Σύγκρουση φαίνεται να υπάρχει ανάμεσα στην υπουργική ιδιότητα και την ακαδημαϊκή επάρκεια του Υπουργού Επικρατείας Γιώργου Γεραπετρίτη, ο οποίος αν και το 2017 υπερασπιζόταν με σθένος το δικαίωμα στη συνάθροιση, σήμερα αποφεύγει να τοποθετηθεί για το επίμαχο νομοσχέδιο που καταργεί το εν λόγω δικαίωμα.
Πιο αναλυτικά, στον τόμο «Ερμηνεία του Συντάγματος», που συνιστά «οδηγό» για τους συνταγματολόγους, νομικούς και φοιτητές Νομικής στο πεδίο του Συνταγματικού Δικαίου και την επιστημονική ευθύνη και επιμέλεια του τόμου, που κυκλοφόρησε το 2017, είχε ο Γιώργος Γεραπετρίτης, μαζί με τους συναδέλφους του Φ. Σπυρόπουλο, Ξ. Κοντιάδη και Χ. Ανθόπουλο, καταδικάζεται ρητά οποιαδήποτε προσπάθεια κατάλυσης του δικαιώματος στη συνάθροιση.
Συγκεκριμένα:
«Το δικαίωμα στη συνάθροιση δεν υπόκειται σε καθεστώς άδειας, αναγγελίας ή προληπτικού ελέγχου από τις αστυνομικές αρχές, όπως γινόταν σε ανώμαλες περιόδους παλαιότερα» (σελίδα 259).
Η θέση ωστόσο αυτή (και) του κ. Γεραπετρίτη, έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το υπό νομοθέτηση έκτρωμα του κ. Χρυσοχοΐδη.
Σημειώνεται ότι το έργο αυτό (“Ερμηνεία του Συντάγματος”) αποτελεί κομβικό σύγγραμμα του Συνταγματικού Δικαίου, τόσο για τους συνταγματολόγους και τους νομικούς όσο και για τους φοιτητές της Νομικής. Είναι επίσης στον ίδιο τόμο που τονίζονται τα παρακάτω:
«Περαιτέρω, η παράλειψη γνωστοποίησης της συνάθροισης στις αρχές (…) δεν καθιστά τη συνάθροιση παράνομη (…). Κατά την κρατούσα στη θεωρία άποψη, η γνωστοποίηση της συνάθροισης στις αρχές εναπόκειται στην ευχέρεια του διοργανωτή και φορέα του δικαιώματος (…)».
Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τα εξής:
α) Όταν ένας υπουργός – και μάλιστα το δεξί χέρι του κ.Μητσοτάκη – ο κ.Γεραπετρίτης, έχει αποφανθεί σε χρόνο ανύποπτο ότι το νομοθέτημα ενός συναδέλφου του και εν συνόλω της κυβέρνησης στην οποία ως υπουργός συμμετέχει, έχει καταστήσει “σημαία” της ένα νομοθέτημα που επιστρέφει τον τόπο σε “ανώμαλες περιόδους”, τότε τι χρείαν άλλων μαρτύρων έχομεν για τον εκτρωματικό, τον αντιδραστικό χαρακτήρα του νομοσχεδίου, αλλά και για την δημοκρατική… “αριστεία” αυτής της κυβέρνησης;
β) Όταν ένας επιστήμονας παύει να λέει όταν γίνεται υπουργός όσα έλεγε ως επιστήμονας, και ακόμα χειρότερα, από τη θέση του υπουργού υποστηρίζει (;) τα ακριβώς αντίθετα από όσα υποστήριζε ως επιστήμονας, τότε αυτό τι σημαίνει όσον αφορά έννοιες όπως “πολιτική ηθική”, “πολιτική σκοπιμότητα” και “επιστημονική ανεξαρτησία”;
Πηγή: Ημεροδρόμος
