Στο Sound of Metal η απώλεια της ακοής δεν είναι αναπηρία
Το μεγάλο δίλημμα για τον Ρούμπεν ήταν να αποδεχτεί την νέα πραγματικότητα ή να θυσιάσει τα πάντα για μια ευκαιρία να επανενταχθεί στην προηγούμενη ζωή.
Η ταινία του Ντάριους Μάρντερ έχει αποσπάσει 6 υποψηφιότητες Όσκαρ, με τον παραγωγό να τονίζει ότι έκανε αυτήν την ταινία για να βοηθήσει ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα ακοής και προσπαθούν να προσαρμοστούν σε μία νέα πραγματικότητα.
Η ταινία Sound of Metal αποτελεί ένα σύγχρονο, μουσικό και περιπετειώδες δράμα το οποίο ξεκινά με τον Ρούμπεν, τον ντράμερ πρωταγωνιστή της ταινίας (Riz Ahmed) να παίζει μουσική σε διαρκώς αυξανόμενη ένταση, με το τατουάζ στο στήθος του να γράφει «Please Kill me». Την ίδια στιγμή, η Λου (Olivia Cooke) μία ατρόμητη τραγουδίστρια και σύντροφός του, φωνάζει δαιμονικά στο μικρόφωνο σε ένα κρεσέντο κακοφωνίας.
Λίγες σκηνές αργότερα ο Ρούμπεν θα ξυπνήσει αντιλαμβανόμενος ότι χάνει την ακοή του, με τη ζωή του να αλλάζει για πάντα. «Προσπαθήσαμε να βάλουμε τον ήχο να ακουστεί εσωτερικά, μέσα μας, για να δούμε πως είναι η αίσθηση τη στιγμή που αρχίζει κάποιος να χάνει σταδιακά την ακοή του» τονίζει ο Μάρντερ με συνέντευξή του στο Dazed. Οι περισσότεροι από τους ηθοποιούς είναι στην πραγματικότητα κωφοί με τον Μάρντερ να έχει μπει τόσο μέσα στο πετσί του ρόλου του Ρούμπεν που έμαθε νοηματική για να συνεννοείται μαζί τους.
Με την Λου να αλλάζει πορεία και τον Ρούμπεν να πηγαίνει σε ένα κέντρο απεξαρτημένων κωφών για να προσαρμοστεί στην νέα κατάσταση, η ζωή του ζευγαριού αλλάζει ριζικά. Πρώην τοξικομανής, ο πρωταγωνιστής αναγκάζεται για ένα διάστημα να μείνει μόνο με τις σκέψεις του, χωρίς τηλέφωνο και χωρίς καμία επικοινωνία με τον έξω κόσμο, με την Λου να έχει φεύγει στο Παρίσι στο σπίτι του ευκατάστατου πατέρα της μέχρι να βρει τα πατήματα της. «Το πραγματικό ζήτημα ήταν να δείξουμε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν οι πρωταγωνιστές, πώς άλλαξε η ζωή τους ξαφνικά, τα εμπόδια που κλήθηκαν να ξεπεράσουν αλλά και τη δύναμη που κρύβουμε οι άνθρωποι μέσα μας» υπογραμμίζει ο Μάρντερ. «Έκανα πολλά λάθη προσπαθώντας να δημιουργήσω αυτήν την ταινία γιατί δούλευα μέσα σε ένα εντελώς ξένο για εμένα περιβάλλον. Έμαθα πολλά και από τους ηθοποιούς και από όλη την ομάδα παραγωγής και νομίζω κάναμε ό,τι καλύτερο μπορούσαμε».
Το μεγάλο δίλημμα για τον Ρούμπεν ήταν να αποδεχτεί την νέα πραγματικότητα ή να θυσιάσει τα πάντα για μια ευκαιρία να επανενταχθεί στην προηγούμενη ζωή, αγοράζοντας τα πανάκριβα εμφυτεύματα τα οποία ξεγελούν με έναν τρόπο τον εγκέφαλο να αντιλαμβάνεται τους ήχους. Μία επιλογή που όμως απειλούσε το σκοπό της ύπαρξης της κοινότητας μιας και τόνιζε στα άτομα την αναπηρική φύση της κώφωσης στο μοναδικό μέρος όπου δεν χρειαζόταν κανείς την ακοή του για να ζήσει με ασφάλεια. «Από την αρχή της ταινίας δώσαμε έμφαση στις εκφράσεις του προσώπου του Ρούμπεν για να δείξουμε τη σημασία του βλέμματος και όλα τα συναισθήματα που εκφράζονται μέσα από αυτό» σημείωσε ο Μάρντερ.
Το Sound of Metal προσπαθεί να δείξει τη σημασία της διαφορετικότητας. «Δεν είναι ένα φιλμ για τους κωφούς, αλλά μια προσπάθεια να μπούμε στην καθημερινότητά τους μέσα από την δική μας κουλτούρα της αυτοτέλειας σε έναν κόσμο που οφείλουμε να τον ακούσουμε για ν’ ακουστεί, να γίνουμε ένα».
