Η ιστορική ομιλία του Φιντέλ στον ΟΗΕ για τα παιδιά που δεν έχουν ψωμί
«Αρκετά με τα λόγια! Χρειάζονται περισσότερες πράξεις! Αρκετά με αυτά που μας κάνουν να αφαιρούμαστε, λείπουν χειροπιαστές πράξεις».
Τον Οκτώβριο του 1979 ο απελευθερωτής και κομμουνιστής ηγέτης της Κούβας, Φιντέλ Κάστρο ανέβηκε στο βήμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ και έδωσε μία από τις πιο σπουδαίες ομιλίες. Μίλησε για την ανισότητα, τη φτώχεια, την ανέχεια στην οποία αναγκάζονται εκατομμύρια άνθρωποι να ζουν, όσο άλλοι ζουν με αμύθητα πλούτη.
Ο Φιντέλ με την ομιλία του προσπάθησε να καταστήσει κατανοητό στους καταπιεσμένους της γης ότι η εκμετάλλευση αυτή δεν είναι φυσική, ότι έχει τέλος. Πιο συγκεκριμένα, μίλησε για την εκμετάλλευση των φτωχών χωρών από τις πλούσιες, για τον αναλφαβητισμό και τον πόλεμο, ενώ προέτρεψε να προχωρήσουμε όλοι από τα λόγια, στις πράξεις.
Απόσπασμα από την ομιλία του:
«Κύριε Πρόεδρε. Κύριοι Αντιπρόσωποι..
Συχνά αναφέρονται τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, αλλά πρέπει επίσης να ακουστούν τα Δικαιώματα της Ανθρωπότητας. Γιατί κάποιοι άνθρωποι εξαναγκάστηκαν να περπατούν ξυπόλητοι; Για να μπορούν κάποιο άλλοι να μετακινούνται με πολυτελή αυτοκίνητα; Γιατί κάποιοι άνθρωποι να ζουν μόνο μέχρι τα 35 τους χρόνια, έτσι ώστε άλλοι να ζουν μέχρι τα 70; Γιατί κάποιοι άνθρωποι να είναι απελπιστικά φτωχοί… για να είναι κάποιοι άλλοι ανεκδιήγητα πλούσιοι;
Μιλάω στο όνομα των παιδιών όλου του κόσμου που δεν έχουν ούτε ένα κομμάτι ψωμί! Μιλάω, στο όνομα των άρρωστων ανθρώπων που δεν έχουν φάρμακα, μιλάω εκ μέρους εκείνων που τους στέρησαν το Δικαίωμα στην Ζωή και την Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια. Κάποιες χώρες έχουν άφθονους πόρους, άλλοι δεν έχουν τίποτα.
Ποια είναι η μοίρα τους; Να πεθάνουν από την πείνα; Να υπάρχει για πάντα φτώχεια; Ποιος είναι τότε ο σκοπός του πολιτισμού; Γιατί τότε υπάρχει η ανθρώπινη συνείδηση; Ποιος είναι ο σκοπός τότε των Ηνωμένων Εθνών; Ποιος είναι τότε ο λόγος ύπαρξης της γης;
Δεν μπορούμε να μιλάμε έτσι για ειρήνη. Στο όνομα των δεκάδων χιλιάδων ανθρώπινων υπάρξεων, που πεθαίνουν κάθε χρόνο από την πείνα ή από ασθένειες που θα μπορούσαν να θεραπευτούν, κάθε χρόνο σε όλο τον κόσμο!
Δεν μπορούμε να μιλάμε για ειρήνη με 900 εκατομμύρια αναλφάβητους ανθρώπους. Η εκμετάλλευση των φτωχών χωρών από τις πλούσιες πρέπει να σταματήσει! Ξέρω ότι σε πολλές φτωχές χώρες, υπάρχουν επίσης Δούλοι και Αφέντες. Τώρα μιλάω στις πλούσιες χώρες, έτσι ώστε να συνεισφέρουν. Και στις φτωχές χώρες, έτσι ώστε να διανείμουν.
Αρκετά με τα λόγια! Χρειάζονται περισσότερες πράξεις! Αρκετά με αυτά που μας κάνουν να αφαιρούμαστε, λείπουν χειροπιαστές πράξεις».
