«Κανένας Μόνος, Καμία Μόνη» – Μια μελωδική «κραυγή» κατά της βίας από τη Ματούλα Ζαμάνη
ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

«Κανένας Μόνος, Καμία Μόνη» – Μια μελωδική «κραυγή» κατά της βίας από τη Ματούλα Ζαμάνη

SHARE THIS

Ένα τραγούδι λεπίδα, για όσους έχουν γίνει ρομπότ και με μεταλλική οξυδωμένη καρδιά κρίνουν, προσβάλλουν, ποτέ δεν απολογούνται, και φυσικά ποτέ δεν κάνουν τίποτα.

Η αγαπημένη ερμηνεύτρια, Ματούλα Ζαμάνη, με το νέο της τραγούδι, ενώνει τη φωνή της με την κοινωνία και τραγουδά «Κανένας Μόνος – Καμία Μόνη» και στέκεται δίπλα στα θύματα βίας, έμφυλης και μη, ενώ το μήνυμά της είναι πως κοιτάμε προς το φως, αφήνοντας μια χαραμάδα ελπίδας.

Το τραγούδι της αυτό είναι μια απάντηση απέναντι στις διάφορες φωνές που προσπαθούν να επιρρίψουν ευθύνες στα θύματα χρησιμοποιώντας «επιχειρήματα» όπως «τι γύρευε εκεί τέτοια ώρα», ενώ δηλώνει πως κανείς δεν είναι μόνος και καμία δεν είναι μόνη απέναντι στην κακοποίηση.

Πιο συγκεκριμένα, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται στην περιγραφή του τραγουδιού, «αυτό είναι ένα μήνυμα. Ένα τραγούδι λεπίδα, για όσους έχουν γίνει ρομπότ και με μεταλλική οξυδωμένη καρδιά κρίνουν, προσβάλλουν, ποτέ δεν απολογούνται, και φυσικά ποτέ δεν κάνουν τίποτα. Όπως και να έχει, με όποιο τίμημα, κοιτάμε προς το φώς».

Ένας στίχος που εμφανώς δε μιλά για την έμφυλη βία, αλλά για την αστυνομική, είναι το «Στα Εξάρχεια τι θέλει ένα παιδί;», αναφερόμενη προφανώς στη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, από τον ειδικό φρουρό Επαμεινώνδα Κορκονέα.

Στίχοι και μουσική είναι της ίδιας της ερμηνεύτριας, ενώ όπως αναφέρεται στο video clip που αναρτήθηκε στο Youtube, το ορχηστρικό είναι αυτοσχεδιαστικά θέματα της Αραβικής παράδοσης.

Στίχοι:

Γιατί μίλησε; Γιατί ήταν εκεί; Γιατί πήγε στη θάλασσα; Τα ήθελε και τα ‘παθε κι αυτή..

Γιατί μπλέχτηκε; Γιατί είναι προκλητική; Γιατί τώρα θυμήθηκε; Στα Εξάρχεια τι θέλει ένα παιδί;

(·Οι φωνές μας δε θα σωπάσουν, Κανένας μόνος καμία μόνη θα ουρλιάζουν·)

Γράφει η ανταποκρίτριά μας, Romulea Bulbocodium: Αυτό είναι ένα μήνυμα. Ένα τραγούδι λεπίδα, για όσους έχουν γίνει ρομπότ και με μεταλλική οξυδωμένη καρδιά κρίνουν, προσβάλλουν, ποτέ δεν απολογούνται, και φυσικά ποτέ δεν κάνουν τίποτα.

Όπως και να έχει, με όποιο τίμημα, κοιτάμε προς το φώς.

Exit mobile version