Χιλή: Αποκάλυψη ότι ιδιωτικές εταιρίες λεωφορείων θέλησαν να αποτρέψουν την εργατική τάξη να ψηφίσει

Την ημέρα των εκλογών στη Χιλή, ιδιωτικές εταιρείες λεωφορείων αρνήθηκαν να μεταφέρουν ψηφοφόρους της εργατικής τάξης στις κάλπες για να βοηθήσουν έμμεσα τον υποψήφιο της δεξιάς. Η Αριστερά και τα συνδικάτα οργανώθηκαν γρήγορα για να αντιμετωπίσουν το μποϊκοτάζ, με τον Γκαμπριέλ Μπόριτς να αναδεικνύεται τελικά νικητής.⠀

Στις 19 Δεκεμβρίου 2021, την ημέρα των προεδρικών εκλογών στη Χιλή, κυκλοφόρησαν φήμες για εταιρικό μποϊκοτάζ υπέρ του δεξιού υποψηφίου. Καθώς περνούσε η μέρα,  οι φήμες αυτές επιβεβαιώθηκαν: ιδιωτικές εταιρείες λεωφορείων είχαν διακόψει τα δρομολόγια προς τις εργατικές συνοικίες του Σαντιάγο και άλλων πόλεων, εμποδίζοντας πιθανούς ψηφοφόρους της αριστεράς να φτάσουν στις κάλπες. Χιλιάδες άνθρωποι έμειναν να περιμένουν στις στάσεις των λεωφορείων, ενώ εμφανίστηκαν φωτογραφίες που έδειχναν λεωφορεία σταθμευμένα στα γκαράζ των εταιρειών. Για να ψηφίσουν στο Σαντιάγο, οι άνθρωποι έπρεπε να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις, με την θερμοκρασία στα ύψη, μέχρι και πάνω από 35 βαθμούς Κελσίου.

Ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Χιλή δεν αφορούσε απλώς το ποιος θα καταλάβει το προεδρικό αξίωμα. Αφορούσε την τύχη της διαδικασίας συνταγματικής μεταρρύθμισης που ξεκίνησε μετά τη μαζική εξέγερση του 2019. Από το πραξικόπημα κατά της σοσιαλιστικής κυβέρνησης του Σαλβαδόρ Αλιέντε το 1973, η Χιλή υπήρξε εργαστήριο νεοφιλελεύθερων πολιτικών, με κυριότερες τις ιδιωτικοποιήσεις και τις πολιτικές λιτότητας. Οι μεταφορές δεν αποτέλεσαν εξαίρεση, με τις ιδιωτικές εταιρείες λεωφορείων να αναλαμβάνουν την ευθύνη για την κάλυψη της μεταφοράς εκατομμυρίων πολιτών στο οδικό δίκτυο της χώρας.

Χάρη τόσο στην ταχεία ανταπόκριση των κινημάτων όσο και στην αξιόπιστη εξυπηρέτηση που παρείχαν τα εναπομείναντα συστήματα δημόσιων μεταφορών, πολλοί από τους πολίτες που είχαν μείνει πίσω από τις ιδιωτικές εταιρείες λεωφορείων κατάφεραν να πάνε στις κάλπες. Η διαμάχη για τις δημόσιες συγκοινωνίες την ημέρα των εκλογών αποτέλεσε μια μικρή μονάχα εκδήλωση της ευρύτερης σύγκρουσης μεταξύ του νεοφιλελεύθερου μοντέλου και μιας εναλλακτικής λύσης που θεωρεί κεντρικό το ρόλο του δημόσιου τομέα ως εγγυητή της δημοκρατίας.

Δεν ήταν μόνο ο Μπόριτς που κέρδισε εκείνη την ημέρα, αλλά η ίδια η συνταγματική διαδικασία και η δημοκρατία. Η νίκη αυτή ανοίγει τη δυνατότητα να αντιληφθούν συνολικά οι πολιτικές ηγεσίες ότι τα κοινωνικά δικαιώματα, όπως οι μεταφορές, ως υπηρεσίες εγγυημένες από το κράτος, πρέπει να προστατεύονται και να μην γίνονται βορά στις διαθέσεις σκοτεινών συμφερόντων.