ΗΠΑ: Συντηρητικοποιείται το εκλογικό σώμα των Δημοκρατικών – Τι δείχνει μεγάλη έρευνα
Ο δρόμος μέχρι τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου για τον Κογκρέσο δεν είναι μακρύς και η κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα πιέζουν προς μια διαφορετική πολιτική από αυτή που ασκεί ο Αμερικανός πρόεδρος.
Για δεκαετίες η στρατηγική των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ θεμελιωνόταν στην παραδοχή ότι οι μειονότητες στηρίζουν με συνέπεια το κόμμα στις εκλογικές αναμετρήσεις, ενώ παράλληλα η ηγεσία μπορούσε να «φλερτάρει» ανοιχτά με την ψήφο των λευκών στα ευκατάστατα προάστια.
Ωστόσο, μια μεγάλη έρευνα των Upshot/Siena College για λογαριασμό των New York Times αποτυπώνει μια διαφορετική εικόνα. Για πρώτη φορά στα έξι χρόνια που διεξάγεται η εν λόγω έρευνα, οι λευκοί ψηφοφόροι με κολεγιακές σπουδές ξεπερνούν σε ποσοστό τους ισπανόφωνους και αφροαμερικανούς στους κόλπους των Δημοκρατικών.
Το εκλογικό ακροατήριο στα δύο κόμματα φαίνεται να αλλάζει άρδην
Στις προεδρικές εκλογές του 2020, ο Ντόναλντ Τραμπ είχε καταφέρει να εισπράξει απρόσμενα υψηλά, σχεδόν πλειοψηφικά ποσοστά μεταξύ των ισπανοφώνων, των Ασιατών και των μουσουλμάνων, με το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα να εργάζεται έκτοτε εντατικά για την διεύρυνση της απήχησής του σε αυτές τις κατηγορίες ψηφοφόρων. Αντίθετα, οι Δημοκρατικοί από τις ενδιάμεσες εκλογές του 2018 και εφεξής κερδίζουν ψήφους σε περιοχές με υψηλότερο εισόδημα και εκπαιδευτικό επίπεδο, ενώ χάνουν αφροαμερικανούς ψηφοφόρους ασχέτως εκπαιδευτικού επιπέδου.
Στην έρευνα των New York Times, οι ψηφοφόροι των Δημοκρατικών θέτουν ως σημαντικότερα θέματα της χώρας την οπλοφορία, το δικαίωμα στην άμβλωση και τις απειλές προς τη δημοκρατία, ενώ μόλις το 17% των λευκών, κολεγιακής μόρφωσης ψηφοφόρων του Μπάιντεν στέκεται στην κατάσταση της οικονομίας και τον πληθωρισμό. Από την άλλη πλευρά, οι λιγότερο προνομιούχοι ψηφοφόροι που έχουν την οικονομία ως το κυριότερο μέλημά τους στρέφουν το βλέμμα στους Ρεπουμπλικανούς, τους οποίους προτιμούν σε ποσοστό 62% έναντι 35% των Δημοκρατικών για να αναλάβουν τον πλήρη έλεγχο του Κογκρέσου.
Νοσταλγώντας (χωρίς λόγο) τον Τραμπ
Ευρύτερα, ενώ η ατζέντα των Ρεπουμπλικανών σε ζητήματα αξιών και δικαιωμάτων γίνεται όλο και πιο οπισθοδρομική, οι ψηφοφόροι της εργατικής τάξης εμφανίζονται πρόθυμοι να το παραβλέψουν για χάρη μιας «μεγαλύτερης οικονομικής ασφάλειας», με ένα σημαντικό ποσοστό να νοσταλγεί τις ημέρες Τραμπ, παραβλέποντας τα πεπραγμένα του πρώην προέδρου στον τομέα της οικονομικής πολιτικής, όπου ως κυριότερη κληρονομιά προβάλλει η θέσπιση φοροαπαλλαγών για τα πολύ μεγάλα εισοδήματα. Πρόκειται για αξιοσημείωτο «κατόρθωμα» των Δημοκρατικών ότι έχουν πείσει μεγάλα στρώματα μη προνομιούχων πως βρίσκονταν θεωρητικά εγγύτερά τους να στηρίζουν πλέον τους Ρεπουμπλικάνους και να αγνοούν τις πολιτικές και τη ρητορική τους για αποδυνάμωση του κοινωνικού κράτους.
Η ηγεσία των Δημοκρατικών έδωσε μεγάλη μάχη για να αποκρούσει την «απειλή» που υποτίθεται αποτελούσε ο Μπέρνι Σάντερς και η προοδευτική πτέρυγα, η οποία συνεχίζει να φέρνει στο προσκήνιο το αίτημα της οικονομικής αναδιανομής. Μήπως τελικά έχει δίκιο ο Σάντερς και η Οκάσιο Κορτές και η διοίκηση Μπάιντεν πρέπει να αναθεωρήσει τη στάση της, ενώπιον και της απειλής από την ενδεχόμενη επάνοδο του Τραμπ στην κεντρική πολιτική σκηνή; Ο δρόμος μέχρι τις ενδιάμεσες εκλογές του Νοεμβρίου για τον Κογκρέσο δεν είναι μακρύς και η κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα πιέζουν προς μια διαφορετική πολιτική από αυτή που ασκεί ο Αμερικανός πρόεδρος.
