Όταν ο Μητσοτάκης απελευθέρωσε τους ισοβίτες Χουντικούς υπήρχε… ανθρωπισμός

Το 1990, η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, πατέρα του σημερινού πρωθυπουργού, επεδίωξε να δώσει αμνηστία, να απελευθερώσει τους ηγέτες της χούντας στο πλαίσιο της «Εθνικής Συμφιλίωσης». Μάλιστα, όταν αντί για τη θανατική ποινή ο Κωνσταντίνος Καραμανλής άφησε να μετατραπεί η ποινή τους σε πολλαπλά ισόβια είχε πει: «και όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια»

Άνθρωποι υπεύθυνοι για δολοφονίες, βασανιστήρια, βιασμούς, εξορίες, διώξεις, είχαν περάσει μόλις 16 χρόνια στη φυλακή και όμως ο Ανδρέας Λεντάκης και άλλοι βασανισθέντες από τη χούντα δημοκράτες, άνοιγαν τη συζήτηση για την αποφυλάκισή τους, για λόγους ανθρωπιστικούς.

Όπως θυμάται ο Βαγγέλης Χερουβείμ στο κείμενό του για την Αυγή κανέναν από τους καταδικασμένους δεν ήταν επιχείρημα αποφυλάκισης η μεταμέλεια. Η δε ηλικία τους ήταν γύρω στα 70, με γηραιότερο τον Παττακό, που ήταν 77. Αποφυλακίστηκαν λοιπόν κάποιοι απ’ αυτούς, επί κυβέρνησης Κωνστ. Μητσοτάκη «για λόγους υγείας».

Ο Στ. Παττακός, μετά από 15 χρόνια κάθειρξης, έζησε άλλα 26 ελεύθερος. Ο Μακαρέζος, άλλα 20.Δεν μπορεί να πει κανείς πως η Ελληνική Δημοκρατία τους φέρθηκε εξαντλώντας την εκδικητικότητά της. Μάλλον επιείκεια συνιστά η στάση της Πολιτείας που είχε καταλυθεί και υποδουλωθεί απ’ αυτούς. Και ξέρουμε πως τα εγκλήματα κατά του Πολιτεύματος βρίσκονται στην κορυφή της απαξίας στο δικαιϊκό μας σύστημα. Ας φύγουμε όμως από την ιστορική συζήτηση, που ως γνωστόν δεν πρέπει να αφορά τους νέους ανθρώπους. Πάμε στο σήμερα.

Αμετανόητοι βέβαια, συνέχισαν να υποστηρίζουν τα εγκλήματά τους με συνεντεύξεις, εμφανίσεις, απομνημονεύματα και δίνοντας την ευχή τους σε κάποιους εκδότες, σήμερα υπουργούς.