Ο John Lewis αγωνιστής-ίνδαλμα των πολιτικών δικαιωμάτων και μέλος του Κογκρέσου πέθανε σε ηλικία 80 ετών. Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα σε μια ιδιαίτερη ανάρτησή του, αποχαιρέτησε τον σπουδαίο Lewis, με τον καταλληλότερο τρόπο
Η ανάρτηση του Ομπάμα:
“Η Αμερική είναι μια χώρα σε διαρκή εξέλιξη. Αυτό που δίνει σε κάθε νέα γενιά σκοπό είναι να αναλάβει το ημιτελές έργο της προηγούμενης και να το προχωρήσει περαιτέρω – να μιλήσει για το σωστό, να αμφισβητήσει ένα άδικο status quo και να φανταστεί έναν καλύτερο κόσμο.
Ο John Lewis – ένας από τους πρώτους Freedom Riders, πρόεδρος της Συντονιστικής Επιτροπής Φοιτητών κατά της Βίας, ο νεότερος ομιλητής τον Μάρτιο της Ουάσιγκτον, ηγέτης της πορείας από τη Selma στο Montgomery, μέλος του Κογκρέσου και εκπρόσωπος του λαού της Georgia για 33 χρόνια – όχι μόνο ανέλαβε αυτή την ευθύνη, αλλά την έκανε τον μεγάλο στόχο της ζωής του. Αγαπούσε αυτή τη χώρα τόσο πολύ που διακινδύνευε τη ζωή του, ώστε να τηρήσει την υπόσχεσή της. Και μέσα στις δεκαετίες, όχι μόνο έδωσε τον εαυτό του στον σκοπό της ελευθερίας και της δικαιοσύνης, αλλά ενέπνευσε τις επόμενες γενιές να προσπαθήσουν να ακολουθήσουν στο παράδειγμά του.
Λαμβάνοντας υπόψη τον τεράστιο αντίκτυπό του στην ιστορία αυτής της χώρας, αυτό που πάντα έκανε αίσθηση σε εκείνους που γνώρισαν τον Τζον ήταν η ευγένεια και η ταπεινότητα του. Γεννημένος με πενιχρά μέσα στην καρδιά του Jim Crow South, συνειδητοποίησε ότι ήταν απλώς ένας από τους μεγάλους ήρωες στον αγώνα για τη φυλετική δικαιοσύνη. Νωρίς, υιοθέτησε τις αρχές της μη βίαιης αντίστασης και της πολιτικής ανυπακοής ως μέσου για να επιφέρει πραγματική αλλαγή σε αυτήν τη χώρα, καταλαβαίνοντας ότι τέτοιες τακτικές είχαν τη δύναμη όχι μόνο να αλλάξουν νόμους, αλλά και να αλλάξουν καρδιές και μυαλά.
Με πολλούς τρόπους, η ζωή του Τζον ήταν εξαιρετική. Αλλά ποτέ δεν πίστευε ότι αυτό που έκανε ήταν κάτι περισσότερο από αυτό που κάθε πολίτης αυτής της χώρας μπορεί να κάνει. Πίστευε ότι σε όλους μας, υπάρχει μεγάλο θάρρος και λαχτάρα να κάνουμε ό, τι είναι σωστό. Και επειδή πίστεψε σε όλους μας, θα συνεχίσει να είναι φάρος σε αυτό το μακρύ ταξίδι.
Γνώρισα για πρώτη φορά τον John όταν ήμουν στη νομική σχολή και του είπα τότε ότι ήταν ένας από τους ήρωές μου. Χρόνια αργότερα, όταν εκλέχθηκα Γερουσιαστής των ΗΠΑ, του είπα ότι στηρίχθηκα σε αυτόν. Όταν εκλέχθηκα Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, τον αγκάλιασα στο περίπτερο των εγκαινίων πριν ορκιστώ και του είπα ότι ήμουν εκεί μόνο λόγω των θυσιών που έκανε. Και όλα αυτά τα χρόνια, δεν σταμάτησε ποτέ να δίνει σοφία και εμπιστοσύνη σε μένα και τη Μισέλ και την οικογένειά μας. Θα μας λείψει ακριβά.
Την τελευταία φορά που ο Τζον και εγώ μοιραστήκαμε ένα δημόσιο φόρουμ ήταν σε ένα εικονικό δημαρχείο με μια συγκέντρωση νέων ακτιβιστών που συμμετείχαν στις διαδηλώσεις του καλοκαιριού μετά τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ. Στη συνέχεια, του μίλησα προσωπικά καιτου είπα ότι δεν θα μπορούσε να αισθάνεται πιο περήφανος για τους αγώνες τους – μιας νέας γενιάς που υπερασπίζεται την ελευθερία και την ισότητα, μια νέα γενιά που προτίθεται να ψηφίσει και να προστατεύσει το δικαίωμα ψήφου, μια νέα γενιά που εκλέγει πολιτικό αξίωμα . Του είπα ότι όλοι αυτοί οι νέοι – κάθε φυλής, από κάθε υπόβαθρο και φύλο και σεξουαλικό προσανατολισμό – ήταν τα παιδιά του. Είχαν διδαχθεί από το παράδειγμά του, ακόμα κι αν δεν το γνώριζαν. Είχαν καταλάβει μέσω εκείνου τι σημαίνει να είσαι Αμερικανός πολίτης, ακόμα κι αν είχαν ακούσει για αυτό μόνο μέσω βιβλίων ιστορίας.
Πολλοί από εμάς δεν ζούμε για να δούμε τη δική μας κληρονομιά να εκπληρώνεται με τόσο σημαντικό και αξιοσημείωτο τρόπο. Ο Τζον Λιούις το έκανε. Και χάρη σε αυτόν, έχουμε όλοι χρέος να συνεχίσουμε να πιστεύουμε στη δυνατότητα να οικοδομήσουμε ξανά αυτήν τη χώρα που αγαπάμε μέχρι να εκπληρώσει τους σκοπούς της.
