Ποιοι θα πάρουν τη θέση του Νετανιάχου;

Ναι, είναι αλήθεια ότι επιτέλους μάλλον μας τελειώνει ο Νετανιάχου. Όλα δείχνουν ότι ο αντίπαλος συνασπισμός είναι πολύ κοντά σε συμφωνία και η οριστικοποίησή της αναμένεται μέχρι τα μεσάνυχτα της Τετάρτης, οπότε λήγει ο χρόνος του Κεντροδεξιού μετριοπαθή Γιαΐρ Λαπίντ για να δηλώσει στον πρόεδρο Ρίβλιν ότι διαθέτει την πλειοψηφία. Μετά, ακολουθεί διορία μιας εβδομάδας για τον σχηματισμό της νέας κυβερνησης, ενώ μεσολαβεί και η προεδρική εκλογή. Συνεπώς, σύμφωνα με έγκυρους αναλυτές, μέχρι τη μεθεπόμενη Τετάρτη όλα θα έχουν τελειώσει και θα υπάρχει κυβέρνηση – ή θα αποτύχουν και θα πάμε σε νέες εκλογές το Φθινόπωρο, τις πέμπτες σε δύο χρόνια.

Τι είναι αυτή η συμμαχική κυβέρνηση που πρόκειται να αντικαταστήσει τον Νετανιάχου;

Να σας πω τι καταλαβαίνω εγώ με την εμπειρία μου;

1. Το πρώτο θετικό είναι σαφέστατα ότι ξεκουμπίζεται μετά από 13 χρόνια ο Μπίμπι και κλονίζεται όλο αυτό το καθεστώς / σύστημα «ισορροπίας του τρόμου» με την Χαμάς, με τον ένα να προβοκάρει τον άλλο αέναα όσο και μελετημένα, ενώ ταυτόχρονα ο ένας δικαίωνε την ύπαρξη του άλλου και οι δυό μαζί μπλόκαραν κάθε συζήτηση για τη λύση των δύο κρατών.

2. Εκτός κυβερνησης, επίσης, μένουν σχεδόν όλοι οι Ακροδεξιοί συμμαχοί του, Καχανιστές, Ορθόδοξοι και λοιποί πολέμαρχοι. Των οποίων η πολιτική επιρροή μειώνεται με μια κυβέρνηση που δεν θα είναι πια φιλική και ανεκτική απέναντί τους. Άρα, λιγότερες προβοκάτσιες.

3. Η πλειοψηφία της νέας κυβέρνησης θα στηρίζεται επίσης στις ψήφους του μετριοπαθούς κόμματος της Ενωμένης Αραβικής Λίστας του Μανσούρ Αμπας (ο οποίος, με κόστος, παρέμεινε νηφάλιος κατά την πρόσφατη σύγκρουση) γεγονός που, ακόμα και σε συμβολικό επίπεδο, είναι εξαιρετικά σημαντικό για την επούλωση των τραυμάτων, ενώ εγγυάται και την εν γένει προάσπιση τα δικαιωμάτων των Παλαιστινίων και Αράβων που ζουν στο Ισραήλ.

4. Σύμφωνα με πληροφορίες των τοπικών ΜΜΕ, τα σημαντικά υπουργεία για την εξέλιξη του Παλαιστινιακού, το Εξωτερικών και το Άμυνας, θα είναι στα χέρια των μετριοπαθών Κεντροδεξιών, Λαπίντ και Γκαντζ αντίστοιχα, οι οποίοι δείχνουν πρόθυμοι να δουλέψουν με τον Μπάιντεν.

5. Το σοσιαλδημοκρατικό – Δικαιωματικό Κόμμα της Εργασίας και το παραδοσιακό Αριστερό Μέρετζ, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, θα συμμετέχουν στην κυβέρνηση με δευτερεύοντα, αλλά επίσης σημαντικά υπουργεία με κυριότερο το Δημόσιας Τάξης που πάει στους πρώτους και επίσης τα Υγείας, Περιβάλλοντος, Περιφερειακής Ανάπτυξης, Μεταφορών, Διασποράς κ.α…

6. Ο ακροδεξιός και Θρήσκος πρώην σύμμαχος και νυν αποκαθηλωτής του Νετανιάχου, Ναφτάλι Μπένετ ορκίζεται πρωθυπουργός, αλλά χωρίς το πολιτικό εκτόπισμα ή τις υπερεξουσίες του προκατόχου του ή των εταίρων του, αφού το κόμμα του έλαβε μόλις 6,2% στις εκλογές. Μετά από έξι μήνες θα αλλάξει με τον Λαπίντ, και θα πάει αυτός στο υπουργείο Εξωτερικών.

Όλα τα παραπάνω μόνο θετικά και αισιόδοξα ακούγονται, αν και ακόμα είναι νωρίς για εφησυχασμό. Γιατί, όπως γίνεται σε όλα τα ωραία θρίλερ, ο συνήθως επτάψυχος «κακός» (εν προκειμένω ο Μπίμπι), μπορεί να σου πεταχτεί ολοζώντανος ακόμα και μετά τους τίτλους τέλους. Και ας μην ξεχνάμε οτι βρισκόμαστε στη Μέση Ανατολή και, εκεί που κάθεσαι, μπορεί ξαφνικά να γίνει μακελειό από το τίποτα. Και οι φανατικοί δεν θα το βάλουν εύκολα κάτω.

Αν, όμως, δεχθούμε ότι η σύγκρουση ξεκίνησε πριν από 75 χρόνια ως εθνοτική -Εβραίοι εναντίον Αράβων- αλλά σήμερα, με την πολυετή, αναγκαστική και αναπόφευκτη παγίωση της γειτονίας των δύο λαών, έχει εξελιχθεί σε καθαρά πολιτική -Πολέμαρχοι εναντίον όσων επιθυμούν ειρήνη και συνύπαρξη- το γεγονός ότι στη μια πλευρά (του Ισραήλ) τα πιο μετριοπαθή στοιχεία παίρνουν το τιμόνι, είναι ασφαλέστατα ένα βήμα προς τη θετική κατεύθυνση.

Απομένουν, όμως, άλλα δύο μεγάλα βήματα για να πούμε ότι υπάρχει μια κάποια σοβαρή διαφορά:

Πρώτον, η μετριοπαθής στροφή του Ισραήλ να μετουσιωθεί και σε πράξεις εκτόνωσης και ειρήνευσης.

Δεύτερον, η άλλη πλευρά (και ειδικά η Χαμάς) να λάβει το θετικό μήνυμα και να προχωρήσει επίσης σε κινήσεις εκτόνωσης, συνεργασίας και ισορροπίας.

Γιατί άμα είναι να ρίξουν πάλι 4,500 ρουκέτες, τότε ουσιαστικά θα δικαιώσουν τον Νετανιάχου που στις ύστατες κραυγές πανικού του, τις τελευταίες μέρες, φώναζε πως μια κυβέρνηση με Αριστερούς θα βάλει τη χώρα σε κίνδυνο και θα αποθρασύνει τη Χαμάς.

Με μια φράση: Όπως σε όλα, έτσι κι εδώ «it takes two to tango».

Θα τους παρακολουθούμε στενά.