Ταβέρνα απασχολεί βαρήκοους και κωφούς ως σερβιτόρους και μάγειρες
Φανταστείτε μια ταβέρνα που με ένα χτύπημα των δαχτύλων έρχεται στο τραπέζι σας τσίπουρο και όλοι μιλάνε με τα μάτια της ψυχής.
“Ο κόσμος της σιωπής είναι βαθύς, είναι όμορφος, είναι ένας άλλος κόσμος. Με τα παιδιά στο μαγαζί μιλάμε με τα μάτια και την ψυχή και πιστέψτε με, όλα λειτουργούν ρολόι“.
Με αυτά τα λόγια περιγράφει ο Γιώργος Γιάντσης, ιδιοκτήτης ταβέρνας -στην Κρήνη Θεσσαλονίκης– τη συνεργασία του με δύο κωφούς και βαρήκοους συνανθρώπους μας.
Αρκεί ένα ελαφρύ χτύπημα των δαχτύλων στο λαιμό κι ο εργαζόμενος ενημερώνεται ότι ο πελάτης θέλει ένα μπουκαλάκι τσίπουρο. Λίγα μέτρα πιο κάτω, σε άλλο τραπέζι, η Ρόδη ολοκληρώνει την παραγγελία και ακουμπώντας το χέρι στο στήθος κάνει νεύμα, λέγοντας ευχαριστώ.
Μιλώντας στο ραδιοφωνικό σταθμό του Αθηναϊκού/Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων “Πρακτορείο 104,9 FM” ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας επισήμανε:
“Ο κόσμος της σιωπής είναι βαθύς, είναι όμορφος, είναι ένας άλλος κόσμος. Με τα παιδιά στο μαγαζί μιλάμε με τα μάτια και την ψυχή και πιστέψτε με, όλα λειτουργούν ρολόι.
Αρκούν μερικά δευτερόλεπτα οπτικής επαφής, χωρίς αγχωτικές κινήσεις και η παραγγελία ολοκληρώνεται με βαθμό δυσκολίας μηδενικό.
Έχουμε μάθει ήδη πολλές λέξεις στη νοηματική με την καθημερινή συναναστροφή μας με τα παιδιά που έχουν προβλήματα ακοής, σερβιτόρους και μάγειρες, και ξέρουμε και μικρές φράσεις, κυρίως αυτές που αφορούν στις παραγγελίες στο τραπέζι και τα προϊόντα μας.
Όλοι μας ξέρουμε- ακόμη και οι πιο νέοι στο χώρο, ότι οι ενωμένες παλάμες και το κούνημα του αντίχειρα παράλληλα με το έδαφος, είναι το ψάρι”.
