COP26: Δεν αρκούν οι συμφωνίες για τα δάση και το μεθάνιο, χρειάζονται πράξεις
Οι διαπραγματεύσεις της COP26 για το κλίμα στη Γλασκώβη οδήγησαν χθες σε μια πρώτη συμφωνία: τη δέσμευση περισσότερων από 100 χώρες να σταματήσουν και να αντιστρέψουν την απώλεια των δασών έως το 2030. Τα δάση έχουν απορροφήσει περίπου το 15% των παγκόσμιων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, οπότε για να μειωθεί το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, πρέπει να σταματήσει η ανεξέλεγκτη υλοτομία. Πόσο όμως αυτή η συμφωνία μπορεί να οδηγήσει σε συγκεκριμένα απτά αποτελέσματα;
Σε μια παρόμοια διακήρυξη στη Νέα Υόρκη το 2014, 200 χώρες δεσμεύτηκαν να μειώσουν στο μισό την αποψίλωση των δασών έως το 2020. Αντ’ αυτού, η αποψίλωση αυξήθηκε κατά 41%. Την ίδια στιγμή, οι κοινότητες -στην πλειοψηφία τους ιθαγενικές- που ζουν μέσα και δίπλα στα δάση δεν λαμβάνουν αρκετή υποστήριξη για να τα διαχειριστούν με βιώσιμο τρόπο την απότομη αλλαγή στην καθημερινότητά τους, βλέποντας το οικοσύστημα μέσα στο οποίο αναπτύσσονται να καταστρέφεται.
Οι επιστήμονες σημειώνουν ότι η δέσμευση των πολιτικών ηγετών κινείται στη σωστή κατεύθυνση, ωστόσο είναι αμφίβολο κατά πόσο μπορεί να πραγματοποιηθεί, ειδικά όταν χώρες όπως η Βραζιλία, στην οποία ανήκει το μεγαλύτερο μέρος του Αμαζονίου, είναι αμφίβολο εάν θα τηρήσουν μια τέτοια συμφωνία ή εάν θα συνεχίσουν να ακολουθούν τις καταστροφικές πολιτικές που εφαρμόζουν σήμερα.
Η πρόταση Μπάιντεν για το μεθάνιο και οι εκτιμήσεις των επιστημόνων
Παράλληλα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν έφερε μια άλλη συμφωνία στο τραπέζι της Γλασκώβης: την Παγκόσμια Δέσμευση για το Μεθάνιο. Αυτή δεσμεύει 90 χώρες -συμπεριλαμβανομένης της Βραζιλίας, αλλά εξαιρουμένων της Κίνας, της Ινδίας και της Ρωσίας- να μειώσουν τις εκπομπές μεθανίου. Το μεθάνιο είναι ένα ισχυρό αέριο του θερμοκηπίου που παράγεται από την κτηνοτροφία, τα πηγάδια πετρελαίου και φυσικού αερίου και τους χώρους υγειονομικής ταφής απορριμμάτων, με την συμφωνία να προβλέπει μείωση των εκπομπών κατά 30% μέχρι το 2030.
Ωστόσο επιστήμονες, μεταξύ των οποίων η Μισέλ Κέιν του πανεπιστημίου της Οξφόρδης που παρακολουθεί από κοντά τις συνομιλίες και τις διαπραγματεύσεις, τονίζει ότι «πρόκειται για μια θετική εξέλιξη, ωστόσο πρέπει να παραμείνουμε επιφυλακτικοί. Η Κέιν τονίζει ότι δεν συντρέχει λόγος για θριαμβολογίες γύρω από την αντιμετώπιση των εκπομπών μεθανίου καθώς, όπως υπογραμμίζει, «θα μπορούσε να εκτοπίσει τις προσπάθειες μακριά από τον κύριο παράγοντα της υπερθέρμανσης του πλανήτη, που είναι οι εκπομπές ορυκτών διοξειδίου του άνθρακα».
Μια πρόσφατη μελέτη αποκάλυψε τις φρικτές συνέπειες της αποτυχίας σε αυτό το μέτωπο. Εάν ο κόσμος θερμανθεί κατά 3°C αυτόν τον αιώνα, όπως εκτιμούν οι περισσότεροι επιστήμονες που ασχολούνται με το κλίμα, αυτό θα μπορούσε να σημαίνει ότι οι πιθανότητες να συμβεί ένας μεγάλος σε διάρκεια καύσωνας κάθε χρόνο αυξάνονται κατά 75%, ενώ ο μέσος κίνδυνος επικίνδυνων πλημμυρών σε πολλά κράτη διπλασιάζεται.
