Συγκλονίζει η Γιούλικα Σκαφιδά – Στο αυτόφωρο μετά από ξυλοδαρμό γιατί υπερασπίστηκε θύμα κακοποίησης
Με ανάρτησή της η ηθοποιός Γιούλικα Σκαφιδά καταθέτει την συγκλονιστική της μαρτυρία για την αντιμετώπιση των θυμάτων έμφυλης κακοποίησης στην χώρα μας.
Γροθιά στο στομάχι είναι η ανάρτηση της ηθοποιού Γιούλικας Σκαφιδά για την γυναικεία κακοποίηση, που τονίζει την υποκριτική στάση της κοινωνίας απέναντι στα θύματα.
Όπως αποκάλυψε η ίδια, πριν από λίγες μέρες έπεσε θύμα ξυλοδαρμού, επειδή προσπάθησε να υπερασπιστεί έναν δικό της άνθρωπο που υφίσταται κακοποιητική συμπεριφορά, με συνέπεια να περάσει τη νύχτα στο αυτόφωρο.
Η γνωστή ηθοποιός ξεκαθαρίζει ότι με την ανάρτησή της δεν θέλει να μιλήσει για την δική της εμπειρία αλλά να καταδείξει την υποκρισία της ελληνικής κοινωνίας που συγκινείται μόνο όταν είναι πια πολύ αργά.
Η ανάρτηση της Γιούλικας Σκαφιδά
“Μία νύχτα στο αυτόφωρο ή Πόσο αληθινά έτοιμοι είμαστε να μιλήσουμε για την κακοποίηση.
Πριν λίγες μέρες πέρασα τη νύχτα μου στο αυτόφωρο. Έπεσα θύμα ξυλοδαρμού επειδή προσπάθησα να υπερασπιστώ κοντινό μου άνθρωπο που δέχεται καιρό τώρα κακοποιητική συμπεριφορά.
Το παρακάτω κείμενο δεν είναι μία προσωπική εξομολόγηση γι’ αυτήν την άσχημη εμπειρία. Γι’ αυτά έχω μιλήσει στους δικούς μου ανθρώπους: Κλειστοφοβία που ανακάλυψα πως έχω ή που απέκτησα, τη σοκαριστική στιγμή που σου ζητάν να λύσεις και να παραδώσεις τα κορδόνια σου από φόβο μήπως κάνεις κακό στον εαυτό σου, τη μυρωδιά και τα σκοτάδια ενός παγωμένου δωματίου που θα κουβαλάω μέσα μου για καιρό ακόμα.
Αυτά τα διαχειρίζομαι, είναι οκ.
Θα ήθελα να μιλήσω για τη γυναικεία κακοποίηση.
Η Κοινωνία Αντιμετωπίζει τη γυναικεία κακοποίηση με μεγάλη υποκρισία. Γιατί ενώ στη θεωρία υπερασπίζεται τα θύματα και καταδικάζει τετοιες συμπεριφορές. Στην πράξη στρέφει αλλού το βλέμμα.
Οι γείτονες φοβούνται να μιλήσουν, οι επαγγελματίες φοβούνται να μπλέξουν, κοινωνικοί φορείς ζητάνε αποδεικτικά στοιχεία.
Εκτός από τη σωματική βία υπάρχει και η λεκτική βία και η ψυχολογική βία. Είναι πιο ύπουλες από την σωματική γιατί δεν αφήνουν σημάδια και παίζουν με το μυαλό των θυμάτων.
Μία κακοποιημένη γυναίκα δεν είναι αναγκαστικά μόνο αυτή που τριγυρνάει στους δρόμους της Αθήνας κλαμμένη με μελανιές στο σώμα. Είναι και μια γυναίκα που έχει χαμόγελο στα χείλη, αγάπη για τη ζωή, μπορεί να είναι καλοντυμένη, να δείχνει ευτυχισμένη. Όσοι όμως τη γνωρίζουν καλά, βλέπουν τη σιωπή και τον φόβο πίσω από το βλέμμα.
Ένας κακοποιητής δε μοιάζει με τους κακούς στα αμερικανικά μπλοκμπάστερ, δεν έχει τρία αυτιά, γαμψή μύτη και μακριά κοφτερά νύχια. Κυκλοφορεί δίπλα μας. Ίσως είναι καλοντυμένος, ίσως είναι πολύ ευγενικός, ίσως έχει μία δουλειά με κύρος.
Με μεγάλη απογοήτευση διαπίστωσα μέσα από την εμπειρία μου ότι μια γυναίκα που έχει πέσει θύμα κακοποίησης λεκτικής, σωματικής ή ψυχολογικής, θα βρει το δίκιο της μόνο εάν γίνει ένας αριθμός.
Γυναικοκτονία Νο 160
Θα δούμε την υπόθεση στην τηλεόραση, θα λυπηθούμε, θα εκφράσουμε τη συμπάθεια μας στο θύμα και ας μην το γνωρίζαμε.
Κοινοποιώ αυτήν την ιστορία για να αναρωτηθούμε όλοι κατά πόσο στην πράξη κάνει καθένας από μας το χρέος του για να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές έναν κόσμο πιο φωτεινό χωρίς βία και χωρίς βλέμματα γεμάτα σιωπές και φόβο.
Ταγκάρω Γυναίκες δυναμικές που έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιήσει την αναγνωρισιμότητα τους για να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη σε κοινωνικά θέματα.
Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική”.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
