«Worn Stories»: Ιστορίες για την μεταμορφωτική δύναμη των ρούχων στους ανθρώπους

Το ντοκιμαντέρ «Worn Stories» του Netflix ερευνά τη σημασία των ρούχων, εκτός από τις προφανείς λειτουργίες τους. Μια σειρά 8 επεισοδίων, βασισμένη στο ομώνυμο μπεστ σέλερ της Emily Spivack του 2014, που κάνει «κατάδυση» στη ψυχή των ανθρώπων, στην σύνδεση με τα ρούχα ως έκφραση της ταυτότητας και της προσωπικότητας.

Η σειρά ντοκιμαντέρ έκανε πρεμιέρα την 1η Απριλίου και μέχρι σήμερα βρίσκεται μεταξύ των πιο δημοφιλών παγκοσμίως. Οι πρωταγωνιστές ανοίγουν τις ντουλάπες τους και για τις ζωές τους, καθώς μιλούν για τα πολύτιμα ρούχα τους – είτε πρόκειται για μια καυτή ροζ γούνινη ρόμπα είτε για ένα απλό μπλε πουπουλένιο μπουφάν.

Η αφήγηση είναι επενδυμένη με κινούμενα σχέδια και φιγούρες, ζωντανεύοντας τις ιστορίες των  ανθρώπων από όλα τα κοινωνικά στρώματα – από μια καλλιτέχνιδα που δουλεύει παράλληλα ως φύλακας μουσείου, έναν μιμητή του Έλβις σε ένα εκκλησάκι γάμου στο Λας Βέγκας μέχρι μια βουλευτή στο αμερικανικό Κογκρέσο, μιας μοναχικης Κορεάτισας μετανάστριας, μιας αισιόδοξης χήρας, ενός επιζήσαντος από αεροπορικό δυστύχημα.

Οι σκηνοθέτες Dara Horenblas, Claudia Woloshin και Ted Passon συνδύασαν αυτές τις ιστορίες και αφηγήσεις, που φαινομενικά αφορούν «απλά κομμάτια υφάσματος» όπως οι ίδιοι λένε, αποτυπώνοντας μεγάλες γιορτές, καθημερινές χαρές της ζωής, πολλά χαμόγελα και όμορφες ή δύσκολες στιγμές.

Μια από τις πιο συγκλονιστικές ιστορίες για τη μεταμορφωτική δύναμη των ρούχων προέρχεται από έναν πρώην κατάδικο, τον Rudy, ο οποίος αποφυλακίστηκε έπειτα από 41 χρόνια στη φυλακή. Καθώς πλησιάζει προς τον Carlos Cervantes, ο οποίος είναι εθελοντής που παραλαμβάνει τους κρατούμενους που αποφυλακίζονται, τα φαρδιά γκρίζα ρούχα της φυλακής του βαραίνουν κάθε βήμα.

Ο Cervantes λέει: «Νομίζω ότι οι πρώτες 24-48 ώρες είναι οι πιο κρίσιμες στιγμές στη ζωή ενός ανθρώπου που βγαίνει από την φυλακή. Γι’ αυτό θέλω πραγματικά να είμαι εκεί και να τον βοηθήσω να ενταχθεί και πάλι σε έναν εντελώς νέο κόσμο μετά την αποφυλάκιση».

Μετά το πρώτο γεύμα του Rudy, οδηγούνται σε ένα κατάστημα μεταχειρισμένων ρούχων, όπου ο Cervantes τον ρωτάει τι νούμερο φοράει. Όπως είναι φυσικό, μετά από τόσα χρόνια πίσω από τα κάγκελα, ο Rudi δεν έχει ιδέα.

Όταν τελικά επιλέγει ένα απλό καρό πουκάμισο σε μέγεθος XL και ένα παντελόνι εργασίας και κοιτάζει τον εαυτό του στον καθρέφτη, με δυσκολία συγκρατεί τον ενθουσιασμό του. «Εγώ κοίταξα στον καθρέφτη και μου άρεσε αυτό που είδα» λέει ο Rudi. «Και αυτό έκανε όλη τη διαφορά στον κόσμο για μένα».