μπροστά στη Βουλή να ζητά δικαίωση» είπε μιλώντας στην Εφημερίδα των Συντακτών και τον Απόστολο Λυκεσά, ο Παύλος Ασλανίδης.
«Ημουν στο Σύνταγμα. Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη δύναμη που πήρα από τον κόσμο που βρέθηκε εκεί και από όλους αυτούς που μας αγκαλιάζανε και μας δίναν θάρρος και κουράγιο. Αλλά και αυτή τη μεγαλειώδη στιγμή τη βεβηλώσανε. Το βράδυ πήγαν και σβήσανε τα ονόματα των νεκρών. Οι άνθρωποι αυτοί δεν αντέχουν να φαίνεται ούτε ίχνος από αυτό το έγκλημα. Επιπλέον, τι να πω για τη βαρβαρότητα που πήγαν και πέταξαν τα υπολείμματα των παιδιών μας στο Κουλούρι. Δεν μας σέβονται καθόλου και όσο περνά ο καιρός, κάθε μέρα που περνά, μας βρίζουνε όλο και περισσότερο με τη συμπεριφορά τους. Εμείς ευχαριστούμε όλους τους ανθρώπους που πήραν μέρος στις κινητοποιήσεις. Λέω σε όλους ότι πρέπει τώρα να προστατεύσουν τα δικά τους παιδιά. Εχω την εντύπωση ότι οι άνθρωποι αυτοί που έκαναν το έγκλημα στα παιδιά μας δεν θα σταματήσουν εδώ, αυτοί κινούνται μόνο για το χρήμα. Αυτοί που μας κυβερνούν δεν έχουν ανθρώπινες αξίες…»
Πιστεύετε, δηλαδή, ότι μετά από όσα έγιναν δεν έχει καν «ραγίσει» κάποιος από αυτούς;
Οχι, τίποτα δεν ράγισε μέσα τους. Δεν υπάρχει ηθική, έβλεπα αστυνομικούς να πατάνε τα ονόματα των νεκρών στο Σύνταγμα και το βράδυ πήγανε να το αποτελειώσουνε. Είναι αξιοσημείωτη η ταχύτητα με την οποία προχώρησαν στο σβήσιμο. Μόνο στο μπάζωμα του χώρου και στο σβήσιμο των ονομάτων είναι γρήγοροι…
Μέχρι τη στιγμή που μιλάμε έχουν συγκεντρωθεί 1.200.000 υπογραφές…
Θα φτάσουμε τα 2 εκατομμύρια υπογραφές, θα μπουν τώρα και οι Ελληνες του εξωτερικού που ντρέπονται για τη χώρα τους. Ας σταματήσει επιτέλους η ασυλία τους, οι στημένες εξεταστικές και να μας κουνάνε το δάχτυλο.
Oι άνθρωποι αυτοί που έκαναν το έγκλημα στα παιδιά μας δεν θα σταματήσουν εδώ, αυτοί κινούνται μόνο για το χρήμα.
Θέλετε να σχολιάσετε το γεγονός ότι ο εφέτης ανακριτής διέταξε επιπλέον τρεις έρευνες;
…Αλλο αυτό, ξέρετε πόσον καιρό τού τα λέγαμε με άλλους; Επανειλημμένως και γραπτώς ζητήσαμε ελέγχους, αναλύσεις, να κοιταχτούν τα βίντεο. Από τον Απρίλιο τα λέμε και τον Σεπτέμβριο βάλαμε χημικούς στο Κουλούρι, αλλά όταν έφτασε η ώρα να πάρουν δείγματα, έπεσε τηλέφωνο. Τι θα βρει λοιπόν ο νέος πραγματογνώμονας; Το ξυλόλιο έχει επιβεβαιωθεί από τις 29 Μαρτίου από το Χημείο του Κράτους. Να μας πουν πού πήγαν τα τρία βαγόνια. Τα πήγαν πίσω στη Βουλγαρία; Πού; Είναι ξεκάθαρο, νομίζω ότι υπήρχε παράνομο φορτίο, αλλά τώρα είναι τέτοιος ο ντόρος, που υποδύονται ότι ενδιαφέρονται… Ακόμη και τα σκυλιά εμείς τα επιβάλαμε, τον Σεπτέμβριο, πήγαν κάποιες μανάδες κλαίγοντας στον ανακριτή και λύγισε.
Ολη η ιστορία από τους ειδικούς σκύλους ξεκίνησε, που βρήκαν αυτά που βρήκαν. Αυτή η ομάδα, η Anibus, είχε στείλει αίτημα το ίδιο βράδυ στους κρατικούς φορείς να πάει εκεί αφιλοκερδώς και δεν τους απαντήσανε ποτέ. Τα σκυλιά τους είναι εκπαιδευμένα και πιστοποιημένα για ανεύρεση. Δέκα μήνες μετά τους το επιβάλαμε και, παρά το ότι τα πετάξανε όλα όπως να ’ναι, βρέθηκαν και οστά και γενετικό υλικό, προσωπικά αντικείμενα, είναι όλα μέσα στη δικογραφία… Ο,τι βλέπαμε στα σίριαλ, τα CSI, τα ζούμε μπροστά μας. Αυτά που έγιναν σε τούτη την υπόθεση νομίζω δεν γίνονται ούτε στην Κολομβία (και συγγνώμη από τη χώρα, δεν την υποτιμώ).
Ολα δηλαδή ξεκινούν και καταλήγουν στο μπάζωμα…
Θέλω εδώ να ξεκαθαρίσω ότι ο πρώτος που έβαλε το θέμα με το μπάζωμα ήταν ο πατέρας της Μάρθης. Οι υπόλοιποι ήμασταν σαν χαμένοι, κυριολεκτικά στον κόσμο μας. Από τον κ. Ψαρόπουλο άκουσα πρώτη φορά ότι υπάρχει θέμα. Αυτός ξεκίνησε την έρευνα και αρχίσαμε να ξυπνάμε.
Τις δηλώσεις του πρωθυπουργού και του κ. Καραμανλή ανήμερα της επετείου θέλετε να τις σχολιάσετε;
Δεν τις βλέπω καν, είναι σαν να μιλάει ένας αλγόριθμος.
Ωστόσο θα πρέπει εμείς να επιμείνουμε για τις πολιτικές ευθύνες;
Εννοείται. Δεν υπήρχε πολιτικός προϊστάμενος; Υπουργός, υφυπουργοί, εκπρόσωποι των εταιρειών δεν υπήρχαν; Είναι ανήκουστο ότι αυτοί οι εκπρόσωποι των εταιρειών που έσπασαν σε 100 κομμάτια τον ΟΣΕ είναι ακόμη στη θέση τους, αυτό δεν είναι πρόκληση; Η κ. Τσιαπαρίκου, πρώην υπάλληλος του ΕΦΚΑ, που είναι στη ΡΑΣ, με μισθό 6-7 χιλιάρικα τον μήνα, είναι δυνατόν να είναι ακόμα εκεί; Είναι ένα σύστημα που προστατεύει ο ένας τον άλλον, ομερτά. Δεν πειράζει, εμείς τη συγκάλυψη την τρυπήσαμε. Και επιπλέον χαίρομαι που και άλλοι συγγενείς που ήταν χαμένοι μέσα στον πόνο τους άρχισαν να δραστηριοποιούνται. Γιατί πρέπει να βγουν κι άλλοι μπροστά, όσοι ανέβαιναν πέντε χρόνια στο τρένο –1,5 εκατομμύριο επιβάτες– πρέπει να τους μηνύσουν όλους.
Πώς έχετε διαχειριστεί προσωπικά το πένθος;
Εγώ εγκεφαλικά, αλλά δεν ξέρω πότε θα σκάσω. Είπα στη γυναίκα μου ότι «θα αναλάβω το κομμάτι για τη δικαίωση και εσύ να έχεις τον νου σου μη χάσουν τα λογικά τα άλλα δυο παιδιά μας, να είναι δεμένα και δυνατά». Το πένθος το έχω θάψει, δεν υπάρχει πένθος για μένα… κι ούτε μνημόσυνα ούτε τίποτα… Γι’ αυτό κατέβηκα στις συγκεντρώσεις στην Αθήνα, στο μνημόσυνο των συγγενών στα Τέμπη πήγε η γυναίκα μου, εγώ δεν θα πάω ποτέ σε μνημόσυνο κι ούτε θα πατήσω στον χώρο εκείνο αν δεν δικαιώσω πρώτα τον Δημήτρη.
