Σύνοδος για το Κλίμα COP27: Πολλά λόγια, ελάχιστα έργα όσο η κλιματική κρίση κορυφώνεται

Αν και η επείγουσα ανάγκη να αντιμετωπιστεί η κλιματική αλλαγή ήταν συνομολογημένη από όλους, η περσινή Διάσκεψη του ΟΗΕ για το Κλίμα, η COP26 στη Γλασκώβη, χαρακτηρίστηκε από πολλούς, ειδικά τη νεολαία, τις περιβαλλοντικές οργανώσεις και οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα, ως «σκέτη κοροϊδία.

Τα εθνικά σχέδια δράσης που υποβλήθηκαν για την επίτευξη κλιματικής ουδετερότητας ήταν κατώτερα των περιστάσεων και των προσδοκιών. Οι υποσχέσεις για την κατάθεση πιο βελτιωμένων προτάσεων έμειναν ως επί το πλείστον στα λόγια, κάτι που φαίνεται να συμβαίνει και στη φετινή σύνοδο στην Αίγυπτο. Στο πλαίσιο αυτό, οι οργανώσεις Future Earth, The Earth League και WCRP προχωρούν στην παρουσίαση μίας κοινής έκθεσης, η οποία καταλήγει σε εξαιρετικά ανησυχητικά συμπεράσματα για το άμεσο μέλλον του πλανήτη και των πληθυσμών που διαβιούν στις πιο ευάλωτες κλιματολογικά περιοχές του κόσμου.

Τα συμπεράσματα της έκθεσης:

(1) Αμφισβήτηση του μύθου της απεριόριστης προσαρμογής: Η δυνατότητα προσαρμογής στην κλιματική κρίση δεν είναι απεριόριστη. Οι άνθρωποι και τα οικοσυστήματα σε όλο τον κόσμο ήδη δοκιμάζουν τα όρια προσαρμογής και εάν ο πλανήτης θερμανθεί πέρα από 1,5°C, θα σημάνει δραστικό περιορισμό των ορίων προσαρμογής. Συμπέρασμα, οι προσπάθειες προσαρμογής δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την αποτελεσματική αποτροπή.

(2) Οι πιο ευάλωτες περιοχές: Στην Κεντρική Αμερική, στην Κεντρική και Ανατολική Αφρική, στη Μέση Ανατολή και σε όλο το εύρος της Ασίας βρίσκονται οι «ζώνες κινδύνου» του πλανήτη. Οι περιοχές αυτές, οι οποίες είναι πιο πιθανό να επηρεαστούν αρνητικά από τους κινδύνους που προκαλούνται από το κλίμα, φιλοξενούν 1,6 δισ. ανθρώπους, αριθμός που προβλέπεται να διπλασιαστεί έως το 2050.

(3) Νέες απειλές για την ανθρώπινη υγεία: Η κλιματική κρίση επηρεάζει αρνητικά την υγεία των ανθρώπων, των ζώων και ολόκληρων οικοσυστημάτων. Είναι η θνησιμότητα που σχετίζεται με τους καύσωνες, οι πυρκαγιές που επηρεάζουν τη σωματική και ψυχική υγεία και οι αυξανόμενοι κίνδυνοι εμφάνισης μολυσματικών ασθενειών.

(4) Κλιματική κινητικότητα: Η αυξανόμενη συχνότητα και ένταση των ακραίων καιρικών φαινομένων που σχετίζονται με την κλιματική κρίση, καθώς και οι πιο μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της, θα οδηγούν όλο και περισσότερο σε ακούσια μετανάστευση και εκτόπιση.

(5) Ένας μη ασφαλής κόσμος: Η κλιματική κρίση επιδεινώνει τα προβλήματα ασφάλειας, τα οποία μπορούν να οδηγήσουν σε βίαιες συγκρούσεις.

(6) Η αειφόρος χρήση γης: Η ενίσχυση της απόδοσης των καλλιεργειών, μέσω της βιώσιμης γεωργίας με ολοκληρωμένη διαχείριση του εδάφους θα πρέπει να αντικαταστήσει την επέκταση σε παρθένες περιοχές, διασφαλίζοντας την επισιτιστική ασφάλεια και προστασία του οικοσυστήματος.

(7) Οι ιδιωτικές χρηματοδοτήσεις: Δεν είναι σε θέση να προκαλέσουν τις ριζικές αλλαγές που απαιτεί η πράσινη μετάβαση. Οι πρακτικές «βιώσιμης χρηματοδότησης» από τον ιδιωτικό τομέα δεν προκαλούν ακόμα τον οικονομικό μετασχηματισμό που απαιτείται για την επίτευξη των κλιματικών στόχων.

(8) Απώλειες και ζημιές (Loss and Damage): Αποτελούν την πιο επείγουσα πλανητική επιταγή. Οι απώλειες και οι ζημιές είναι ήδη εκτεταμένες και θα αυξηθούν σημαντικά καθιστώντας επιτακτική την προώθηση συντονισμένης παγκόσμιας πολιτικής δράσης.