Ανζελίκ Κουρούνη: Σίγησε μια εμβληματική φωνή του αγώνα κατά της Χρυσής Αυγής
«Έφυγε» από τη ζωή μια κορυφαία, πολύ δραστήρια και πολυσχιδής προσωπικότητα στον αγώνα για την ανάδειξη των εγκλημάτων της εγκληματικής οργάνωσης στην Ευρώπη.
Ντοκιμενταρίστα, παραγωγός, συγγραφέας, ανταποκρίτρια στην Ελλάδα πολλών γαλλόφωνων Μέσων και μία εμβληματική «φωνή» στον αγώνα ενάντια στη Χρυσή Αυγή, η Ανζελίκ Κουρούνη έφυγε από τη ζωή. Το τελευταίο διάστημα έπασχε από καρκίνο.
Η ίδια μαζί με τον σύντροφό της και στενό συνεργάτη της Θωμά Ιακόμπι και μία μικρή, αφοσιωμένη ομάδα συνεργατών ξεσκέπασαν τη δράση της «Χρυσής Αυγής» με το πρώτο της ντοκιμαντέρ το 2016 «Χρυσή Αυγή. Μια προσωπική υπόθεση» (για το οποίο συγκέντρωνε στοιχεία από το 2009).
Το δεύτερο («Χρυσή Αυγή. Υπόθεση όλων μας» 2021) ήταν η μοναδική ταινία που έγινε για τη δίκη της Χρυσής Αυγής, παρακολουθώντας πιστά τα γεγονότα από την αρχή μέχρι τις 12 Οκτωβρίου 2020 όταν η ηγετική ομάδα του μορφώματος, που ήδη πέντε μέρες νωρίτερα είχε αναγνωριστεί στο εφετείο ως «εγκληματική οργάνωση», οδηγήθηκε στη φυλακή. Η ταινία αυτή ήταν έργο ζωής για την πολυβραβευμένη Ανζελίκ Κουρούνη. Πρόκειται για μια συνταρακτική μαρτυρία για τον πολύμορφο αγώνα που έδωσαν οι αντιφασίστες στην Ελλάδα μέχρι οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής να βρεθούν στον φυσικό τους χώρο, τη φυλακή.
Μιλώντας στο Ευρωκοινοβούλιο, για το έργο της, είχε τονίσει μεταξύ άλλων: «Κανείς στην Ευρώπη δεν έχει καταλάβει τη σημασία αυτής της δίκης, είναι η πρώτη φορά που στο εδώλιο κάθεται μια ολόκληρη κοινοβουλευτική ομάδα νόμιμα εκλεγμένη σε κανονικές εκλογές». Πρόσθεσε ότι η ταινία περιγράφει επίσης «την ιστορία μιας μάνας που έχασε τον γιο της και τα έδωσε όλα για να βρεθούν πίσω από τα κάγκελα όχι μόνο ο δολοφόνος του, αλλά όλη η οργάνωση».
Η Ανζελίκ και η ομάδα της πλήρωσαν βαρύ τίμημα, αφού οι φασίστες δεν έμειναν μόνο στις φραστικές απειλές εναντίον τους, αλλά χτύπησαν ανηλεώς τον συνεργάτη της Τομά Ζακομπί δύο φορές, το 2019 και το 2020. Η ίδια έχει δεχτεί απειλές, ενώ ο εξοπλισμός του συνεργείου τους έχει κλαπεί και καταστραφεί. «Στην πρώτη μου ταινία είχα τρία μικρά παιδιά, εγώ έφαγα ξύλο, σ’ αυτήν εδώ ο Θωμάς δυο φορές έφαγε ξύλο, υπήρχε ένας κίνδυνος, αλλά, όπως λέει κι ο Θωμάς, “φοβόμαστε, ακόμα και τώρα, αλλά αυτός ο φόβος, αυτή η οργή, θα τους γίνει αγγούρι. Δεν θα κάνουμε ποτέ πίσω”», είχε δηλωσει χαρακτηριστικά η ίδια.
«Έστω κι ένας ν’ αλλάξει γνώμη, τότε άξιζε…»
Σε συνέντευξή της στην «Εφημερίδα των Συντακτών» και τη Λήδα Γαλανού, η Ανζελίκ Κορούνη είχε πει για την ταινία της:
«Αν ο κόσμος δει την ταινία και κλάψει, αν τραγουδήσει, τότε άξιζε. Εγώ ευελπιστώ –μου το κράτησαν ορισμένες ομάδες αντιεξουσιαστών και αριστερών μανιάτικο– ότι την ταινία μου θα πάω να την παίξω σε πόλεις ακροδεξιές, με δημαρχίες ακροδεξιές. Το σημαντικό είναι να πας εκεί όπου δεν περνά ο λόγος σου, εκεί όπου δεν γνωρίζουν ότι ένας μετανάστης μπορεί να προσφέρει, ότι η Ακροδεξιά αποτελεί κίνδυνο για δικαιώματα εργατών, γυναικών. Εκεί μπορείς να μιλήσεις και να μετατοπίσεις όχι βέβαια στελέχη, αλλά ψηφοφόρους. Έστω κι ένας ν’ αλλάξει γνώμη, τότε άξιζε. Ελπίζω να είναι ακόμα λιγότεροι οι οπαδοί που σκέφτονται “ίσως να μην είναι τόσο κακιά η Χ.Α.}, τότε άξιζε. Να μπεις φασίστας και να βγεις προβληματισμένος τουλάχιστον. Αν το νιώσει αυτό έστω ένας ή μία, κερδίσαμε».
Η Ανζελίκ Κουρούνη γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Γαλλία αλλά έλεγε: «Δεν είμαι Ελληνογαλλίδα. Είμαι Ελληνίδα της διασποράς. Γέννημα-θρέμμα γαλλικής παιδείας, αλλά με ελληνική καταγωγή».
Είχε αποφοιτήσει από το Ινστιτούτο Προηγμένων Διεθνών Σπουδών της Σορβόννης και πήρε και πτυχίο ιστορίας από το Paris VIII. Ήταν ανταποκρίτρια για την Ελλάδα και τα Βαλκάνια για διάφορα γαλλόφωνα Μέσα: La Libre Belgique, les DNA, Politis, Charlie Hebdo, Le Quotidien de l’Art, Radio-France, RTBF, RTSR, TV5, Medi1, CBC.
