Θα κάνουμε γυμναστική μόνοι μας πλέον;
Η εμπειρία του lockdown και η πανδημία αρχίζουν να αφήνουν πίσω τους ισχυρά σημάδια τόσο σε επίπεδα συμπεριφοράς, όσο και στο επίπεδο των επιλογών.
Η πανδημία έκλεισε τους χώρους γυμναστικής και πολλοί άνθρωποι εγκατέλειψαν το γυμναστήριο και ξεκίνησαν να προπονούνται στο σπίτι. Σιγά σιγά επιστρέφουμε σε ρυθμούς προ-κορονοϊού, ωστόσο πολλοί αναρωτιούνται εάν το μέλλον της γυμναστικής θα είναι μοναχικό.
Κάποιοι βρήκαν απελευθερωτικό τον να γυμνάζονται μόνοι τους. «Αυτό που μου αρέσει περισσότερο στο να γυμνάζομαι μόνη μου, ειδικά ως γυναίκα, είναι ότι δεν νιώθω να με κρίνουν ή να με κοιτάζουν επίμονα οι άνδρες» σημειώνει στο rosa.gr η Ειρήνη, 24 χρόνων, εργαζόμενη σε εταιρεία μάρκετινγκ στον Πειραιά. «Πάντα φαίνεται να υπάρχει ένας τύπος που σε κοιτά και σε γδύνει με το βλέμμα του, πράγμα ανατριχιαστικό και ιδιαίτερα ενοχλητικό. Πρόκειται για ένα είδος σεξουαλικής παρενόχλησης» προσθέτει η Ειρήνη.
Όταν δεν αποσπάται η προσοχή στους κλειστούς χώρους άθλησης, αυτό μπορεί να βελτιώσει την συνολική εμπειρία και την πρόοδο στην εκγύμναση του σώματος. «Δεν σήκωνα βάρη πριν, επειδή ένιωθα ανασφάλεια» προσθέτει η Ειρήνη. Τώρα εστιάζει περισσότερο στην προπόνηση δύναμης και το να νιώθει τον εαυτό της να δυναμώνει καθ’ όλη τη διάρκεια της πανδημίας είναι αυτό που την βοήθησε να ξεπεράσει κάποιες δύσκολες στιγμές. Δεν σκοπεύει να επιστρέψει στο γυμναστήριο ακόμη και τώρα που μπορεί. «Οραματίζομαι την προσωπική μου γυμναστική στο μέλλον ότι σηκώνω περισσότερα βάρη, γίνομαι πιο δυνατή και τονώνω το σώμα μου – και όλα αυτά από την άνεση του σπιτιού μου».
Ενώ η ομαδική γυμναστική έχει αποδειχθεί ότι αποτελεί πρόσθετο κίνητρο για αρκετούς ανθρώπους, άλλοι αισθάνονται ότι το γεγονός ότι αναγκάζονται να δημιουργούν τις δικές τους προπονήσεις τους βοηθά να αναπτύξουν μεγαλύτερη αυτοπειθαρχία. Ο Ιάκωβος, 31 ετών, ελεύθερος επαγγελματίας, λέει ότι στην αρχή της πανδημίας ήταν υπέρβαρος και ένιωθε συναισθηματικά και σωματικά εξαντλημένος. Όταν ξεκίνησε να προπονείται με προσωπικό γυμναστή τον Σεπτέμβριο του 2020, μέσα από το Skype, όλα άρχισαν να αλλάζουν.
«Άρχισα να είμαι εξαιρετικά πειθαρχημένος σε μια συνεπή ρουτίνα προπόνησης» λέει ο Ιάκωβος. Κατά ειρωνικό τρόπο, η μεγάλη παραμονή στο σπίτι και το lockdown, η αύξηση του χρόνου εργασίας τον ενθάρρυνε να δημιουργήσει περισσότερο χρόνο και χώρο για τον εαυτό του.
Ο Ιάκωβος μετέτρεψε το σαλόνι του σε γυμναστήριο, το οποίο εφοδίασε με ελαφριά βάρη, ζώνες αντίστασης, μπάρα έλξης, αλτήρες, ρολό κοιλιακών, στρώμα γιόγκα, μπάρα βυθίσεων και μικρό πάγκο. Τώρα που έχει έναν οικιακό «παράδεισο γυμναστικής» τονίζει ότι δεν χρειάζεται πραγματικά γυμναστήριο, αν και σκέφτεται ότι του έχει λείψει το μπάσκετ με φίλους σε εξωτερικό χώρο.
Η Γιώτα με τη σειρά της, 31 ετών από το Περιστέρι, ιδιωτική υπάλληλος, μας λέει ότι πριν από την πανδημία δεν ήταν ποτέ το είδος του ατόμου που γυμναζόταν στο σπίτι, αλλά τώρα αγαπάει τη νέα της ρουτίνα. «Κάνω αεροβική στο σπίτι, βγαίνω έξω και τρέχω και μπορώ να πω ότι και μου αρέσει και έχω συνηθίσει. Αυτό το τελευταίο έτος με βοήθησε πραγματικά να θέσω τους δικούς μου στόχους γυμναστικής και έχει γίνει ένα προσωπικό ταξίδι».
Οι συνήθειες στη γυμναστική δεν αλλάζουν εύκολα, όπως και πολλά άλλα πράγματα στη ζωή. Ωστόσο η εμπειρία του lockdown και η πανδημία αρχίζουν να αφήνουν πίσω τους ισχυρά σημάδια τόσο σε επίπεδα συμπεριφοράς, όσο και στο επίπεδο των επιλογών.
