Φ. Δεληβοριάς: «Τα “κακά” τραγούδια είναι επιθετικά πια, σεξιστικά, ομοφοβικά & ρατσιστικά» (Video)
«Ο ακροατής αυτό που θέλει από τον καλλιτέχνη θέλει να είναι ο εαυτός του», τόνισε μεταξύ άλλων ο Φοίβος Δεληβοριάς.
Ο αγαπημένος καλλιτέχνης Φοίβος Δεληβοριάς, βρέθηκε καλεσμένος στην ΕΡΤ και την εκπομπή Στούντιο 4 με αφορμή τη νέα του μουσική εκπομπή 24 επεισοδίων με τίτλο «Τα Νούμερα».
Μιλώντας για την μουσική που έχει αλλάξει κατά πολύ τα τελευταία χρόνια είπε ότι η κακή μουσική είναι σημείο των καιρών και μια περαστική τάση, ενώ μιλώντας για την κόρη του είπε ότι του άλλαξε τη ζωή.
Αναλυτικά όσα είπε:
«Μέχρι να γεννηθεί ένα παιδί παραμένεις ο ίδιος παιδί, ανικανοποίητο παιδί που δεν μπορεί να χωρέσει τα όνειρά σου. Με το παιδί επειδή πια αφηγείσαι μια ιστορία και η ίδια σε παρατηρεί ως boomer».
«Τώρα το σκουπίδι τα τελευταία χρόνια έχει αποκτήσει μια επιθετική και κυνική μορφή. Είναι τόσο πολύ σεξιστικά και ομοφοβικά και ρατσιστικά όλα αυτά τα τραγούδια. Είμαι 17 χρονών και το όνειρό μου είναι σακούλια με χιλιάρικα. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι σημείο των καιρών που έχει να κάνει και με την παγκόσμια κατάσταση και με τον τρόπο που μεγαλώνουν αυτά τα παιδιά. Την ίδια στιγμή υπάρχει ο Λεξ και γεμίζει με 25.000 άτομα ας πούμε το γήπεδο του Πανιωνίου και ένα σωρό άλλο παιδιά που κάνουν καταπληκτικά πράγματα. Δεν παύω να εκπλήσσομαι με υπέροχα πράγματα, που κυκλοφορούν.
Σκουπίδι είναι αυτό που αποβάλλεται εύκολα από τη ζωή και την πραγματικότητα. Η ζωή αλλάζει συνέχεια προσωπεία και μορφές. Κάποια πράγματα στην πορεία πετάγονται και είναι καλά να θυμόμαστε πόσο γελοίοι ήμασταν. Είναι μια τάση, κάτι το περαστικό. Τα πράγματα που διαρκούν δεν είναι το να είσαι έτσι ντυμένος, να αποκαλείς έτσι στα κορίτσια και να προχωράς με σακούλες και λεφτά. Αυτό ήταν πάντα ένα γραφικό προσωπείο κάποιου που θέλει να το παίξει μάγκας. Στο επίπεδο των αξιών είναι κάτι που θα σβηστεί εύκολα!».
Μιλώντας για τις ετικέτες που ορισμένοι βάζουν στους καλλιτέχνες είπε χαρακτηριστικά: «Γενικώς πιστεύω ότι τα στρατόπεδα και οποιαδήποτε ετικέτα βοηθάνε πιο πολύ τους τρίτους, για εμάς τους ίδιους δεν λένε κάτι.
Γιατί μπορεί ένα μεσημέρι να θέλεις να εκφραστείς όπως εκφραζόταν ο παππούς σου και το επόμενο πρωί να πεις ένα ξένο τραγούδι βασισμένο στα εφηβικά σου ακούσματα. Ο ακροατής αυτό που θέλει από τον καλλιτέχνη θέλει να είναι ο εαυτός του.
Το σώμα σου είναι το στυλ σου».
