Ουκρανία: Μουσικός παίζει τελευταία φορά πιάνο για να αποχαιρετίσει το βομβαρδισμένο σπίτι της (Video)

Η μουσική γαληνεύει την ψυχή και είναι ένα ειρηνικό όπλο που χαρίζει ελπίδα, μέσα στο σκοτάδι και τη φρίκη του πολέμου.

Η συγκινητική στιγμή, που μια Ουκρανή μουσικός, παίζει ένα τελευταίο τραγούδι στο πιάνο της, λίγα λεπτά πριν αποχαιρετήσει το σπίτι της, το οποίο καταστράφηκε από τη ρωσική εισβολή στη χώρα, καταγράφηκε σε βίντεο και κάνει τον γύρο του κόσμου.

Η επαγγελματίας πιανίστα Irina Maniukina φαίνεται να απομακρύνει στάχτη και σκόνη από το πιάνο της, λίγες ώρες μόνο μετά τη ρίψη βόμβας περίπου 10 μέτρα από το σπίτι της, στη Bila Tserkva, νότια του Κιέβου.

Η 48χρονη μουσικός αναγκάζεται πια να εγκαταλείψει την πόλη στην οποία γεννήθηκε, μετά την ρωσική αεροπορική επιδρομή που έκανε την πόλη της συντρίμμια, στις 5 Μαρτίου.

Η Irina Maniukina, μητέρα δυο παιδιών, τραβά το προστατευτικό κάλυμμα από το μεγάλο, -κάποτε- λευκό πιάνο της, που πια είναι καλυμμένο με στάχτη και σκόνη. Αμέσως, ξεκινά να παίζει μια γλυκιά μελωδία, ενώ πίσω της είναι ευδιάκριτα σπασμένα παράθυρα και συντρίμμια, ενώ έξω στέκονται γείτονες γύρω από έναν τεράστιο κρατήρα στο έδαφος.

Η κόρη της, Karina Maniukina, δημοσίευσε το βίντεο στο TikTok και ήδη μετρά πάνω από 1,6 εκατομμύρια views, 225,000 likes και περισσότερα από 3,900 σχόλια, όπως δημοσιεύει η Daily Mail.

«Το πρωί, η μητέρα με τον αδερφό μου πήγαν στην αγορά και εγώ ήμουν στην κουζίνα κι έφτιαχνα πάνκεικς. Η νύχτα ήταν ήρεμη και δεν ακούστηκε σειρήνα εκείνο το πρωί. Δεν άκουσα κανέναν θόρυβο, απλώς είδα ξαφνικά ένα μαύρο σύννεφο στα δεξιά μου. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, δεν είχα ακούσει κανένα αεροσκάφος ή κάποια βόμβα. Μετά την έκρηξη, όλα έγινα στάχτες και συντρίμμια. Κοίταξα το σπίτι και είδα μια φωτιά στο δωμάτιο του αδερφού μου», λέει η Karina.

Και συνεχίζει: «Πριν από αυτό, είχα ήδη τηλεφωνήσει στη μητέρα μου και ήρθαν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Δεν μπορούσαν καν να μπουν στο σπίτι επειδή υπήρχαν παντού καλώδια στο δρόμο. Έτρεξαν μέσα και όλοι μαζί σβήσαμε την φωτιά. Μετά από αυτό, ανασάναμε όλοι με ανακούφιση, και η μητέρα μου αποφάσισε να καθίσει στο πιάνο. Άρχισε να παίζει, όχι για να χαλαρώσει, αλλά για να μαζέψει τις σκέψεις της και να αποχαιρετίσει το σπίτι, να θυμηθεί τις ωραίες στιγμές που ζήσαμε εκεί».