«Ο αποικισμός είναι μέρος της γαλλικής ιστορίας. Πρόκειται για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, για πραγματική βαρβαρότητα. Και είναι μέρος αυτού του παρελθόντος που πρέπει να αντιμετωπίσουμε, ζητώντας συγγνώμη από εκείνους απέναντι στους οποίους διαπράξαμε αυτές τις πράξεις».
Στις 15 Φεβρουαρίου 2017, ο Εμανουέλ Μακρόν, που τότε διεκδικούσε την προεδρία στην Γαλλία, ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στο συντηρητικό τόξο, κάνοντας δηλώσεις που δεν είχαν ακουστεί ποτέ από στόμα Γάλλου πολιτικού στην αλγερινή τηλεόραση.
Σχεδόν πέντε χρόνια αργότερα, ο υποψήφιος του Révolution En Marche (LREM) του 2017 δεν μοιάζει καθόλου με τον υποψήφιο του 2022. Ο πολιτικός και εκλογικός ανταγωνισμός μεταξύ της γαλλικής δεξιάς και ακροδεξιάς, μεταξύ Μακρόν και Λεπέν, έχει φουντώσει, διαποτίζοντας τη δημόσια συζήτηση με τις εμμονές τους περί ταυτότητας: επτά μήνες πριν από τις προεδρικές εκλογές, Μακρόν και Λεπέν έχει ξεκινήσει να «οργώνουν» τη γαλλική επικράτεια, σε μια μάχη εντυπώσεων με μπόλικη ακροδεξιά ρητορική. Η πορεία για την πολιτική επικράτηση βάζει φωτιά στα θεμέλια της ήδη περίπλοκης γαλλοαλγερινής σχέσης.
Πριν λίγες μέρες, κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης με εκπροσώπους των πρωταγωνιστών του αλγερινού πολέμου, ο Γάλλος πρόεδρος φέρεται να δήλωσε «έκπληκτος» από το γεγονός ότι οι Αλγερινοί εξακολουθούν να απεχθάνονται τη Γαλλία για την κατοχή της χώρας τους. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Μακρόν παραπονέθηκε ότι «η επίσημη ιστορία της Αλγερίας έχει ξαναγραφτεί, όχι με βάση αλήθειες, αλλά με βάση το μίσος κατά της Γαλλίας», τη στιγμή μάλιστα που η ηγεσία του «κλείνει τα μάτια» στο αιματηρό αποικιακρατικό παρελθόν της Γαλλίας σε όλη τη Βόρεια Αφρική, η οποία κόστισε εκατομμύρια ζωές όχι μόνο στην Αλγερία, άλλες και σε άλλες χώρες επί δεκαετίες.
Η αντίδραση των Αλγερινών
«Τα σχόλια του Μακρόν αποτελούν απαράδεκτη προσβολή στη μνήμη των 5,5 εκατομμυρίων μαρτύρων που θυσιάστηκαν με γενναία αντίσταση κατά της γαλλικής αποικιοκρατίας μεταξύ 1830-1962», ανέφερε με ανακοίνωση της η αλγερινή προεδρία.
«Ο Μακρόν προκάλεσε τους Αλγερινούς “σκαλίζοντας” τις αξέχαστες αποικιοκρατικές θηριωδίες που προκάλεσε η Γαλλία και επιτέθηκε στο πολιτικό τους σύστημα λέγοντας ότι το αλγερινό κράτος μετά το 1962 χτίστηκε και συντηρήθηκε πάνω σε ένα “πολιτικοστρατιωτικό σύστημα”», σημείωσε στο TRT ο Imad Atoui, πολιτικός αναλυτής. Πρόσθεσε ακόμα ότι «το γεγονός ότι η Αλγερία επιχειρεί να αναπτύξει μια πολυμερή εξωτερική πολιτική και να οικοδομήσει οικονομικές και εμπορικές σχέσεις με την Κίνα και την Τουρκία προκαλούν εκνευρισμό στο Παρίσι, που συνεχίζει να θέλει να έχει τον πλήρη έλεγχο στην πολιτική της αλγερινής ηγεσίας. Ο Μπουντεφλίκα συνέβαλε σε σημαντικό βαθμό σε αυτή τη σχέση εξάρτησης, ωστόσο μπαίνουμε πλέον σε νέα εποχή».
Το κυρίαρχο ζήτημα, ωστόσο, παραμένει: Ο Γάλλος πρόεδρος διαγκωνίζεται με την Λεπέν για την κυριαρχία στον υπερσυντηρητικό, ισλαμοφοβικό, ακροδεξιό χώρο, ώστε να «ξεφύγει» στις δημοσκοπήσεις και να διασφαλίσει μια δεύτερη θητεία στο Ελιζέ. Μια τακτική εξαιρετικά επικίνδυνη και τοξική και για τη γαλλική δημοκρατία, για την ΕΕ συνολικά.
