Ναζίμ Χικμέτ: Ο ποιητής που μας έμαθε «να αγαπάμε κάθε μέρα λίγο περισσότερο»
ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ

Ναζίμ Χικμέτ: Ο ποιητής που μας έμαθε «να αγαπάμε κάθε μέρα λίγο περισσότερο»

SHARE THIS

Η επιθυμία του να ταφεί κάτω από ένα πλάτανο σ' ένα οποιοδήποτε νεκροταφείο της Μικράς Ασίας δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα

Ήταν 15 Ιανουαρίου 1902, όταν γεννήθηκε ο Τούρκος κομμουνιστής ποιητής Ναζίμ Χικμέτ. Ο Ν. Χικμέτ εντάσσεται στο παράνομο Κομμουνιστικό Κόμμα της Τουρκίας το 1923, διώκεται για τις ιδέες του και το 1938 καταδικάζεται σε 40 χρόνια φυλακή.

Κάτω από την πίεση της διεθνούς κατακραυγής, το καθεστώς αναγκάζεται να τον απελευθερώσει το 1950 και αφού είχε ξεκινήσει απεργία πείνας. Την ίδια χρονιά, τιμάται με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης. Ωστόσο, παρακολουθείται συνεχώς.

Το 1951 αποφυλακίστηκε μετά την αμνηστία που χορήγησε στους πολιτικούς κρατούμενους η νέα κυβέρνηση του Αντνάν Μεντερές (ιδεολογικού προγόνου του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογκάν). Τον ίδιο χρόνο, εγκατέλειψε την Τουρκία και εγκαταστάθηκε εκ νέου στη Μόσχα. Το 1956, λίγο μετά την έναρξη του απελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο, ζήτησε από τους Τουρκοκυπρίους να ζήσουν ειρηνικά με τους Ελληνοκυπρίους και να υποστηρίξουν τον αγώνα τους για την αποτίναξη της Βρετανικής Κατοχής στο νησί.

Ο Ναζίμ Χικμέτ Ραν πέθανε στη Μόσχα από καρδιακή προσβολή και τάφηκε στο ονομαστό κοιμητήριο της ρωσικής πρωτεύουσας Νοβοντονίτσκι. Το 2009 του αποδόθηκε η τουρκική ιθαγένεια, η οποία του είχε αφαιρεθεί το 1959. Η επιθυμία του να ταφεί κάτω από ένα πλάτανο σ’ ένα οποιοδήποτε νεκροταφείο της Μικράς Ασίας δεν έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα.

“Χιονίζει τη νύχτα και άλλα ποιήματα”

Το ξέρουμε κι οι δύο, αγαπητή μου,
πως μας έμαθαν
να πεινάμε και να κρυώνουμε
να πεθαίνουμε από την κούραση
και να ζούμε χώρια.
Δεν έχουμε αναγκαστεί ακόμη να σκοτώσουμε,
δεν μα έτυχε ακόμη να πεθάνουμε.
Το ξέρουμε κι οι δύο, αγαπητή μου,
πως μπορούμε να μάθουμε στους άλλους
να μάχονται για τους δικούς μας
και να αγαπάμε κάθε μέρα λίγο περισσότερο,
κάθε μέρα λίγο καλύτερα…
Όπως ο Κερέμ
Είναι βαρύς ο αγέρας σαν μολύβι
Φωνάζω, φωνάζω, φωνάζω
Ελάτε γρήγορα σας φωνάζω
Να λειώσουμε το μολύβι
Κάποιος μου λέει
Φωτιά θα πάρεις απ’ την ίδια σου φωνή
Θα γίνεις στάχτη
Στάχτη σαν τον Κερέμ
Που κάηκε απ’ τον έρωτά του

Και εγώ του λέω

Ας καώ, ας γίνω στάχτη σαν τον Κερέμ

Αν δεν καώ εγώ

Αν δεν καείς εσύ

Με πληροφορίες από το Sansimera.gr, το frapress και το 902.gr

Exit mobile version