Στέλιος Τσουκιάς στη ROSA: «Να αποδοθεί δικαιοσύνη για τον Ζακ Κωστόστουλο»
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του single «Το Φρικιό», που αναφέρεται στον Ζακ Κωστόπουλο, ο Στέλιος Τσουκιάς μιλά στο rosa.gr για την επικαιρότητα, τις παρακολουθήσεις, την ακρίβεια, τις εξώσεις, την αλληλεγγύη, όσας μας απασχολούν καθημερινά, αλλά και την αντιμετώπιση της κυβέρνησης προς τον καλλιτεχνικό χώρο συνολικά.
Στέλιο, τι νιώθεις αυτή την περίοδο με όλα όσα βλέπουν το φως της δημοσιότητας, από το κύκλωμα στον Κολωνό, τις παρακολουθήσεις και τις υποκλοπές, την ακρίβεια, το περιστατικό με την επιχείρηση της βίαιης έξωσης συνταξιούχου δημοσιογράφου στου Ζωγράφου. Τι συναισθήματα σου γεννούν όλα αυτά;
Αποκρουστικά. Θυμό, αναστάτωση, ανησυχία και θλίψη. Ευτυχώς έχω φροντίσει να ενημερώνομαι από το διαδίκτυο από sites που βλέπω να σέβονται τη δημοσιογραφία και την αποτύπωση της αλήθειας αλλιώς θα ένιωθα και φοβερή μοναξιά αν έβλεπα τηλεόραση με τόση ψευτιά και τόσο λαϊκισμό. Τα ζοφερά συμβάντα τρέχουν με τόση ταχύτητα που προσπαθώ από ένστικτο σωτηρίας να στρέφω τον φακό στη φωτεινή πλευρά. Σκέφτομαι τι να έχει κάνει αυτούς τους ανθρώπους να φέρονται έτσι. Τι να έχουν ζήσει για να βλέπουν τη ζωή με αυτό το μάτι και να καταστρέφουν ζωές άλλων ανθρώπων. Γιατί περί αυτού πρόκειται. Κανείς δεν ξέρει πόσα χρόνια θα χρειαστούν για να αρχίσει να ζει μία φυσιολογική ζωή η 12χρονη. Κι αν συμβεί ποτέ σε αυτή τη ζωή. Το ίδιο και για τους πολιτικάντηδες. Είναι βουτηγμένοι στον ναρκισσισμό τους. Πρέπει να γυρίζουν όλα γύρω απ’ αυτούς και το συμφέρον τους. Θα μας παρακολουθήσουν, θα πετάξουν ανθρώπους έξω απ΄το σπίτι τους και ό,τι άλλο ακόμα δεν έχουμε δει, απλά γιατί απέχουν συναισθηματικά απ’ τη ζωή αυτή. Ό,τι φάνε κι ό,τι πιούνε.
Τέσσερα και πλέον χρόνια από τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Θα αποδοθεί πιστεύεις δικαιοσύνη; Θα μάθουμε ποτέ τι ακριβώς συνέβη και κάτω από ποιες συνθήκες;
Γι’ αυτό παλεύουμε όλοι. Για να αποδοθεί. Εδώ μιλάμε για πολύπλοκο κύκλωμα. Δεν πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη μόνο για τους συγγενείς των αδικοχαμένων και βίαια δολοφονημένων ανθρώπων, αλλά για όλους μας. Μας το χρωστάνε και μας το χρωστάμε. Χρειαζόμαστε την προοπτική και την ελπίδα. Αν δεν μπορούν να μας την παρέχουν πρέπει να την δημιουργήσουμε μόνοι μας. Ευτυχώς που υπάρχει η τέχνη να μας ανακουφίζει και να ανατινάζει βαθιά θαμμένα συναισθήματα που πρέπει να εκδηλωθούν. Αλλιώς αν περιμέναμε από την Πολιτεία να πράξει τα δέοντα, θα σκάγαμε σε μια γωνιά. Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο αποφάσισα να κυκλοφορήσω το «Φρικιό».
Πηγαίνοντας λίγο πίσω, είσαι ικανοποιημένος από το πώς αντιμετώπισε η Πολιτεία το πλήγμα που υπέστη η πολιτιστική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της πανδημίας; Έχει αλλάξει τίποτα από τότε στο κομμάτι της στήριξης;
Είναι οφθαλμοφανές ότι οι καλλιτέχνες ήταν και είναι «αγκάθι» για το σύστημα. Απλά μας το επιβεβαίωσαν περήφανα μέσα στην πανδημία. Υπήρξε προσπάθεια καταστολής της έκφρασης για τα όσα ήθελαν να περάσουν κάτω απ΄το τραπέζι. Όμως, η τέχνη πάντα βρίσκει τον τρόπο να βγει και από μία κλειδαρότρυπα. Είναι μεγαλύτερη από την όποια φιλοδοξία του καθένα να ασκήσει εξουσία και να επιβληθεί. Αυτό φάνηκε από τα γεμάτα θέατρα και στάδια το καλοκαίρι που μας πέρασε. Υπήρχε έκρηξη και το χάρηκα πολύ.
«Θα μας παρακολουθήσουν, θα πετάξουν ανθρώπους έξω απ΄το σπίτι τους και ό,τι άλλο ακόμα δεν έχουμε δει, απλά γιατί απέχουν συναισθηματικά απ’ τη ζωή αυτή. Ό,τι φάνε κι ό,τι πιούνε»
Προσωπικά, πως σε επηρέασε ψυχολογικά και επαγγελματικά η πανδημία και η καραντίνα;
Με επηρέασε και σε επαγγελματικό και σε προσωπικό επίπεδο. Απ΄τη μία έγραψα πολλούς στίχους με ό,τι σκέψη και συναίσθημα μου ερχόταν, απ΄την άλλη βάλτωσα που δεν μπορούσα να μοιραστώ την ενέργεια. Παίζαμε σε μια οθόνη. Λες και βλέπαμε μετά αποκαλυπτική ταινία. Θέλω πάντα στο ταμείο της ημέρας να κρατάω τα θετικά. Μάζεψα πολύ υλικό και ήδη έχω ολοκληρώσει τον δεύτερο δίσκο που είναι έτοιμος να ταξιδέψει.
«Γι’ αυτό παλεύουμε όλοι. Για να αποδοθεί για τον Ζακ. Εδώ μιλάμε για πολύπλοκο κύκλωμα. Δεν πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη μόνο για τους συγγενείς των αδικοχαμένων και βίαια δολοφονημένων ανθρώπων, αλλά για όλους μας»
Τι σημαίνει για σένα «αλληλεγγύη»;
Αγάπη προς τους συνανθρώπους μας. Η μείωση της υποκρισίας και η αύξηση της αυτοκριτικής δεν μπορεί παρά να έχουν μόνο ευεργετικά αποτελέσματα στην συμπεριφορά μας απέναντι στους άλλους. Έτσι γεννιέται και αυτόματα η αλληλεγγύη. Δεν είμαστε μόνοι μας πάνω σε αυτό τον βράχο. Συμπρωταγωνιστούμε καθημερινά με εκατοντάδες υπάρξεις. Ας γίνουμε ένα μωρέ. Τσάμπα είναι.
Υπάρχει κάποιος στίχος με το οποίο ταυτίζεσαι περισσότερο; Που τον φέρνεις συχνά στο μυαλό σου;
Οι στίχοι είναι όλη μέρα μέσα στις σκέψεις μου. Κάθε στιγμή που έρχεται και φεύγει ντύνεται με κάποιο τραγούδι. Αφού με πειράζουν οι φίλοι και μου λένε πώς γίνεται να θυμάμαι τόσους στίχους καθημερινά. Όταν χάνω το κέντρο μου πάντα σκέφτομαι τον στίχο του Γιάννη Αγγελάκα: «βάλε φωτά σ ‘ό,τι σε καίει σ ’ό,τι σου τρώει την ψυχή, είναι η αγάπη ένα ταξίδι από γιορτή σε γιορτή». Νομίζω ότι όσους δίσκους και να φτιάξω, πάντα θα βρίσκει χώρο η «Γιορτή» στις live εμφανίσεις μου για να με λυτρώνει και να με τινάζει στον αέρα.
«Είναι οφθαλμοφανές ότι οι καλλιτέχνες ήταν και είναι «αγκάθι» για το σύστημα. Απλά μας το επιβεβαίωσαν περήφανα μέσα στην πανδημία»
Που σε βρίσκουμε αυτό το διάστημα και τι σχεδιάζεις για τη συνέχεια;
Στο home studio που έχω φτιάξει στο Θησείο. Σκαλίζω διάφορα αλλά έχω τελειώσει με τις ηχογραφήσεις του δεύτερου δίσκου. Πέρασε περίπου ενάμισης χρόνος που άρχισα να φτιάχνω το album παρέα με τον Κώστα Γεωργιάδη. Τον Δεκέμβριο θα κυκλοφορήσουμε και μια διασκευή σε ένα τραγούδι του Παύλου Σιδηρόπουλου και με το καλό θα εκδοθούν και τα υπόλοιπα απ’ τη νέα χρόνια μαζί με αρκετές live εμφανίσεις. Ραντεβού στις μουσικές!
