Β. Παπακωνσταντίνου για κατάθλιψη: Η εποχή μας είναι πολύ σκληρή για τους ευαίσθητους ανθρώπους
«Η εποχή μας είναι πολύ σκληρή που οι ευαίσθητοι άνθρωποι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Δεν είναι στίγμα πλέον, δεν είναι ντροπή να πας σε έναν ειδικό».
Ο σπουδαίος ερμηνευτής Βασίλης Παπακωνσταντίνου μιλώντας χθες στον Ν. Χατζηνικολάου εξήγησε γιατί ο ίδιος επέλεξε να μιλήσει ανοιχτά για την προσωπική του μάχη με την κατάθλιψη, ένα θέμα που εξακολουθεί να θεωρείται ταμπού στη χώρα μας.
«Δημοσιοποίησα ότι έχω κατάθλιψη για να δώσω ένα μήνυμα. Η εποχή μας είναι πολύ σκληρή που οι ευαίσθητοι άνθρωποι δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Δεν είναι στίγμα πλέον, δεν είναι ντροπή να πας σε έναν ειδικό».
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξής του στο «Ενώπιος Ενωπίω» μίλησε για τους γονείς του που όπως είπε αν και έχουν περάσει χρόνια από τότε που έφυγαν από τη ζωή δεν έχει ακόμα ξεπεράσει το χαμό τους: «Δεν έχω ξεπεράσει ακόμη την απώλεια των γονιών μου και θλίβομαι να πάω στο χωριό που έχουν ταφεί. Θα πάω, όμως, σίγουρα θα πάω. Είναι ο τόπος μου. Αν και πάνε αρκετά χρόνια που τους έχω χάσει, δεν το έχω ξεπεράσει ακόμη».
1283 τραγούδια
«Έχω πει 1.283 τραγούδια. Αν ήθελα σε μία συναυλία να τα πω όλα θα θέλω μια βδομάδα να τα πω… Η φωνή μου ακόμα αντέχει, δεν ξέρω για πόσο. Όσο αντέχει η φωνή μου θα τραγουδάω. Όταν αρχίσει να μου κάνει “νερά” θα σταματήσω. Αλλά δεν θα σταματήσω τη μουσική. Θα συνεχίσω ως συνθέτης, θα γράφω τραγούδια και θα τα τραγουδούν άλλοι».
Και υπογράμμισε σε άλλο σημείο της συνέντευξης για την πρώτη του επαφή με το κλαρίνο: «Την πρώτη φορά που άκουσα κλαρίνο το έβαλα στα πόδια. Ήταν σε πανηγύρι στην πλατεία του χωριού και δεν ήξερα τι να κάνω από τη χαρά μου. Στα 17 μου έκανα την πρώτη μου συναυλία στις εργατικές κατοικίες που μέναμε. Μαζεύτηκαν όλοι και μας χειροκροτούσαν. Εκεί κάτι αισθάνθηκα».
Ο κεραυνοβόλος έρωτας με την Ελένη Ράντου
Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου μίλησε για τη γυναίκα της ζωής του λέγοντας πώς ήταν κεραυνοβόλος έρωτας. «Την κυνήγησα την Ελένη δύο χρόνια και την κέρδισα! Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας! Με το που την είδα, κατακούτελα. Ήμουν και ευγενικός. Φρόντιζα τυχαία να είμαι μπροστά της».
Δεν φοβάμαι το θάνατο
Ακόμη, ο ίδιος εξήγησε πως βλέπει ο ίδιος το θάνατο. «Οι πιο πολλοί που χάθηκαν ήταν νέοι. Δεν φοβάμαι τον θάνατο αυτόν καθ’ εαυτόν, ξέρω ότι θα έρθει κάποια στιγμή. Αυτό που με ανησυχεί είναι το ότι δεν θα ξέρω τι θα συμβεί μετά. Τι κάνει η κόρη μου, τι γίνεται χίλια χρόνια μετά… Να είχα ένα παραθυράκι και να έβλεπα τι γίνεται στην ανθρωπότητα, κι ας μη συμμετείχα. Μπανιστιρτζής του μέλλοντος», ανέφερε με χιούμορ.
Η γνωριμία του με τον Μητροπάνο στο στρατό
Για τον Δημήτρη Μητροπάνο με τον οποίο γνωρίστηκαν στην Τρίπολη, ανέφερε: «Με τον Μητροπάνο παρουσιαστήκαμε μαζί στην Τρίπολη. Εκείνος είχε αναβολή και τραγουδούσαμε μαζί. Γνωριστήκαμε εκεί, εγώ έπαιζα κιθάρα. Εγώ είπα ότι είμαι μουσικός αλλά δεν πήγα στην ΑΣΔΕΝ, πήγα οδηγός τα τανκς, μόλις ήρθαν τα πιστοποιητικά πολιτικών φρονημάτων. Ο Μητροπανος έγινε μουλαράς. Ο Μητροπάνος μου είχε πει τότε εγώ το μουλάρι θα το αγαπήσω, εγώ το τανκς τι να αγαπήσω; Μαύρα χρόνια».
