Ο Σταμάτης Μορφονιός στέκεται απέναντι στους κυρ-Παντελήδες αυτού του κόσμου με ένα κομμάτι- γροθιά στο στομάχι

Ο Σταμάτης Μορφονιός, στο νέο του κομμάτι διάρκειας μόλις τεσσάρων λεπτών, καταφέρνει να περιγράψει τους κυρ -Παντελήδες αυτού του και να στείλει ηχηρό μήνυμα κατά του φασισμού και της ανθρωποφαγίας.

Για ακόμη μία φορά ένα κομμάτι του γροθιά στο στομάχι με ανατρεπτικούς στίχους που περικλείουν πολλαπλά νοήματα, με ευθείες αναφορές στην ελληνική πραγματικότητα.

Οι στίχοι

Φταίνε οι νέοι που είναι αντάρτες
φταίνε οι γυναίκες για τον βιαστή
φταίνε οι ξένοι, φταίνε οι πουτάνες
όλοι μας φταίμε με όχι εσύ.
–
Έκλεψες όνειρα, πάτησες πτώματα
μέχρι μάς έφερες και τους ναζί
μόνο η ζωούλα σου και το σπιτάκι σου
και πέρα βρέχει κυρ Παντελή.
–
Πολλά ανεχτήκαμε από το σινάφι σου
φτήνια, μιζέρια, ρουφιανιά και χολή
σφιξ’ την γραβάτα σου μπας και γλυτώσουμε
και σάλτα γ@.ήσου πια κυρ-Παντελή.
–
Δίπλα σου φόνοι κι εσύ….τουμπεκί
είσαι μια αγιάτρευτη κρυφή πληγή.
Σπιτάκι, δουλίτσα, τι-βι και βολή
η σιωπή σου είναι συνενοχή.
–
Καίγεται ο κόσμος κι εσύ προσοχή
δε σταμάτησες όμως εκεί.
Σκοτώνεις στο ξύλο τον Ζακ και σκουπίζεις τα αίμα του απ’ το μαγαζί.
Το μαχαίρι στον Παύλο το κρατούσες μαζί με το κάθαρμα εκείνο τον νεοναζί.
Σφάζεις γυναίκες που δείχνουν πυγμή
γιατί…”όλοι μας ζούμε για μία τιμή”
και μετά προσκυνάς την τι-βι.
–
Καμαρώνεις τους φόνους σου σε χάϊ ντεφινί
και μετά φαγητό και στον θεό προσευχή
και νανάκια γλυκά χωρίς καμιά ενοχή
και το άλλο πρωί, ξανά απ’ την αρχή.
–
Καίγεται ο κόσμος κι εσύ τουμπεκί
μαυραγορίτης όπως στην κατοχή
μια ευκαιρία ζητάς να σου κάτσει η καλή
κι άμα έρθει η ώρα θα τους δείξεις εσύ.
–
Ένα όρθιο κουφάρι δίχως ψυχή.
Σιωπηλέ της ιστορίας πρωταγωνιστή.
Τα τέρατα όλου του κόσμου που πατήσαν στη γη
σφάξαν λαούς κι ακόμα σφάζουν με την δική σου ανοχή.
–
Κι εσύ γερολαδάς θαμμένος μέσα σε μαγαζί
ταγματασφαλίτης που ζητάει λαιμό κομμουνιστή
χαφιεδόμουτρο στην χούντα με φτιαξιά βασανιστή
κι εκαμίτης που ψοφάει για ξύλο και καταστολή.
–
Κομματόσκυλο υπάκουο στου αρχηγού τη γραμμή
ικανός για τα πάντα, στην κατάλληλη τιμή
ανθρωπάκι που ανήκει σε ανθρωποφάγα φυλή
ένας χέστης δειλός που χαϊδεύει ναζί.
–
Ρίχνεις φόλες, καις τα δάση, και αρπάζεις τη γη
κι όλα καλώς καμωμένα αρκεί κανείς να μην σε δει
σε αηδιάζει των gay το ερωτευμένο φιλί
να παν στον διάολο όλοι οι ανώμαλοι και οι διαφορετικοί.
–
Περιμένεις την κατάλληλη στιγμή
ακόμα λίγο σιωπηλός, ακόμα λίγο υπομονή
και που θα πάει… θα έρθει.. δε μπορεί…
εκείνη η μέρα που ονειρεύεσαι να φέρεις προκοπή.
–
Μα είσαι γελασμένος κυρ-Παντελή…
μα είσαι γελασμένος κυρ-Παντελή…
έχει σωθεί πια η υπομονή…
έχει σωθεί πια η υπομονή…
έχει σωθεί πια η υπομονή γι’ αυτό σάλτα γ@ξκδσου πια κυρ Παντελή..
–