Συνεχίζει το μπαλέτο παρά τον ακρωτηριασμό του ποδιού της λόγω καρκίνου

Η Κάρα Σκρούμπις έχει πάθος για το μπαλέτο από 3 ετών, διαγωνίζεται σε όλη τη χώρα και όνειρο της είναι να διδάξει στη νέα γενιά πώς να χορεύει.

Πλέον, 21 ετών, δηλώνει πως αν και πάντοτε είχε έναν σκοπό στη ζωή της, ο σκοπός αυτός έγινε πιο ουσιαστικός από τότε που ξεπέρασε μια “καταστροφική” μάχη με τον καρκίνο των οστών.

Συνέντευξη της Κάρα Σκρούμπις στο People 

Τον Οκτώβριο του 2019, η Kάρα ξύπνησε ένα πρωί με πολύ πόνο στο αριστερό της γόνατο. Ως 18χρονη πρωτοετής φοιτήτρια και σπουδάστρια χορού στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο, ήταν αγχωμένη για τον πιθανό τραυματισμό της. Αλλά αφού ένα ταξίδι σε ένα επείγον ιατρείο δεν βρήκε αιτία, ξεπέρασε τον πόνο και ολοκλήρωσε το εξάμηνο.

Μόλις στις διακοπές των Χριστουγέννων εκείνης της χρονιάς, όταν ο πόνος της συνεχίστηκε, η Σκρούμπις αποφάσισε να επισκεφθεί έναν ορθοπεδικό γιατρό. Θυμάται ότι ένιωσε ένα “ζεστό εξόγκωμα” στο γόνατό της, το οποίο υπέθεσε ότι ήταν θρόμβος αίματος ή θυλακίτιδα.

Ωστόσο, μια ακτινογραφία αποκάλυψε ότι το εξόγκωμα ήταν στην πραγματικότητα όγκος και τον Ιανουάριο του 2020, η Σκρούμπις διαγνώστηκε με έναν κοινό καρκίνο των οστών που ονομάζεται οστεοσάρκωμα. Το οστεοσάρκωμα προσβάλλει συνήθως τους εφήβους και ξεκινά σε περιοχές όπου το οστό αναπτύσσεται γρήγορα, όπως η άκρη του ποδιού, σύμφωνα με την Αμερικανική αντικαρκινική εταιρεία.

“Όταν ήμουν 13 ετών, ο πατέρας μου πέθανε απροσδόκητα και έπρεπε να το αποδεχτώ και να βρω πώς να το αντιμετωπίσω”, λέει η Κάρα στη συνέντευξη της, για να προσθέσει “Δεν θέλω να πω ότι με προετοίμασε, αλλά ήταν κάπως το ίδιο πράγμα, ότι αυτός ο καρκίνος ήταν κάτι καταστροφικό και εντελώς απροσδόκητο και απλά έπρεπε να μπω με όλη μου τη δύναμη και να το πάρω από εκεί και πέρα.”

Η θεραπεία για το οστεοσάρκωμα μπορεί να περιλαμβάνει χημειοθεραπεία, ακτινοβολία, χειρουργική επέμβαση ή, στην περίπτωση του Σκρούμπις, ακρωτηριασμό. Ξεκίνησε με χημειοθεραπεία λίγο μετά τη διάγνωσή της και στη συνέχεια της δόθηκε η απόφαση είτε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση διάσωσης των άκρων για την αφαίρεση του όγκου είτε να υποβληθεί σε ακρωτηριασμό.

“Η χημειοθεραπεία επιβάρυνε πολύ το σώμα μου και, φυσικά, ο ακρωτηριασμός αλλάζει πολύ τη ζωή μου. Αλλά ήθελα απλώς να φύγει ο όγκος. Δεν ήθελα να κάνω άλλη θεραπεία”, εξηγεί. “Ήξερα ότι πολλά παιδιά που έκαναν επεμβάσεις διάσωσης άκρων, όπου προσπαθούν να κρατήσουν όσο περισσότερο οστό μπορούν, υποτροπιάζουν. Οπότε είπα απλώς: “Πάρτε το, βεβαιωθείτε ότι έχετε καθαρά περιθώρια, θέλω απλώς να τελειώσω με αυτό”.

Η Σκρούμπις ακρωτηρίασε το αριστερό της πόδι πάνω από το γόνατο τον Απρίλιο του 2020 και ήταν πλέον ελεύθερη από τον καρκίνο. Ολοκλήρωσε τη θεραπεία – συνολικά εννέα μήνες χημειοθεραπείας και οκτώ μήνες ανοσοθεραπείας – και της τοποθετήθηκε προσθετικό μέλος τον επόμενο Σεπτέμβριο. Κατά τη διάρκεια της παραμονής της στο νοσοκομείο,  λέει ότι η μητέρα της, Λίζα, 54 ετών, βρήκε και συνδέθηκε με τους MIB Agents, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό για το παιδικό οστεοσάρκωμα που παρέχει πόρους, πληροφορίες και υποστήριξη σε ασθενείς και οικογένειες.

Όχι μόνο μπόρεσε να λάβει υποστήριξη από τον οργανισμό κατά τη διάρκεια της δικής της μάχης, αλλά η Κάρα – η οποία είναι τώρα πρόεδρος του Junior Advisory Board για τους MIB Agents – συνειδητοποίησε ένα νέο πάθος για την υποστήριξη άλλων παιδιών με οστεοσάρκωμα ως συνήγορος των ασθενών και της περαιτέρω έρευνας.

“Ενώ καθόμουν στο νοσοκομείο και μου έδιναν χημειοθεραπεία στις φλέβες μου, μπορούσα να κάνω πράγματα για να κάνω καλύτερα τα παιδιά που μόλις είχαν διαγνωστεί ή που δεν ήξεραν τι τους συνέβαινε”, λέει.

“Το MIB Agents μου έδωσε πραγματικά έναν χώρο για να ακουστεί τη φωνή μου και τώρα σπουδάζω για να εργαστώ ως ειδικός παιδικής ζωής, ώστε να μπορώ να επηρεάσω διαφορετικές ζωές στο νοσοκομείο. Να τους δίνω ελπίδα ότι μπορεί να υπάρξουν καλά αποτελέσματα και ελπίζω να πιέσω για καλύτερη έρευνα στο μέλλον.” συμπληρώνει η χορεύτρια.  Αλλά η Κάρα είχε επίσης ως στόχο να δείξει σε άλλους πως είναι δυνατόν να κρατήσουν τα όνειρα τους μετά από έναν ακρωτηριασμό.

Η νεαρή χορεύτρια βλέπει τον ακρωτηριασμό της ως θετική έκβαση και παραδέχεται ότι την ώθησε εκπληκτικά να επιστρέψει στο να είναι “τόσο εναρμονισμένη με το σώμα της”.

“Δεν εγκατέλειψα ποτέ την πίστη ότι θα μπορούσα να χορέψω ξανά”, εξηγεί.

“Μετά τον ακρωτηριασμό μου, είναι κάπως το ίδιο. Δεν μοιάζω το ίδιο με άλλα 21χρονα της ηλικίας μου, αλλά μπορώ ακόμα να κάνω το σώμα μου να φαίνεται όμορφο, μπορώ ακόμα να κάνω τα πράγματα που κάνουν τα άλλα παιδιά. Το μπαλέτο είναι κατά κάποιο τρόπο ο τρόπος μου να αγκαλιάσω την αναπηρία μου, δείχνοντας ότι δεν φοβάμαι να κάνω ό,τι θέλω.Ελπίζω ότι η ιστορία μου μπορεί να δείξει σε άλλα παιδιά και νέους ενήλικες ότι τα όνειρα τους δεν χρειάζεται να τελειώσουν εξαιτίας μιας καταστροφικής διάγνωσης όπως το οστεοσάρκωμα” λέει η Κάρα μοιράζοντας ελπίδα.