Μπορεί το νερό να κατοχυρώνεται ως δημόσιο αγαθό στον συνταγματικό χάρτη πολλών χωρών, ωστόσο αυτό δεν είναι βέβαιο πόσο θα διαρκέσει για πολύ ακόμα.
Ήδη στις αρχές της προηγούμενης εβδομάδας στο χρηματιστήριο της Wall Street, το νερό έγινε ένα από αγαθά που εμπορεύονται εταιρίες και χρηματιστές. Το ενδιαφέρον για το νερό έχει εκτοξευθεί, ειδικά από τη στιγμή που έχει παρουσίασει ελλείψεις σε πολλές περιοχές του κόσμου, με πολυεθνικές και κράτη να σπεύδουν να «πλασαριστούν» στο νέο τοπίο που διαμορφώνεται.
Στις ΗΠΑ αγρότες, hedge funds και δήμοι θα μπορούν να στοιχηματίζουν ή να τοποθετούν χρήματα σε προθεσμιακά συμβόλαια νερού. Τα συμβόλαια αυτά θα βοηθούν τους μεγάλους καταναλωτές νερού να διαχειριστούν καλύτερα το ρίσκο και να ευθυγραμμίσουν καλύτερα την προσφορά και τη ζήτηση, ειδικά σε περιοχές που υποφέρουν από ξηρασία, αλλά και σε γεωγραφικές ζώνες όπου η διαχείριση του νερού και των πηγών του είναι διαφιλονικούμενη.
Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν εδώ και πολύ καιρό προειδοποιήσει ότι η κλιματική αλλαγή οδηγεί σε ξηρασίες και περισσότερες πλημμύρες, κάνοντας απρόβλεπτη τη διαθεσιμότητα του νερού. Δύο δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε χώρες που αντιμετωπίζουν προβλήματα με το νερό και περίπου τα δύο τρίτα του πλανήτη θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν ελλείψεις τα επόμενα χρόνια.
Κόντρα Ινδίας-Κίνας για τα Ιμαλάια
Νέο Δελχί και Πεκίνο έχουν εντείνει τη ρητορική τους για διαφιλονικούμενες ζώνες στα βουνά των Ιμαλαΐων, ενώ νωρίτερα φέτος, εν μέσω κορονοϊού, οι στρατιωτικές δυνάμεις των δύο χωρών είχαν εμπλακεί σε «θερμά επεισόδια» στην περιοχή.
Η Κίνα έχει ανακοινώσει ότι θα αναπτύξει ένα μεγάλο υδροηλεκτρικό έργο σε ένα από τα μεγαλύτερα διαφιλονικούμενα ποτάμια παγκοσμίως, το οποίο οι Κινέζοι ονομάζουν «Yarlung Zangbo», ενώ οι Ινδοί «Brahmaputra».
Από τη στιγμή που το Πεκίνο ανακοίνωσε το έργο – το οποίο εάν προχωρήσει και ολοκληρωθεί, θα αποτελέσει το μεγαλύτερο υδροηλεκτρικό έργο που θα έχει γίνε ποτέ – το Νέο Δελχί ανέπτυξε ένα γιγαντιαίο στρατιωτικό πλάνο αποτροπής για να διασφαλίσει την ασφάλεια της χώρας σε νερό και τροφή, φοβούμενο ότι οι Κινέζοι θα αξιοποιήσουν το έργο αυτό ως «επιθετικό όπλο».
Σε αντιστάθμισμα, η ινδική κυβέρνηση μελετά ένα αντίστοιχο πρότζεκτ στα ίδια βουνά, το οποίο θα επεκτείνεται και θα φτάνει μέχρι το Μπαγκλαντές, με αναλυτές να σημειώνουν η κατάσταση θα μπορούσε να ξεφύγει και να οδηγήσει σε μια κολοσσιαίων διαστάσεων σύγκρουση με απρόβλεπτες συνέπειες.
Οι πιο μετριοπαθείς βλέπουν ότι θα προκύψουν ενέργειες για την εξομάλυνση των διμερών σχέσεων ώστε να έρθουν οι δύο πλευρές σε συμφωνία για συνδιαχείριση των συγκεκριμένων πηγών, ενώ οι πιο ρεαλιστικές φωνές διαβλέπουν το κίνδυνο να διαχυθεί μια σινο-ινδική κρίση προς το ευρύτερο περιβάλλον, να εμπλακούν και άλλοι περιφερειακοί δρώντες, επηρεάζοντας τις γεωπολιτικές ισορροπίες στην νοτιοανατολική Ασία.
