Φωνές απόγνωσης και έκκλησης βοήθειας από το προσωπικό ειδικού σχολείου: Δεν έχουμε σχολικό νοσηλευτή

Φωνές απόγνωσης και έκκλησης βοήθειας από το προσωπικό ειδικού σχολείου που από την αρχή της τρέχουσας χρονιάς δεν διαθέτει σχολικό νοσηλευτή, ενώ κανονικά θα έπρεπε να έχει δύο για τον αριθμό των μαθητών που εξυπηρετεί.
Σχολική μονάδα Ειδικής Αγωγής σε έναν απ’ τους μεγαλύτερους δήμους της Αττικής λειτουργεί από την αρχή της χρονιάς και εν μέσω πανδημίας χωρίς σχολικό νοσηλευτή!
Ο Σύλλογος Διδασκόντων του Ενιαίου Ειδικού Επαγγελματικού Γυμνασίου – Λυκείου (ΕΝΕΕΓΥΛ) Περιστερίου με επιστολή του στον ΠΟΣΕΕΠΕΑ και τον ΣΕΕΠΕΑ Αττικής ενημερώνει για τις συνθήκες λειτουργίας του σχολείου.
Στο σχολείο φοιτούν 136 μαθητές/τριες, ηλικίας 13-19 ετών, με σημαντικές ψυχοκοινωνικοσυναισθηματικές και μαθησιακές δυσκολίες ή/και αναπηρίες και εργάζονται 39 εκπαιδευτικοί ειδικής εκπαίδευσης.
Ο σύλλογος διδασκόντων καταγγέλλει τα ανεπαρκή μέτρα προστασίας έναντι του κορονοϊού και πιο συγκεκριμένα:
–-Το σχολείο λειτουργεί από την αρχή της χρονιάς και εν μέσω πανδημίας χωρίς σχολικό νοσηλευτή. Με βάση τον αριθμό των μαθητών απαιτούνται 2!
–Στο σχολείο όπου φοιτούν μαθητές με σοβαρά προβλήματα υγείας ή/και αναπηρίες δεν υπάρχει αίθουσα Covid-19!
—Ο αριθμός των μαθητών/τριών ανά τμήμα είναι στην πλειοψηφία ο μέγιστα προβλεπόμενος (9) και σε περίπτωση απουσίας εκπαιδευτικού προσωπικού ανέρχεται στους 14. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι υπάρχουν αίθουσες μικρής χωρητικότητας (25 τ.μ περίπου) εντείνει τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού.
—Οι μαθητές δυσκολεύονται να αντιληφθούν τον κίνδυνο και την ανάγκη σχολαστικής εφαρμογής των προβλεπόμενων οδηγιών προφύλαξης παρά τη συνεχή εκπαίδευση/υπενθύμιση (π.χ. δεν τηρούν εύκολα αποστάσεις, γίνεται κακή χρήση μάσκας, δυσκολεύονται στο σχολαστικό καθαρισμό των χεριών κλπ.)
Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με επιπρόσθετες δυσκολίες όπως π.χ η μετακίνηση: είτε των μαθητών/τριών με σχολικά λεωφορεία με 100% πληρότητα είτε του εκπαιδευτικού προσωπικού (μέσα μαζικής μεταφοράς), οι εξωσχολικές υποστηρικτικές θεραπείες των μαθητών/τριών και οι συχνές επισκέψεις τους σε νοσοκομειακούς χώρους κ.α δημιουργούν ένα εκρηκτικό συνδυασμό επισφάλειας, φόβου και εν δυνάμει νόσησης.