Του Ηλία Φραγκούλη
Η ιδέα της σειράς έρχεται από την Ισπανία και το 2001, καθώς μιλάμε για ένα «remake» του μακροβιότατου «Cuéntame Cómo Pasó», που συνεχίζεται ακόμα με επιτυχία στην πατρίδα του, ενώ έχει γνωρίσει ήδη και τοπικές προσαρμογές σε Πορτογαλία, Ιταλία και Αργεντινή, με την Ελλάδα να παίρνει τη σκυτάλη από τις 15 Οκτωβρίου στην ΕΡΤ1 (κάθε Πέμπτη και Παρασκευή, στις 22:00).
Δεν επιθυμώ να μιλάω εάν δεν παρακολουθήσω κάτι. Είδα, λοιπόν, το πρώτο (έστω) επεισόδιο από «Τα Καλύτερά μας Χρόνια» και… τα νέα είναι ευχάριστα. Είτε γιατί το format είχε καλές βάσεις «από γεννησιμιού του», είτε γιατί οι εδώ συντελεστές της σειράς έχουν καλύτερη… κινηματογραφική πείρα. Το οποίο, για μένα τουλάχιστον, είναι ένα ατού που «γράφει» στο αποτέλεσμα. Σκηνοθετεί σε φόρμα η Όλγα Μαλέα, η οποία είχε «χαντακωθεί» στο σινεμά εδώ και κάμποσα χρόνια (βλέπε 2005 και βάλε…) από σενάρια άκρως υπερβολικά, αλλά στην προκειμένη φαίνεται πως έχει βάλει προτεραιότητα στο κομμάτι της καθαρής ψυχαγωγίας και βγαίνει κερδισμένη. Ίσως γιατί την βοηθά και το υλικό της σεναριακής γραφής της Κατερίνας Μπέη και του Νίκου Απειρανθίτη, που έχουν φέρει με προσοχή το στόρι στα ελληνικά μέτρα της εποχής.
Το πρώτο επεισόδιο μας βάζει στο σπιτικό της οικογένειας Αντωνοπούλου το καλοκαίρι του 1969, και έχει σαν αφηγητή (με τη φωνή του Βασίλη Χαραλαμπόπουλου) τον τότε οκτάχρονο Άγγελο, μέσω του οποίου θ’ ακολουθήσουμε τις αναμνήσεις μιας ολόκληρης περιόδου, ξεκινώντας από την αγωνία της ανθρωπότητας να παρακολουθήσει τα πρώτα βήματα του Νιλ Άρμστρονγκ στη Σελήνη. Παράλληλα, η οικογένεια περιμένει να παραλάβει (και να συντονίσει με την απαραίτητα κεραία στην ταράτσα της πολυκατοικίας…) την πρώτη της τηλεοπτική συσκευή, ενώ εμείς γνωρίζουμε σιγά-σιγά τους βασικούς χαρακτήρες και μερικούς από τους ανθρώπους τούτης της αθηναϊκής γειτονιάς (που έχει «μεταμορφωθεί» με θαυμάσιο αποτέλεσμα – στα outdoor, ειδικά – για τις ανάγκες της σειράς κάπου στην Αγία Παρασκευή).
Το γύρισμα είναι όντως κινηματογραφικής λογικής και αυτό κάνει «Τα Καλύτερά μας Χρόνια» να ξεχωρίζουν στο μάτι από την πρώτη στιγμή. Αν και είναι νωρίς για να μιλήσει κανείς για χαρακτήρες, την εξέλιξή τους και το πόσο καλά στέκονται στους ρόλους τους οι ηθοποιοί, το πρώτο επεισόδιο δίνει μία καλή εντύπωση «βιωμένου» retro στο καταστασιακό, με την παράσταση να κλέβουν ερμηνευτικά η Κατερίνα Παπουτσάκη και η Υβόννη Μαλτέζου (χωρίς να υποβιβάζω καθόλου το υπόλοιπο καστ ή την καρατερίστικη υπεροχή του Ερρίκου Λίτση και την ευχάριστη έκπληξη της Νατάσας Ασίκη). Το σενάριο προσεγγίζει με χιούμορ την αναμνησιολογία, χωρίς να γίνεται ενοχλητικό ή γραφικά… πολιτικό σε αναφορές, ενώ έχει αξιοποιηθεί άψογα οπτικό υλικό επικαίρων της εποχής εκείνης από το αρχείο της ΕΡΤ, το οποίο εμπλουτίζει ουσιαστικά το περιεχόμενο της σειράς.
Η φωτογραφία του Βασίλη Κασβίκη (και τα φίλτρα του post…) βγάζει μία πιο φαντεζί «γυαλάδα» που τονίζει τις σινεματικές προθέσεις της παραγωγής και το μοντάζ του Κώστα Γκουλιαδίτη είναι μια χαρά λειτουργικό (αν και θα μπορούσε να… τρέξει λίγο καλύτερα, αν δεν υπήρχε η «υποχρέωση» της διάρκειας του 45λεπτου επεισοδίου). Σοβαρότατες ενστάσεις έχω στο κομμάτι της σκηνογραφίας του Δημήτρη Κατσίκη. Δεν ξέρω αν έφταιξαν πιθανές αισθητικές επιρροές από την ισπανική σειρά ή ακολουθήθηκαν κάποιες οδηγίες της Μαλέα, αλλά στα τέλη του ’60, τέτοιο σπίτι σαν της οικογένειας των πρωταγωνιστών και από τέτοια κοινωνική τάξη, δεν υπήρχε! Ναι, μπορεί όλη αυτή η pop πολυχρωμία να «γράφει» ωραία στο φακό, αλλά με τις περισσότερες ταπετσαρίες τοίχων (και ουκ ολίγες χρωματικές παλέτες εσωτερικών χώρων, όπως του κομμωτηρίου) τράβηξα μαλλί από αγανάκτηση (στα κοστούμια της Μαρίας Κοντοδήμα κάπως μασιέται καλύτερα το πράγμα)! Στην Ελλάδα, ρε παιδιά; Σειρά ανασύστασης εποχής είναι, όχι ταινία αλμοδοβαρική ή σημερινό διαφημιστικό spot «vintage» διάθεσης. Φάουλ μέγα!
Στην Ισπανία, το «Cuéntame Cómo Pasó» ξεκινούσε από τα τελευταία χρόνια του Φράνκο (το 1968) και πλέον πλησιάζει τη δεκαετία του ’90. Τα επεισόδια έχουν χαρακτήρα σχεδόν αυτοτελή, με μία βασική θεματική ενασχόλησης και πλοκής, μέσω των οποίων οι ήρωες ωριμάζουν. Εάν «Τα Καλύτερά μας Χρόνια» συνεχίσουν την αφήγησή τους με την ίδια προσοχή και φροντίδα των συντελεστών τους, σφίξουν λίγο καλύτερα σε ρυθμό και δεν πέσουν στην παγίδα της retro γραφικούρας (που απουσίαζε από το ξεκίνημα, ευτυχώς), θα χαρούμε να παρακολουθήσουμε (και) το μεγάλωμα της οικογένειας Αντωνοπούλου στο πέρασμα των δεκαετιών. Με το καλό(να επανέλθουμε)!
Στη σειρά «Τα Καλύτερά μας Χρόνια» πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί: Κατερίνα Παπουτσάκη (Μαίρη), Μελέτης Ηλίας (Στέλιος), Υβόννη Μαλτέζου (Ερμιόνη), Τζένη Θεωνά (Νανά), Εριφύλη Κιτζόγλου (Ελπίδα), Δημήτρης Καπουράνης (Αντώνης), Μανώλης Γκίνης (Άγγελος), Γιολάντα Μπαλαούρα (Ρούλα), Αλέξανδρος Ζουριδάκης (Γιάννης), Αλέξανδρος Δεδάκης (Λούης), Αμέρικο Μέλης (Χάρης), Ρένος Χαραλαμπίδης (Παπαδόπουλος), Νατάσα Ασίκη (Πελαγία), Μελίνα Βάμπουλα (Πέπη), Γιάννης Δρακόπουλος (παπα-Θόδωρας), Τόνια Σωτηροπούλου (Αντιγόνη), Ερρίκος Λίτσης (Νίκος), Μιχάλης Οικονόμου (Δημήτρης), Γεωργία Κουβαράκη (Μάρθα), Αντώνης Σανιάνος (Μίλτος), Μαρία Βοσκοπούλου (Παγιέτ), Mάριος Αθανασίου (Ανδρέας), Νίκος Ορφανός (Μιχάλης), Γιάννα Παπαγεωργίου (Μαρί Σαντάλ), Αντώνης Γιαννάκος (Χρήστος), Ευθύμης Χαλκίδης (Γρηγόρης), Δέσποινα Πολυκανδρίτου (Σούλα), Λευτέρης Παπακώστας (Εργάτης 1), Παναγιώτης Γουρζουλίδης (Ασφαλίτης), Γιώργος Ξούλος (Ντέμης).
[Πηγή]
